ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Πέρα από τις υπεραπλουστεύσεις, στην οικονομία και τις κοινωνικές προεκτάσεις της υπάρχει και η πραγματικότητα, μέσα από την οποία προκύπτουν κάποιες αλήθειες. 

Έτσι, την ώρα που στον κόσμο μας υπάρχουν 202 εκατομμύρια άνεργοι, όπως εκτιμά το Διεθνές Γραφείο Εργασίας, η επικεφαλής του Επιστημονικού Ινστιτούτου Mercer, κυρία Σαρλότ Χάρντινγκ, μάς πληροφορεί ότι, παρά την ανεργία, το 34% των εργοδοτών αδυνατεί να καλύψει τις διαθέσιμες θέσεις εργασίας. Επίσης, μιλώντας στην τελευταία εσπερίδα που διοργάνωσε το Ελληνικό Ινστιτούτο Μάνατζμεντ και Ανθρώπινου Δυναμικού (ΕΙΜΑΔ) της Ελληνικής Εταιρείας Διοίκησης Επιχειρήσεων (ΕΕΔΕ), η κυρία Σ. Χάρντινγκ τόνισε ότι μέχρι το 2020 θα υπάρχουν 38 έως 40 εκατομμύρια λιγότεροι απόφοιτοι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε σχέση με τις ανάγκες των εργοδοτών. Ακόμα, κάπου 90 με 95 εκατομμύρια εργαζόμενοι θα διαθέτουν χαμηλότερο επίπεδο δεξιοτήτων απ’ ό,τι χρειάζονται οι εργοδότες. Στο πλαίσιο αυτών των εξελίξεων –που είναι ήδη ορατές και στην Ελλάδα– η εκδήλωση του ΕΙΜΑΔ είχε θέμα την ανάπτυξη των ταλέντων ως ισχυρού εργαλείου για την παγκόσμια ανάπτυξη. Και αυτό σε μία περίοδο όπου, σε παγκόσμιο επίπεδο, ο «πόλεμος» για την απόκτηση ταλέντων από τις επιχειρήσεις καλά κρατεί. Έτσι, στην προαναφερόμενη εσπερίδα, μεγάλο ενδιαφέρον είχε η παρουσίαση από την κυρία Σ.Χάρντινγκ των αποτελεσμάτων σχετικής έρευνας που πραγματοποιήθηκε σε 122 χώρες από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ σε συνεργασία με την Mercer, και τα οποία αφορούσαν και την Ελλάδα.

Η έρευνα για το Ανθρώπινο Κεφάλαιο επιδίωξε να συγκρίνει τις επιδόσεις σε όλες τις χώρες και να εντοπίσει εκείνες που αξιοποιούν μακροπρόθεσμα τις δεξιότητες του εργατικού δυναμικού τους. Στόχος ήταν να βοηθηθούν τα κράτη, οι επιχειρήσεις και άλλα ενδιαφερόμενα μέρη να κατανοήσουν το πόσο καλά μία χώρα χρησιμοποιεί ολόκληρο το ανθρώπινο κεφάλαιό της σήμερα, καθώς και να επιτρέψει στα ενδιαφερόμενα μέρη να δώσουν προτεραιότητα στα σημεία που χρειάζονται βελτίωση –λειτουργώντας παράλληλα ως καταλύτης για την αντιμετώπιση των κενών στην απόδοση και την προώθηση της συνεργασίας δημόσιου-ιδιωτικού τομέα για τον προγραμματισμό του εργατικού δυναμικού του μέλλοντος, με τον προσδιορισμό των τομέων όπου πολλά ενδιαφερόμενα μέρη πρέπει να συνεργαστούν.

Όπως αναφέρθηκε στην εκδήλωση, η έρευνα χρησιμοποιεί τέσσερις πυλώνες για το Ανθρώπινο Κεφάλαιο οι οποίοι είναι: Εκπαίδευση, Υγεία και Ευεξία, Εργατικό Δυναμικό και Απασχόληση, και Περιβάλλον (Enabling Environment).

Στην συνολική κατάταξη η Ελλάδα είναι στην 55η θέση. Συγκεκριμένα, για την Εκπαίδευση είναι στην 47η θέση (με ποσοστό εγγραφής στο πανεπιστήμιο 89%, το 20% του πληθυσμού ηλικίας 25+ έχουν πανεπιστημιακή εκπαίδευση, ενώ για την ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος βαθμολογείται με 3.10 με άριστα το 7). Στην Υγεία και Ευεξία βρίσκεται στην 34η θέση –ωστόσο, παρά τις υψηλές θέσεις στην επιβίωση, η πρόσβαση και η ποιότητα της υγειονομικής περίθαλψης κρίνεται κάτω του μετρίου.

Στα συμπεράσματα που προέκυψαν περιλαμβάνονται τα εξής: 

Καθοριστικός είναι ο ρόλος των επιχειρήσεων στην επιλογή και στην αξιοποίηση των ταλέντων που βρίσκονται είτε στο εσωτερικό τους, είτε στην ελεύθερη αγορά. Χρειάζεται να δοθεί περισσότερη έμφαση προς την κατεύθυνση αυτή, ώστε να αξιοποιηθούν όχι μόνον τα εμφανή ταλέντα, αλλά να απελευθερωθούν και τα υπόλοιπα ταλέντα που είναι πιθανόν να υπάρχουν στο ανθρώπινο δυναμικό των εταιρειών.

Ανάλογα με τη φάση ανάπτυξης στην οποία βρίσκεται μία εταιρεία, αξιολογεί αντίστοιχα και την έννοια του ταλέντου. Αυτό σημαίνει ότι, από τις ανάγκες που υπάρχουν στο εσωτερικό της, απορρέουν και οι συγκεκριμένες δεξιότητες που απαιτούνται στα διάφορα πόστα του οργανισμού.

Ωστόσο, πέρα από την στρατηγική που ακολουθεί κάθε επιχείρηση, στην έννοια του ταλέντου εντάσσονται βασικά χαρακτηριστικά, όπως η απόδοση, η ευελιξία στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς, η επιθυμία για προσωπική εξέλιξη και η δέσμευση προς τον οργανισμό.

Τέλος, όλοι συμφώνησαν ότι οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθήσουν τις τάσεις του εξωτερικού. Αυτό σημαίνει ότι είναι αναγκαίο να υιοθετηθούν νέοι τρόποι ανάπτυξης και οι εργαζόμενοι να εκπαιδευτούν στις δεξιότητες που απαιτούνται στο παγκόσμιο επιχειρηματικό περιβάλλον.