του
Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Εξοργίστηκα πριν λίγες
ημέρες στο τοπικό μεζεδοπωλείο όταν δέχθηκα την ανόητη επίθεση συνδαιτυμόνα,
που προσπάθησε να απλουστεύσει την συζήτηση με την προκλητική ερώτηση: «Τελικά
ρε φίλε, με ποιους είσαι; Με τους θεσμούς ή με την κυβέρνηση της πατρίδας
μας;». Τού απάντησα ανάλογα κι εγώ με δυνατή φωνή: «Ε, λοιπόν, ρε φίλε, είμαι
με τους θεσμούς».
Έπεσε σιωπή και αυτή
μού έδωσε την ευκαιρία να εξηγήσω με σχετική άνεση την θέση μου. Κάθε άλλο παρά
αισθανόμουν ότι απαρνιόμουν την πατρίδα του, όπως έδειχναν ότι πίστευαν σχεδόν
όλοι οι συμποσιαζόμενοί μου. Συνόψισα με την φράση ότι «έτσι όπως έχουν τα
πράγματα, εκτιμώ ότι οι θεσμοί
φροντίζουν καλλίτερα τα συμφέροντα της πατρίδας μας, παρά η κυβέρνησή της» και
συνέχισα με έντονη φωνή και διακηρυκτικό ύφος.
1. Είμαι με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς επειδή
αντιπροσωπεύουν την πρώτη πετυχημένη προσπάθεια της νεώτερης ιστορίας να
θεμελιώσουν μιαν ένωση των ευρωπαϊκών εθνών, η οποία ήδη διασφάλισε ειρήνη
μεταξύ τους για τέσσερις και πλέον γενεές και δείχνει αντοχή για πολύ
περισσότερες.
2. Είμαι με τους θεσμούς επειδή κατόρθωσαν
να μετασχηματίσουν τον τυφλό εθνικιστικό ανταγωνισμό σε σύστημα αρχών
αλληλεγγύης και κοινού συμφέροντος στα πλαίσια της παγκοσμιοποιημένης
οικονομίας και πολιτικής. Δίνουν μπόι στην Ευρώπη και μέσω αυτής αποκτούμε και
εμείς ανάλογο, που το χρειαζόμαστε για να ανταπεξέλθουμε στον διεθνή
ανταγωνισμό.
3. Είμαι με τους θεσμούς επειδή κατάφεραν
ήδη να πραγματώσουν σε αξιόλογο βαθμό τις πολύτιμες αξίες του ανθρωπισμού και
του νεωτερικού ορθολογισμού και να τις αποδώσουν με μορφή υπερεθνικής εξουσίας
και κοινής πολιτικής κουλτούρας που αμύνεται αποτελεσματικά σε κάθε επιβουλή
ολοκληρωτισμού.
4. Είμαι με τους θεσμούς επειδή εκπροσωπούν,
διαχρονικά ήδη, την εκσυγχρονισμένη επιβίωση του Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού, σε
μία εποχή που η Ελλάδα τον έχει εγκαταλείψει για να ασπαστεί την σκοτεινή
βαλκανική κουλτούρα του προεθνικού φατριασμού.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση
επιβιώνει σήμερα η κλασσική ελληνική κληρονομιά, την οποία εμείς οι γηγενείς
έχουμε ποδοπατήσει.
5. Είμαι με τους θεσμούς διότι εν τέλει σε
αυτούς βλέπω την επιβίωση της εθνικής πολιτισμικής μας παράδοσης και από τους
οποίους έχουμε κάποια ελπίδα ότι θα μπορέσουμε στο μέλλον να τους
αντιδανειστούμε ενεργούς και εκσυγχρονισμένους, άμπωτες και συνέλθουμε από το
κατσαπλιάδικο βαλκανικό βύθος μας.
6. Είμαι με τους θεσμούς επειδή μού
εγγυώνται ένα Κράτος Δικαίου.
7. Είμαι με τους θεσμούς επειδή μού
εγγυώνται ένα Κοινωνικό Κράτος εξελισσόμενο.
8. Είμαι με τους θεσμούς επειδή μάς
προσέφεραν έναν πρωτοφανούς ευρύτητας ζωτικό οικονομικό και πολιτισμικό χώρο
για να αναπτύξουμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα υπό εύλογη προστασία. Θλίβομαι
όταν διαπιστώνω καθημερινά την ανεπάρκειά μας να κεφαλαιοποιήσουμε την ευκαιρία
αυτή.
9. Είμαι με τους θεσμούς επειδή εγγυώνται
την λειτουργία της ελεύθερης αγοράς ως πυλώνα μιας δημοκρατικής φιλελεύθερης
κοινωνίας.
10. Είμαι με τους θεσμούς επειδή προσφέρουν
στο έθνος μας μία δυναμική συμμαχία έναντι των όποιων πραγματικών εξωτερικών
εχθρών μας.
11. Είμαι με τους θεσμούς επειδή μού
εγγυώνται μία ανταγωνιστική, φιλελεύθερη και ανοικτή κοινωνία.
12. Είμαι με τους θεσμούς επειδή μού τρέφουν
την ελπίδα μιας εκπαίδευσης και παιδείας που θα αποδώσει τα παιδιά μας στην
κοινωνία ως δημοκρατικούς, ελεύθερους και ικανούς για δημιουργική επιβίωση
πολίτες.
Είμαι με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς εν γνώσει
των ατελειών τους. Θέλω να συμβάλω με τις όποιες δυνάμεις μου για την
ολοκλήρωση και επικαιροποίησή τους. Δεν στέκομαι απέναντι στις ατέλειές τους με
την χαιρεκακία του εχθρού που προσβλέπει στην κατάρρευση του ευρωπαϊκού
οικοδομήματος, αλλά με την ελπίδα και την θέληση του ευρωπαίου πολίτη που
ελπίζει σε μία ολοκληρωμένη Ευρωπαϊκή Κοινοπολιτεία, στην δημιουργία της οποίας
θα έχει συμβάλει και ο ίδιος με συνέπεια και την απαιτούμενη αυταπάρνηση.
Την μεγαλύτερη απόδειξη της δυναμικής των
ευρωπαϊκών θεσμών προς τελειοποίηση και ολοκλήρωση αποτελεί αυτή η ίδια η
συμπεριφορά τους απέναντι στην καταστροφική κρίση που μόνοι μας προκαλέσαμε
στον εαυτό μας. Με την ισχυρή επιθυμία για επίδειξη κοινοτικής αλληλεγγύης, οι
ευρωπαϊκοί θεσμοί ερμήνευσαν δημιουργικά και προοδευτικά τις ευρωπαϊκές
συμβάσεις και δημιούργησαν εργαλεία υποστήριξης της φαινομενικής, έστω,
πρόθεσής μας να ανασυγκροτηθούμε –υπερβαίνοντας έτσι το βασικό δόγμα της
Ένωσης, ότι απαγορεύει τις μεταβιβαστικές πληρωμές στο εσωτερικό της πέραν των
όσων προβλέπονται από τα διαρθρωτικά ταμεία. Αυτοί οι θεσμοί απαιτούν την
ανεπιφύλακτη υποστήριξή μας.
Απάγγειλα απνευστί τον δωδεκάλογό μου και το
ευχαριστήθηκα. Μα, πιο πολύ θα ευχαριστιόμουν αν ο ευρύτερος κοινωνικός χώρος,
που ξέρω ότι ενδόμυχα έχει τις ίδιες απόψεις, τολμούσε να αποταθεί με την ίδια
παρρησία και τον ίδιο ενθουσιασμό στους συμπολίτες μας που σήμερα
βομβαρδίζονται κυριολεκτικά από έναν κυβερνητικό αντιευρωπαϊσμό, που υπονομεύει
ύπουλα αλλά με βεβαιότητα την πολιτισμική μας προοπτική.
