του Πέτρου Δούκα *
Τα υπέρ της επανόδου στη δραχμή
Το να έχεις δικό σου εθνικό νόμισμα έχει δύο αβαντάζ:
α. Μπορείς να τυπώνεις δικό σου χρήμα για να εξυπηρετείς και να αποπληρώνεις τυχόν δάνεια που έχεις στο δικό σου νόμισμα -κάτι που σήμερα φαίνεται πως πράγματι διευκολύνει τις σοβαρές χώρες που έχουν δικό τους νόμισμα, όπως η Αμερική, η Βρετανία, η Ιαπωνία και η Ελβετία! (Για παράδειγμα, οι επενδυτές θεωρούν ότι στο κάτω-κάτω της γραφής, το Federal Reserve θα μπορούσε να «τυπώσει» νόμισμα και να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις του Αμερικανικού δημοσίου σε δολάρια, έστω και αν έτσι προκαλέσει μικρές ή μεγάλες πληθωριστικές πιέσεις).
β. Μπορείς να υποτιμάς το δικό σου νόμισμα για να βελτιώνεις την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων σου και του τουρισμού, αλλά και των μετοχών των επιχειρήσεων, των ακινήτων, κ.α., χωρίς να φαίνεται ότι μειώνονται οι «ονομαστικοί» μισθοί και οι συντάξεις. Απλά όμως, με το ίδιο νόμισμα θα μπορείς να αγοράσεις πολύ λιγότερα πράγματα. Περίπου (όχι ακριβώς) σαν να σου είχαν περικόψει το μισθό ή τη σύνταξη!
Τα κατά της επανόδου στη δραχμή
1. Για να μπορούσε να βοηθήσει την οικονομική δραστηριότητα και την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών, η «Νέα Δραχμή», αναγκαστικά θα έπρεπε να ήταν εξαιρετικά υποτιμημένη. Δηλαδή η αγοραστική αξία των μισθών, των συντάξεων και των εισοδημάτων μας γενικότερα, θα κατέρρεε (σε ευρώ, σε ευθυγράμμιση με την υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος), και μάλιστα πολύ περισσότερο από τα σημερινά επίπεδα! Σαν να επιβάλλαμε εμείς στον εαυτό μας 3 νέα μνημόνια από την πίσω πόρτα!
2. Η εκτύπωση δραχμών για να πληρώνονται μισθοί και συντάξεις, χωρίς φυσικά καμιά αύξηση της παραγωγής, θα γινόταν μέσα σε ένα οικονομικό αλαλούμ και θα οδηγούσε σε άμεση αύξηση όλων των τιμών και σε καταστάσεις υψηλού πληθωρισμού!
3. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα πληθωρισμού, υποτιμήσεων και μεγάλης αύξησης των επιτοκίων, θα υποχωρούσαν ακόμα περισσότερο οι αξίες (τιμές) των ακινήτων, των μετοχών στο χρηματιστήριο, των ομολόγων και όλες οι κινητές αξίες. Ήδη η απραξία της Κυβέρνησης έχει κοστίσει δισεκατομμύρια ευρώ στο Έθνος μας σε απαξίωση (της αξίας) των ακινήτων, των μετοχών των επιχειρήσεων, των πάσης φύσεως χρεογράφων και ομολόγων αλλά και δισεκατομμύρια από την κακή ψυχολογία και ανυπαρξία επενδύσεων και οικονομικής δραστηριότητας και απασχόλησης!
Ας δούμε λοιπόν την ζημιά που ίσως έχει γίνει πριν καν αρχίσει κάποια τρομακτική συζήτηση για την επαναφορά της δραχμής:
1. Ακίνητα: ας πούμε ότι η Ελλάδα έχει 2 εκατομμύρια ακίνητα (= σπίτια, γραφεία, διαμερίσματα σε πολυκατοικίες, μαγαζιά, ξενοδοχεία, αποθήκες, σινεμά, θέατρα, οικόπεδα, κλπ.), αξίας κατά μέσο όρο €150 χιλ. Σύνολο = 300 δισ. €! Η αβεβαιότητα των τελευταίων 3-4 μηνών έχει απαξιώσει τις αξίες αυτές τουλάχιστον κατά 10% = 30 δισ.
Αν και άλλοι ερευνητές θα μπορούσαν να προσδιορίσουν με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια και τις παραδοχές και τα μεγέθη, κάναμε εδώ, για πρώτη φορά μια πρώτη προσέγγιση και βλέπουμε πως μια κακή οικονομική πολιτική μπορεί μέσα σε λίγες βδομάδες να καταστρέψει πολλά δισεκατομμύρια Ελληνικού πλούτου, πλούτου των Ελλήνων πολιτών!
Γυρνώντας πίσω στο θέμα των υποτιμήσεων της δραχμής, τέτοιες υποτιμήσεις, σχεδόν ποτέ δεν είχαν ουσιαστικά μεσοπρόθεσμα αποτελέσματα. Οδηγούσαν σε φαύλο κύκλο πληθωρισμού, πολύ υψηλών επιτοκίων (ονομαστικών και πραγματικών), φόβο για νέα υποτίμηση, έξοδο κεφαλαίων και τελικά σε νέα υποτίμηση.
4. Μια τέτοια κατάσταση προφανώς θα απωθούσε τους επενδυτές οι οποίοι δεν θα επένδυαν τα ευρώ τους για να εισπράξουν δραχμές, εκτός αν μπορούν να αγοράζουν ακίνητα, μετοχές, κλπ., ακόμα πιο μπιρ-παρά σε σχέση με σήμερα.
8. Το Κράτος θα βρισκόταν σε μια κατάσταση ημιδιάλυσης, σε μια κατάσταση του τύπου «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Έτσι και τα δημόσια έσοδα θα ήταν πενιχρά, αναγκάζοντας τη Κυβέρνηση να περικόψει τις δαπάνες ακόμα πιο άγαρμπα.
- Δραχμικά επιτόκια και κόστος δανεισμού για το Δημόσιο πάνω από 20% και για τις επιχειρήσεις πάνω από 30%;
- Πραγματικά επιτόκια πάνω από 9%.
- Ξεχνάμε τον πληθωρισμό, τις κρίσεις και τις υποτιμήσεις, τη συνεχή γκρίνια για την αδύναμη δραχμή;
Το να «ρίξουμε μονομερώς κανόνι» στους δανειστές μας για δάνεια σε ευρώ, για τα οποία ισχύει το Αγγλικό δίκαιο θα ήταν πράξη απίστευτης επιπολαιότητας! Δεν θα βλέπαμε άσπρη μέρα (φράση που προέρχεται από το Αθηναϊκό εκστρατευτικό σώμα στη Σάμο και την κλήρωση με άσπρα κουκιά για το ποιοί θα ήταν υπόχρεοι για βάρδια και αγγαρείες), δεδομένων των δικαιωμάτων των δανειστών μας στη δημόσια περιουσία της Χώρας μας και την κάκιστη φήμη που θα έχουμε αποκτήσει.
1. Εμείς οι ίδιοι να ετοιμάσουμε ριζοσπαστικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Εμείς οι ίδιοι πρέπει να αντιληφθούμε ότι είμαστε ουραγοί και πρέπει να αλλάξουμε!
Τα εισοδήματα δεν θα αυξηθούν με το να τυπώνουμε και να μοιράζουμε δραχμούλες! (Το αντίθετο θα συνέβαινε σε μια τέτοια περίπτωση!) Θα αυξηθούνε μόνον όταν παράγουμε πολλά περισσότερα προϊόντα, πολύ μεγαλύτερης συνολικής αξίας! Μόνο τότε! Και για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξει και να γίνει ασύγκριτα πιο ελκυστικό όλο το επενδυτικό κλίμα και περιβάλλον! Όλο!
4. Πρέπει να τελειώνουμε με αυτά τα πέρα-δώθε με τις μεταρρυθμίσεις και τις αποκρατικοποιήσεις. Να εκσυχρονισθεί άμεσα η πρωτόγονη και υπέρ συντηρητική εργατική νομοθεσία. Αντί το μόνο που να μας νοιάζει να είναι το πώς θα καταφέρουμε να τσιμπήσουμε κάποια παράταση για τη διασωληνωμένη οικονομία μας, θα πρεπε όλοι να βοηθήσουμε να γίνει η Ελλάδα τούρμπο, πρωτοπόρος. Πιο αυτάρκης. Μόνο τότε θα ανακτήσει την αξιοπρέπειά της. Όσο ζητάμε (συμπόνια, κατανόηση, χρήματα), δεν μπορεί να μιλάμε για αξιοπρέπεια.
5. Ο κ. Πρωθυπουργός πρέπει να βρει τρόπο να απεγκλωβιστεί από εκείνο το αριστερίστικο ρεύμα του Κόμματός του που ελέγχει το 35-40% της Κεντρικής του Επιτροπής, αλλά έχει πολύ περιορισμένη απήχηση στο εκλογικό σώμα (5-7%;;;), και να ζητήσει επίσημα τη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ για να ορθοποδήσει η Χώρα και να περάσει τις αναγκαίες εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται, όχι απλά για να σωθεί, αλλά για να μεγαλουργήσει η Πατρίδα μας!
6. Οι Πολιτικοί Αρχηγοί να βρίσκονται και να «τα λένε» μια φορά την εβδομάδα, έστω και αν υπάρχουν προσωπικές αντιπάθειες. Σε μια μισοβουλιαγμένη Χώρα με όλους τους πολίτες της καταταλαιπωρημένους, δεν μπορεί οι ηγετικές προσωπικότητες να μην μπορούν να συνεννοούνται με πιο αποτελεσματικό τρόπο.
7. Να ζητήσουμε από την κα. Μέρκελ τη δημιουργία ενός Σχεδίου Μέρκελ (τύπου Μάρσαλ), ύψους €2 δισ. με σκοπό τις επενδύσεις στην Ελλάδα με σκοπό το κέρδος. Επενδύσεις σε μετοχές σε εισηγμένες και μη εισηγμένες, σε ομόλογα και χρεόγραφα Ελληνικών επιχειρήσεων, σε μικρές καινοτόμες πρωτοβουλίες, σε συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα, και όπου αλλού κρίνουν. Το ποσό που θα συγκεντρωθεί να δοθεί για τη διαχείρισή του σε 5-6 αναγνωρισμένου κύρους διεθνείς fund managers. Διάρκεια ενός τέτοιου Greek Renaissance Fund, τα 6 χρόνια με ρευστοποίησή του στο τέλος της εξαετίας!
8. Πρώτα απ' όλα όμως πρέπει να ανακτήσουμε τη χαμένη μας αυτοπεποίθηση! Έχουμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι δεν είμαστε ικανοί και ότι η μόνη σωτηρία μας είναι οι παροχές από την Ευρώπη.
Αν δεν πιστέψουμε πρώτα εμείς στους εαυτούς μας, δεν θα πιστέψει κανείς σε εμάς.
Αξίζουμε κάτι πολύ καλύτερο και Μπορούμε!
* www.petrosdoukas.gr