Ιδεοληπτικά Οικονομικά

Παρατηρώ με έκπληξη να μιλάνε κάποιοι για το... υπερόπλο του δημοψηφίσματος απέναντι στους εταίρους. Για στήριξη από BRICS, για πιθανό Geuro, δραχμή, παράλληλο νόμισμα. Αναρωτιέμαι που ζουν και σε τι διαφέρουν από αυτούς που έβλεπαν ανάπτυξη και success story! Φθάσαμε στα μέσα του 2015 και μια σωρεία απανωτών λαθών από το φθινόπωρο του 2009 έχουν στοιχίσει την ζωή χιλιάδων συμπολιτών μας. Έχουν μειώσει τις συντάξεις των γονιών μας, την αξία του ιδρώτα και των γνώσεων μας. Και όμως επιμένουμε στο ίδιο λάθος. Στις ιδεοληψίες.

Διότι είναι ιδεοληψία να μιλάς με όρους επαναστατικής ρητορικής απέναντι στο άτεγκτο σύστημα ηγεμονίας του Βερολίνου και των Βρυξελλών. Είναι ιδεοληψία ίδια ακριβώς με εκείνη που συντηρεί αυτό το σύστημα (λιτότητα, βιοπολιτική, ανισότητες)!

Η χώρα -αλλά και η Ευρώπη- δεν βιώνει τις διαφορές Δεξιάς-Αριστεράς στην οικονομική πολιτική. Βιώνει κάτι χειρότερο: την εμμονική αντιπαράθεση στο απροσδιόριστο μέλλον από διαφορετικές αφετηρίες. Οι μεν παλιότεροι κυβερνώντες θα μας έβγαζαν από την κρίση επειδή είχαμε φθάσει στο τέλος, οι δε τωρινοί θα μας έστηναν... γέφυρα για να μην πέσουμε στο κενό μέχρι να περάσουμε απέναντι.

Μέσα σε 5 μόλις χρόνια η χώρα αφέθηκε στην κηδεμονία του ισχυρού ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος που κινεί τα νήματα στην Ευρώπη των ανισοτήτων. Και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι Έλληνες πολίτες θα αργήσουν να συνειδητοποιήσουν την διαφορά μεταξύ περηφάνιας και ανεργίας. Τα δισ. μπορεί να μας τα ρυθμίσει μια κάποια συμφωνία. Αλλά τα λίγα ευρώ της κάθε ημέρας, του κάθε μήνα, δεν μπορεί να τα ρυθμίσει καμιά αυτόματη θεωρία ιδεοληπτικών οικονομικών. Η βιασύνη για ρευστότητα στην αγορά πάντα υπερτερεί των πολιτικών διαβουλεύσεων.

Με άδεια τσέπη, με μειωμένο εισόδημα, με απαξιωμένη περιουσία, η κραυγή του Έλληνα, όσο δυνατή και αν γίνει, θα τον πνίγει επικίνδυνα...