του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Κων. Λαμπρινόπουλος: «Έχουμε χάσει τις αξίες μας, έχει διαλυθεί ο
παραγωγικός ιστός της χώρας μας
Την παρελθούσα Πέμπτη 4
Ιουνίου 2015, η Ελληνική Εταιρεία Διοικήσεως Επιχειρήσεων (ΕΕΔΕ) πραγματοποίησε
την 52η Γενική Συνέλευση των μελών της, αποδεικνύοντας ότι είναι ο
μοναδικός φορέας διαρκούς επιμορφώσεως και αναβαθμίσεως των κεκτημένων και μη
προσόντων των στελεχών επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Υπό αυτή την έννοια, ο ρόλος
αυτής της μη κερδοσκοπικής εταιρείας –την οποία πριν 52 έτη ίδρυσαν άνθρωποι
των επιχειρήσεων και της πολιτικής, όπως οι Χριστόφορος Στράτος, Μανώλης
Νειάδας, Δημήτρης Κυριαζής, Δημήτρης Μαρινόπουλος, Αθαν. Γκέρτσος και άλλοι–
έχει πλέον ιστορικό χαρακτήρα και αυτό σε μία από τις κρισιμότερες καμπές όχι
μόνον της ελληνικής οικονομίας αλλά και της κοινωνικής υπάρξεως της χώρας.
Κατά συνέπεια, οι θέσεις της ΕΕΔΕ, τις
οποίες εξέφρασε στην διάρκεια της Γενικής Συνελεύσεως ο πρόεδρος του
Διοικητικού Συμβουλίου της, κ. Κων. Λαμπρινόπουλος, έχουν ιδιαίτερο βάρος,
εφόσον από τα επιμορφωτικά και εκπαιδευτικά προγράμματα της Εταιρείας έχουν
περάσει περισσότερα από 500.000 στελέχη επιχειρήσεων και επιχειρηματίες, πολλοί
από τους οποίους σήμερα είναι και η εσχάτη ελπίδα της χώρας.
Σχολιάζοντας μία συνολική πρόταση της ΕΕΔΕ
με τίτλο «Η Ελλάδα μπροστά», ο κ. Κων. Λαμπρινόπουλος μάς είπε:
«Η Ελλάδα βρίσκεται στο κρισιμότερο σημείο
της μεταπολεμικής της ιστορίας. Έχουμε χάσει τις αξίες μας, έχει διαλυθεί ο
παραγωγικός ιστός της χώρας μας, έχουμε βασίσει την ανάπτυξη της χώρας στην
προσωπική μας και όχι στην εθνική μας ανάπτυξη, έχουμε αρχίσει να χάνουμε την
κοινωνική μας συνοχή και, το χειρότερο, έχουμε πάψει να πιστεύουμε στις
δυνατότητές μας, έχουμε χάσει τις ελπίδες μας. Χρειάζεται λοιπόν μεγάλη
προσπάθεια για να αλλάξουν όλα αυτά και στην προσπάθεια αυτή η ΕΕΔΕ θα είναι
παρούσα –και δικαιούται να είναι παρούσα, αν αξιολογηθεί το μέχρι σήμερα έργο
της.
»Πρέπει κατ’ αρχήν όλες οι οργανώσεις
(κοινωνικοί εταίροι, επαγγελματικοί φορείς, κοινωνικοί φορείς) να ενώσουν τις
δυνάμεις τους για να μπορέσουν να φέρουν την χώρα στο σημείο που πρέπει να
βρίσκεται. Αυτή την ένωση εμείς την προωθούμε και θα συνεχίσουμε να την
προωθούμε και στο μέλλον. Έχω επανειλημμένα πει ότι πρέπει σαν κοινωνία να
ξεφύγουμε από το “εγώ της κρίσης” και να ξανασυναντηθούμε στο “εμείς της
προόδου”. Μόνον έτσι μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία αυτή. Η ανάπτυξη της
χώρας είναι θέμα των παραγωγικών δυνάμεων, η σωστή διαχείριση και η κοινωνική
ευαισθησία πρέπει να είναι θέμα των πολιτικών. Από την άλλη μεριά, η ΕΕΔΕ
παρακολουθεί τα παγκόσμια τεκταινόμενα και με πολύ σημαντικές εκδηλώσεις της
αποδεικνύει ότι συμμετέχει ενεργά σε αυτά ως παράγων αλλαγής. Αλλαγή, εξάλλου,
που δεν μπορεί πλέον να πραγματοποιηθεί παρά μόνον μέσω της τονώσεως της
επιχειρηματικότητος, της δια βίου μαθήσεως και μίας ριζικής παραγωγική
αναδιαρθρώσεως, που είναι έργο μακράς διάρκειας και όχι ιδιαίτερα εύκολο».
Το ερώτημα που προκύπτει, όμως, από την
πρόθεση η Ελλάδα να πάει μπροστά είναι αυτό της σημερινής πραγματικότητος. Με
άλλα λόγια, υπάρχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να προχωρήσει η χώρα με
κάποιες αξιώσεις στον υπόλοιπο χρόνο του 21ου αιώνα; Πολύ φοβούμεθα
πως οι προϋποθέσεις αυτές είναι πέρα για πέρα αρνητικές και με πολύ ξεκάθαρους
λόγους, τους οποίους προφανώς και η ίδια η ΕΕΔΕ αγνοεί. Δεν είναι, ωστόσο, η μόνη.
Εξηγούμεθα, λοιπόν.
Όσοι παρακολούθησαν την συζήτηση των
πολιτικών αρχηγών στην Βουλή θα διαπίστωσαν ότι ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης
Τσίπρας τόνισε ότι αγωνίζεται για την μη συνέχιση του μνημονιακού προγράμματος,
που υποτίθεται έπρεπε να εφαρμόσει η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, με πρόσχημα
ότι το πρόγραμμα αυτό επιβάλλει λιτότητα και άρα οδηγεί στην «φτωχοποίηση» της
ελληνικής κοινωνίας.
Μία ανάγνωση του προγράμματος αυτού, για
όσους έχουν την υπομονή να διαβάσουν ένα ξερό τεχνοκρατικό κείμενο, αποδεικνύει
ότι η λέξη λιτότητα δεν αναφέρεται πουθενά! Αντιθέτως, το πρόγραμμα βρίθει από
λέξεις όπως μεταρρυθμίσεις, υλοποιήσιμα σχέδια, διοικητικές και άλλες
αναδιαρθρώσεις, περιορισμούς στην κατασπατάληση πόρων που προορίζονται για τις
επόμενες γενιές.
Συμπερασματικά, μέσα από τις γραμμές του
«τρισκατάρατου» αυτού προγράμματος –το οποίο σίγουρα ούτε καν έχουν απλώς
ξεφυλλίσει οι νομπελίστες και άλλοι οικονομολόγοι φίλοι των κ.κ. Τσίπρα και
Βαρουφάκη– δεν λέει τίποτα παραπάνω από αυτά που αμέτρητες εκθέσεις του
Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), της Ευρωπαϊκής
Επιτροπής και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) επισημαίνουν εδώ και
τρεις δεκαετίες.
Το πρόγραμμα, λοιπόν, που δεν θέλουν να
εφαρμόσουν ο κ. Αλέξης Τσίπρας και οι εταίροι του, δεν είναι τίποτε άλλο παρά
ένα επαναστατικό σχέδιο αναδιαρθρώσεως της ελληνικής οικονομίας και προσαρμογής
της στο κοινοτικό κεκτημένο. Πλην όμως, το πρόγραμμα αυτό –που κάλλιστα θα
μπορούσε να φέρει τον τίτλο «Η Ελλάδα μπροστά», όπως και η προ διετίας αντίστοιχη
πρόταση της ΕΕΔΕ– απελευθερώνει αυτές τις αγκυλωμένες αρθρώσεις της ελληνικής
οικονομίας και κοινωνίας, τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ και το τριτοκοσμικό ΠΑΣΟΚ θέλουν
να χρησιμοποιούν ως αρμούς εξουσίας.
Έτσι, ουσιαστικά ο κύριος πρωθυπουργός δεν
«αγωνίζεται» κατά της λιτότητος, αλλά κατά των μεταρρυθμίσεων που συνιστούν
πρόοδο και άρα στόχο έχουν η Ελλάδα να πάει μπροστά.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση έχει ήδη
επιβάλει την λιτότητα και την φτωχοποίηση με την ακολουθούμενη πολιτική της.
Απομένει να δούμε αν οι εταίροι μας θα τής δώσουν δανεικά για να
μην κάνει
μεταρρυθμίσεις και να παγιώσει το πελατειακό της κράτος. Επ’ αυτού δε του
διακυβεύματος δεν ακούσαμε κάποια ισχυρή κριτική από την αξιωματική
αντιπολίτευση. Όσο για την ΕΕΔΕ, καλείται να συνεχίσει έναν αγώνα απελπιστικά
μόνη…
