του
Κώστα Χριστίδη*
Η εκλογή του νέου αρχηγού της «Νέας Δημοκρατίας» πάντοτε αποτελούσε γεγονός βαρύνουσας σημασίας καθόσον το κόμμα αυτό από της συστάσεώς του βρισκόταν είτε στην κυβέρνηση είτε στην αξιωματική αντιπολίτευση. Υπό τις σημερινές, κρίσιμες συνθήκες η «Νέα Δημοκρατία» αποτελεί το μόνο ουσιαστικό ανάχωμα στην ανερμάτιστη πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου.
Προϋπόθεση για να τερματισθεί η εκκρεμότητα περί την ηγεσία του κόμματος κατά τρόπο επιτυχή και αδιαμφισβήτητο είναι να υπάρξει αθρόα προσέλευση ψηφοφόρων στις κάλπες την 22.11.15 (τουλάχιστον το 1/3 όσων ψήφισαν Ν.Δ. την 20.09.15).
Μόνον έτσι το κόμμα θα αποδείξει ότι εξακολουθεί να ευρίσκεται στο επίκεντρο των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων και ο νέος αρχηγός θα διαθέτει αυξημένο κύρος. Κατά τούτο είναι απορίας άξιο το γεγονός ότι ορισμένοι υποψήφιοι αποφεύγουν την αντιπαραβολή θέσεων, απόψεων και προτάσεων σε οργανωμένη δημόσια συζήτηση, η οποία, πέραν της καλύτερης ενημέρωσης των εκλογέων, θα συνέβαλε στην τόνωση του ενδιαφέροντος της κοινωνίας για την εκλογή του νέου αρχηγού.
Βεβαίως, τα χαρακτηριστικά των τεσσάρων υποψηφίων (ή, τουλάχιστον, των τριών εξ αυτών) είναι λίγο ως πολύ γνωστά.
Ο σημερινός αρχηγός έχει υπηρετήσει το κόμμα επί δεκαετίες και αναλαβών αρχηγικά καθήκοντα προ πενταμήνου απέφυγε μία εκλογική καταβαράθρωση (χωρίς, πάντως, να συνιστά αυτό, υπό τις δεδομένες συνθήκες, ιδιαίτερη επιτυχία).
Το κρίσιμο σημείο είναι ότι κατά την μακρά πολιτική διαδρομή του δεν άφησε κάποιο μεταρρυθμιστικό στίγμα ούτε φαίνεται ικανός να εμφυσήσει την μεταρρυθμιστική πνοή που τόσο έχει ανάγκη το κόμμα, αλλά και όλη η χώρα.
Ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας είναι ο ολιγότερο γνωστός (εκτός της περιφέρειάς του) και, ασφαλώς, το γεγονός ότι θα είναι επί τετραετία εκτός Βουλής, υπό πολίτευμα Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, αποτελεί σοβαρό πρόβλημα.
Οι άλλοι δύο υποψήφιοι διαθέτουν εμπειρία, ενθουσιασμό, σαφείς θέσεις και προτάσεις και διάθεση να πραγματοποιήσουν αναγκαίες τομές και ρήξεις. Άλλωστε, είναι εκ των ελαχίστων που έχουν να επιδείξουν μεταρρυθμιστικό έργο στα υπουργεία όπου υπηρέτησαν.
Ο ένας, όμως, εξ αυτών αυτο-περιχαρακώνεται σε ένα στενό πλαίσιο δεξιών θέσεων ενώ ο άλλος, ο πρώην Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, μπορεί να διευρύνει την απήχηση του κόμματος σε επίπεδο ψηφοφόρων αλλά και στελεχών προς τον χώρο του κέντρου. Με αυτά τα δεδομένα η εκλογή του, κατά την γνώμη μου, αποτελεί μία ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί.
*Νομικός– Οικονομολόγος
Email: [email protected]
