Για μια Ιθάκη... Για μια Ελένη... Για μια ζωή επικηρυγμένη

της   Ευτυχίας  Λαμπροπούλου

Από το μεταναστευτικό έως το ασφαλιστικό, από το θέατρο του παραλόγου με τα τρακτέρ στους δρόμους έως το βιβλίο του Ξηρού που θα ανέβαινε στο Εθνικό θέατρο  και την εξαργύρωση των αγώνων των παππούδων του (στο ρόλο το Βασιλάκη Καΐλα) ο Γεν. Γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ έως τη παραμονή του Κορεάτη Γκλεν Κιμ που κληροδότησε ο Γιάνης στον Ευκλείδη Τσακαλώτο.

Τέτοια και τόσο ευφάνταστα σενάρια μόνο στη πολιτική σκηνή της Ελλάδας μπορεί να βιώσει κανείς. Την ώρα που η Κύπρος φεύγει από την επιτήρηση του ΔΝΤ, στην Ελλάδα της Συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κυκλοφορούν φήμες για έξοδο της χώρας από τη συνθήκη Σένγκεν. 

Τα ελληνικά νησιά βούλιαξαν από μετανάστες και τούτο γιατί η  ηγεσία του Υπουργείου μετανάστευσης διεπόταν από πλήρη ανευθυνότητα όταν έκανε λόγω για μετανάστες που λιάζονται, ενώ δήλωνε με περίσσιο θράσος ότι δεν ξέρει που πάνε μετά από εμάς. Κάπως έτσι γίναμε του κόσμου το περίγελο και όχι άδικα. Άντε τώρα να μαζέψει κανείς τα ασυμμάζευτα με τις ορδές μεταναστών να καταφτάνουν στα Νησιά του  Αιγαίου και μια κυβέρνηση ανοχύρωτη  σε όλο αυτό που συμβαίνει.

Στα καθ' ημάς ο  κ. Κατρούγκαλος πρόσφατα δήλωσε «Για την ώρα, η αντίδραση του κόσμου είναι να βγει στους δρόμους... Αυτά που υποστηρίζει ο κόσμος στους δρόμους είναι αυτά που υποστηρίζω και εγώ». Ακούγοντας κανείς ή διαβάζοντας αυτή την είδηση η αντίδραση που μπορεί να έχει, είναι να ξεσπάσει στα γέλια και να αναρωτηθεί: Υπουργέ μας πες μας τι πίνεις εσύ και δεν μας δίνεις; Κατά τα άλλα ζητάει τη στήριξη και τη συνδρομή για το ασφαλιστικό από του Ευρωπαίους. Αλήθεια πως να πάρει κανείς στα σοβαρά τέτοιους πολιτικούς και τέτοιες συμπεριφορές; Α βέβαια με μεγάλη χαρά δέχτηκε ο Υπουργός τις κινητοποιήσεις των αγροτών. Μάλλον ξέχασε τη θέση που έχει στη κυβέρνηση και γύρισε το χρόνο πίσω τότε που ο σημερινός Πρωθυπουργός ανέβαινε στα τρακτέρ για να το παίξει Τσε. Επαναστάτης !!! Πέρασε εκείνος ο καιρός... Ανεπιστρεπτί.

Ενώ δεν μας έφταναν οι κινητοποιήσεις των αγροτών είχαμε να ασχοληθούμε με τα όρια της τέχνης. Ναι πράγματι η τέχνη δεν έχει όρια αλλά ο παραλογισμός έχει και αυτός τα όρια του. Στο Εθνικό Θέατρο θα ανέβαινε το βιβλίο του Ξηρού, με χρηματοδότηση των Ελλήνων εξουθενωμένων από τη φορολόγηση. Την ίδια ώρα που το κράτος δικαίου έκοβε τη σύνταξη της μητέρας του Αξαρλιάν. Πόσο και ως πότε πιστεύουν ότι μπορούν να περάσουν τις ιδεοληψίες τους σε έναν λαό ο οποίος έχει μεγαλώσει με ιδανικά και αξίες; Το αποτέλεσμα ήταν να μαζέψουν ένα ακόμα πολιτικό φάουλ άρον άρον.

Πάνω που θα πίστευε κανείς πως η Αριστερά έχει εκείνο το ηθικό πλεονέκτημα να είναι υπεράνω χρημάτων και εξουσίας έρχεται ο Γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ και κάνει την ανατροπή. Βγάζει τη μάσκα και αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο. Ο παππούς μου αγωνίστηκε καιρός λοιπόν εγώ να εξαργυρώσω τους αγώνες... Αμ πως; Παίζουμε; Όλα στη ζωή είναι δανεικά... Τι ιδανικά και κουραφέξαλα μου λέτε; Τα καλά και συμφέροντα της τσέπης ημών και ας είναι και μια θεσούλα μετακλητού υπαλλήλου φτάνει να βουτήξω και εγώ το δάχτυλο στο μέλι.

Μιας και λέμε για μετακλητούς υπαλλήλους και σύμβουλους θυμάστε τον Κορεάτη Γκλεν Κιμ; Ναι αυτό τον κύριο που ήταν φίλος του Γιάνη και τον άφησε κληρονομιά στον Ευκλείδη. Αυτόν λέω... Μπορεί οι Υπουργοί να φεύγουνε και οι κυβερνήσεις να πέφτουνε μα ο  Γκλεν Κιμ αμετακίνητος στη θέση του και στο μισθό του. Σε όλες τις φωτογραφίες με το Ντάισεμπλουμ και Σόιμπλε μέσα και ο Κορεάτης. Επιμελώς φρόντισε το Μαξίμου να τον αφαιρέσει από τις φωτογραφίες χρησιμοποιώντας Σταλινικές μεθόδους έλα όμως που τον πρόδωσε ο Ντάισεμπλουμ με τις φωτογραφίες που ανέβασε στα social media. 

Τελικά της Κορέας γίνεται στην Ελλάδα,  μετά τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό οικονομικών που γνωρίζουν σχετικά με τις τύχες του δημόσιου χρέους, τα ελλείμματα, τα κόκκινα δάνεια και τις τράπεζες είναι ο Γκλεν Κιμ. Τέτοια ενημέρωση ούτε ο αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης δεν διαθέτει.

Μετά τα παραπάνω και ακόμα τόσα που δεν άντεξα να γράψω μιας και το ρολόι μου δείχνει 4 τα ξημερώματα. Ποιος πιστεύει ότι η κυβέρνηση αυτή έχει και άλλο χρόνο ζωής; Το ερώτημα καθαρά ρητορικό. Ο κόσμος πίστεψε για μια ακόμα φορά στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Έμαθε να ζει με το όνειρο της ελπίδας μήπως και κάποτε φανεί. Όμως η ελπίδα έφυγε ταξίδεψε σε άλλες χώρες και η Ελλάδα βυθίστηκε στο τέλμα. Τώρα πια πρέπει να δοθεί μια λύση.

Στη δημοκρατία αδιέξοδα δεν υπάρχουν. Ως εκ τούτου οι λύσεις είναι οι παρακάτω: Εκλογές για να παραγραφούν λάθη και παραλήψεις προκειμένου να μην χτυπήσουν τη πόρτα του ΣΥΡΙΖΑ οι εξεταστικές όπως προανήγγειλε  ο Κυριάκος Μητσοτάκης πριν λίγες μέρες. 

Η δεύτερη λύση είναι μια Οικουμενική κυβέρνηση με επικεφαλής Οικονομολόγο κάποιον σαν το Παπαδήμο βλ. Στουρνάρα  και η τρίτη και χειρότερη λύση... Τα όπλα... Ακραίο αλλά έχει μεγάλη δόση αλήθειας το  περιπαικτικό σχόλιο του Τσέχου προέδρου Μίλο Ζέμαν, ότι  οι δύο τρόποι με τους οποίους η χώρα θα μπορούσε να «ξεφορτωθεί» τον πρωθυπουργό Μποχούσλαβ Σομπότκα είναι είτε η διεξαγωγή εκλογών, ή ένα τουφέκι Καλάσνικοφ. Στη δική μας Ελληνική πραγματικότητα ο κύκλος της μεταπολίτευσης άνοιξε με αίμα.

Η γενιά της μεταπολίτευσης διεκδίκησε Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία , τα οποία κατάκτησε. Η γενιά η δική μου έχασε όλα τα κεκτημένα  δεν έχει να χάσει τίποτα άλλο. Ως εκ τούτο δεν θα ήταν παρακινδυνευμένο να πει κανείς πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα είναι η πρώτη κυβέρνηση που ενώ πέρασε όλα αυτά  τα επαχθή μέτρα θα φύγει νύχτα υπό την κατακραυγή της κοινωνίας . Όχι τόσο για το γεγονός ότι υποσχέθηκε πράγματα που δεν έκανε. Αλλά γιατί πούλησε ελπίδες σε έναν απελπισμένο λαό.