του
Ευθ. Π. Πέτρου*
Όσοι υποστηρίζουν ότι μετά τα τρομοκρατικά κτυπήματα στις Βρυξέλλες ο κόσμος δεν θα είναι πια ο ίδιος, θα πρέπει να θυμηθούν ότι η ίδια ακριβώς έκφραση διετυπώθη και μετά τα αντίστοιχα στο Παρίσι πριν λίγους μήνες. Να θεωρήσουμε λοιπόν ότι σε κάποιο βάθος χρόνου και αυτά θα λησμονηθούν; Ίσως αυτό να ελπίζουν οι δράστες των τρομοκρατικών ενεργειών, οι οποίοι ούτως ή άλλως θεωρούν την ανεκτικότητα που επιδεικνύουν οι ευρωπαϊκές χώρες απέναντί τους απόδειξη της παρακμής στην οποία ευρίσκονται.
Επωφελούμενοι οι ίδιοι από τις παροχές των οποίων τυγχάνουν στις δυτικές κοινωνίες, τις ερμηνεύουν ως υποχωρητικότητα των «διεφθαρμένων» εθνών, τα οποία νομοτελειακώς θα υποταχθούν στο Ισλάμ. Περί αυτού, άλλωστε, τους διαβεβαιώνει και ο Προφήτης. Για τον λόγο αυτόν, ακόμη και αν η Δύση για μία ακόμη φορά αδρανήσει, δεν θα αργήσουν αυτοί να μάς θυμίσουν την παρουσία και τις επιδιώξεις τους με νέες τρομοκρατικές επιθέσεις.
Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται είναι ότι κάθε νέο κτύπημα θα ενδυναμώνει τις υγιείς δυνάμεις της Ευρώπης που απαιτούν την ανάληψη εκστρατείας κατά του Ισλάμ και θα υποβιβάζει την ένταση των φωνών εκείνων που, από ανοησία ή κοντόφθαλμες ωφελιμιστικές αντιλήψεις, ομιλούν περί μετριοπαθούς Ισλάμ που δήθεν θα είναι σύμμαχός μας κατά των ακραίων στοιχείων. Αν, βεβαίως, είχαν λίγο ασχοληθεί με τις διδασκαλίες του Ισλάμ θα είχαν αντιληφθεί ότι ουδαμού στο Κοράνι ή τα ερμηνευτικά του κείμενα γίνεται αναφορά σε κάποιο «μετριοπαθές Ισλάμ». Επιμένουν όμως να αγνοούν αυτή την πραγματικότητα, καθώς τους απασχολεί περισσότερο το πώς θα επωφεληθούν από αραβικά κεφάλαια και επενδύσεις. Είναι το σημερινό ανάλογο εκείνων για τους οποίους ο Λένιν είχε πει ότι θα τού πουλήσουν το σχοινί με το οποίο θα τους κρεμάσει.
Την επομένη των επιθέσεων στο Παρίσι, η Γαλλία έστειλε ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις να πλήξουν το ISIS. Το Βέλγιο δεν έχει αεροπλανοφόρα να στείλει. Όμως, η βασική διαφορά είναι ότι τώρα γνωρίζουμε όλοι πως ο εχθρός δεν ευρίσκεται στο Ιράκ, την Συρία ή την Λιβύη. Ο εχθρός είναι ανάμεσά μας. Και δεν κάνει προσπάθειες να κρυφθεί, πέρα από το γεγονός ότι συγκαλύπτει το πρωτόγονο πολιτικό του σύστημα υπό το προσωπείο της θρησκεία.
Όσοι μελετούν το Κοράνι ευκόλως αντιλαμβάνονται ότι είναι ένα κείμενο πολιτικών και διοικητικών κατευθύνσεων, στερούμενο του πνευματικού περιεχομένου που πρέπει να χαρακτηρίζει μία θρησκεία –πέρα από το γεγονός ότι βρίθει ιστορικών ανακριβειών στις αναφορές του στους παλαιότερους «προφήτες», στους οποίους περιλαμβάνει και τον Ιησού Χριστό.
Το επόμενο βήμα θα είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι το Ισλάμ είναι πολιτικό σύστημα και, ως εκ τούτου, δεν δικαιούται να τυγχάνει των ευεργετημάτων της ανεξιθρησκείας στις κοινωνίας μας. Ίσως να χρειαστεί να υποστούμε μερικά ακόμη τρομοκρατικά κτυπήματα για να το καταλάβουμε, αλλά μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι οι μαχητές του Ισλάμ δεν θα ολιγωρήσουν.
Αυτή είναι η νέα παγκόσμια πραγματικότης που διαμορφώνεται μετά τα γεγονότα των Βρυξελλών. Στην καρδιά της Ευρώπης όλοι γνωρίζουν ότι η αδράνεια έχει τίμημα. Οι σχεδιασμοί για την συνεργασία των υπηρεσιών ασφαλείας, που μέχρι σήμερα ήταν αντικείμενο ατέρμονων συζητήσεων, θα αρχίσουν να παίρνουν σάρκα και οστά. Θα απαιτηθεί δε ενεργός συμμετοχή του πληθυσμού στην στήριξη των μέτρων ασφαλείας που θα εφαρμοσθούν. Θα είναι αυτή μία ιδιότυπος πολιτική επιστράτευση στον ασύμμετρο πόλεμο κατά του Ισλάμ.
Η αναδιάταξη, εξ άλλου, των δυνάμεων του ΝΑΤΟ –το οποίο θα απαιτηθεί να αποκτήσει ενεργό ρόλο– μπορεί επίσης να σημάνει ότι θα τερματισθεί σύντομα η αναποτελεσματική επιχείρηση την οποία διεξάγει στο Αιγαίο. Αυτό θα σημάνει ότι, αν η ελληνική πλευρά ελιχθεί σωστά, μπορεί να ανατρέψει τα εις βάρος μας τετελεσμένα που διεμόρφωσαν οι αφελείς χαριεντισμοί με την Άγκυρα και η ανικανότης των κυβερνώντων μας να αντιληφθούν ότι υποχωρούσαν σε βασικά ζητήματα εθνικής κυριαρχίας. Η Τουρκία, πάλι, αργά ή γρήγορα θα αποβάλει το προσωπείο του «κοσμικού Ισλάμ». Όπως απεκαλύφθησαν σταδιακά οι σχέσεις της με το ISIS, θα αρχίσει σιγά-σιγά να αποκαλύπτεται και το πώς χρησιμοποιείται ως κόμβος επικοινωνίας των ισλαμιστικών ομάδων που κινούνται μεταξύ Ευρώπης και Μέσης Ανατολής. Η στρατηγική της θέση, την οποία υπολογίζει τόσο πολύ η Δύση, είναι εξ ίσου σημαντική για τους μαχητές του Ισλάμ οι οποίοι την χρησιμοποιούν κατά κόρον.
Τέλος, κάποιοι αναλυτές θεωρούν ότι τα πλήγματα στην «καρδιά» της Ευρώπης αποδεικνύουν το γεγονός ότι το ISIS χάνει έδαφος στο πεδίο. Χωρίς να συμμεριζόμεθα την άποψη αυτή, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πράγματι το ISIS υποχωρεί, στον βαθμό τουλάχιστον που είναι εφικτό με την σημερινή περιορισμένη αεροπορική δράση. Όμως, η καταστολή του απαιτεί χερσαία επιχείρηση. Αν και κάτι τέτοιο δεν αναμένεται πριν αλλάξει ο πρόεδρος των ΗΠΑ, η προσέγγιση με την Ρωσία στην Συρία δείχνει ότι μπορεί να είναι πιο εφικτή από όσο πριν λίγους μήνες επιστεύετο.
Εν αναμονή εξελίξεων, λοιπόν, που είναι ήδη ορατές.
*Στέλεχος και αρθρογράφος-αναλυτής στην εφημερίδα Εστία
