Edition: International | Greek
MENU

Αρχική » Γνώμη

Και όμως, ο γάϊδαρος δεν πετάει

Ακολουθούν δύο άρθρα, του Άρη Αλεξανδρή από το Thecurlysue.com και του Θοδ. Γεωργακόπουλου από την Καθημερινή, τα οποία συνοψίζουν την βαθειά πραγματικότητα του δράματος μιας χώρας και ενός λαού που, πέρα από ότι ρέπει προς την σανοφαγία, πιστεύει ακραδάντως ότι ο γάϊδαρος μπορεί να πετάξει

Από: Athanase Papandropoulos - Δημοσίευση: Τετάρτη, 25 Μαΐου 2016

Ο νέος φορομολώχ των 7.500 σελίδων, ας πούμε, που βάζει τα λουλούδια πάνω στην ταφόπλακα του τάφου της μακαρίτισσας της ανάπτυξης της χώρας (Ανάπτυξη Ελλάδας, 1994 - 2008, RIP), εξασφαλίζοντας ότι το “φυσιολογική λειτουργία σύγχρονης οικονομίας” θα παραμείνει όνειρο για πολλά πολλά χρόνια ακόμη, είναι πολύ προσφορότερο πεδίο κριτικής.
Ο νέος φορομολώχ των 7.500 σελίδων, ας πούμε, που βάζει τα λουλούδια πάνω στην ταφόπλακα του τάφου της μακαρίτισσας της ανάπτυξης της χώρας (Ανάπτυξη Ελλάδας, 1994 - 2008, RIP), εξασφαλίζοντας ότι το “φυσιολογική λειτουργία σύγχρονης οικονομίας” θα παραμείνει όνειρο για πολλά πολλά χρόνια ακόμη, είναι πολύ προσφορότερο πεδίο κριτικής.

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Και που, όταν περιτράνως αποδεικνύεται το αντίθετο, προσπαθεί να αποδείξει ότι το συμπαθές τετράποδο δεν πέταξε γιατί δεν το άφησαν…οι τοκογλύφοι! Αυτή είναι μία θλιβερή πραγματικότητα, που δεν πρόκειται να εκλείψει ως εκ θαύματος. Δυστυχώς, πολύ φοβούμεθα ότι θα μονιμοποιηθεί σε μία γερασμένη και πνευματικά ακινητοποιημένη Ελλάδα, από την οποία φεύγουν οι πιο ζωντανοί και δημιουργικοί κάτοικοι και την εγκαταλείπουν οι πιο δυναμικές επιχειρήσεις της. Ποιοι θα μείνουν εδώ, λοιπόν; Πιθανότατα όλοι αυτοί που, συνήθως, όταν το δάχτυλο δείχνει το φεγγάρι αυτοί βλέπουν μόνον το δάχτυλο… Αποδίδουν δε το φαινόμενο αυτό σε ψεκασμούς, γιατί έτσι τούς είπε ο Καμμένος! Και μη χειρότερα…

Ακολουθεί το κείμενο του Άρη Αλεξανδρή, που περιγράφει την παρακμή του Συριζαίου ψηφοφόρου και την κατάπτωση του πιο αγωνιστικού ανθρώπινου τύπου:

«Όταν αναλύαμε το έγκλημα της απάτης στη σχολή, μου έκανε εντύπωση που ο καθηγητής του ποινικού δικαίου επέμενε πως η αστρολογία δεν εμπίπτει στο πλαίσιό του. Τι κι αν πρόκειται για εργαλείο εμπορικής εκμετάλλευσης της ανθρώπινης ηλιθιότητας, η αστρολογία ως έννοια και δραστηριότητα ενέχει τόση κοινωνική απαξία, είναι τόσο έκδηλα ανυπόστατη που είναι αυτονόητο ότι ψεύδεται. Καταφεύγοντας στην αστρολογία για να λύσεις τα προβλήματά σου, λοιπόν, αποδέχεσαι το γεγονός ότι κάποιος θα σου πουλήσει αστοιχείωτες κουταμάρες ως αλήθεια –τις οποίες αγοράζεις αυτοβούλως γνωρίζοντας καλά ότι κανείς δεν μπορεί να τις αποδείξει. Κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, συνεπώς δεν σε εξαπατά κανείς.

Με τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ συνέβη ακριβώς το ίδιο. Κανείς ποτέ δεν τους παραπλάνησε γιατί ούτως ή άλλως ποτέ δεν τους ενδιέφερε η κυριολεκτική αλήθεια. Δεν τους απομάκρυνε, λοιπόν, κάποιος από αυτήν-αντιθέτως, την απέρριψαν μόνοι τους επειδή ήταν δυσάρεστη. Τα αντικειμενικά δεδομένα ήταν γι’αυτούς συνωμοσίες, κινδυνολογία και προπαγάνδα, έτσι επέλεξαν να τα αγνοήσουν, κατασκευάζοντας μια εναλλακτική πραγματικότητα εναρμονισμένη με τους ευσεβείς τους πόθους και απαλλαγμένη απ’ ό,τι τους χάλαγε.

Εξαρχής πίστεψαν ολοφάνερα ψεύδη, ιδεολογικοποίησαν το παράλογο και εμπιστεύθηκαν αστείες διακηρύξεις που αντίκεινται στη λογική, στον νόμο και την κοινή πείρα. Η πεποίθηση ότι μία χώρα μπορεί να σκίσει συμβάσεις που υπέγραψε, να διαγράψει τα χρέη της μονομερώς, να διατηρήσει κάθε της προνόμιο εν μέσω χρεοκοπίας, και να διεκδικήσει αέναη χρηματοδότηση από ξένους εταίρους, χωρίς όρους και περιορισμούς, δεν είναι πολιτική, είναι ρεμβασμός –μία φαντασίωση που κανείς δεν δικαιολογείται να πιστεύει. Και το ξέραμε όλοι, εκτός από αυτούς.

Η πιο τρομακτική, όμως, ψυχολογική πτυχή των Συριζαίων ψηφοφόρων δεν ήταν η ροπή τους στην ευήθεια. Αυτή μπορεί και να είναι συγγνωστή. Ήταν ότι ακόμα κι όταν οι εξωλογικές προσδοκίες τους διαψεύστηκαν έμπρακτα, δεν κατάλαβαν το σφάλμα τους. Δεν τους πείραξε που πείστηκαν ότι πετάει ο γάιδαρος. Τους πείραξε που τελικά ο γάιδαρος δεν πέταξε. Και εξακολουθούν να περιμένουν (και να το θεωρούν λογικό) ότι κάτι τέτοιο πρέπει/μπορεί/θα μπορούσε να συμβεί. Και πάλι κατασκευές εχθρών, και πάλι υστερικά σενάρια, και πάλι πόλωση, και πάλι διχασμός. Άλλαξαν μόνο τα πρόσωπα του παιχνιδιού, όχι το μωρουδίστικο παιχνίδι.

Κι επειδή το θράσος είναι κατ’εξοχήν γνώρισμα των ανθρώπων που δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους για τίποτα, ούτε για τα δεινά που προκάλεσαν στους φίλους τους ούτε καν για όσα επέσυραν στους εαυτούς τους, οι Συριζαίοι ψηφοφόροι σήμερα είναι τα πάντα εκτός από μεταμελημένοι. Μερικοί τα ‘χουν βάλει με τον Τσίπρα που δεν έκανε τα μαγικά που υποσχέθηκε, άλλοι τα έβαλαν με την Ευρώπη ως οικονομία επειδή τους δανείζει υπό όρους, άλλοι με την Ευρώπη ως κουλτούρα επειδή τους ερεθίζει ό,τι δεν καθρεφτίζει τη μιζέρια τους, και άλλοι απλώς διασκεδάζουν την αμηχανία τους πλάθοντας εσωτερικούς εχθρούς. Κάποιο κανάλι, κάποιος δημοσιογράφος, κάποιος μη αριστερός φταίει για όλα –αυτοί τα έκαναν όλα άψογα. Άλλωστε είναι αριστεροί, και στο τέλος της ημέρας αυτό καθαγιάζει και νοηματοδοτεί κάθε τους ενέργεια επιρρίπτοντας παράλληλα όλες τις ευθύνες στον αντίπαλο- ακριβώς όπως ο θεός συγχωρεί τις αμαρτίες των τέκνων του και την ευθύνη τους επωμίζεται ο διάβολος. Ίδιο σκεπτικό, ίδια μονολιθικότητα, ίδιος φανατισμός θρησκευτικού τύπου.

Το πρόβλημα με τους Συριζαίους ψηφοφόρους στην ουσία του, πάντως, δεν έχει να κάνει με τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας συγκυριακός ξενιστής ενός διαχρονικού μικροβίου ισχυρότερου από αυτόν, του μικροβίου της ανεύθυνης λαϊκής ανοησίας, η οποία αυτή τη φορά έτυχε να ενισχυθεί από τα μπαχαρικά της αριστερής φαντασιοπληξίας γιατί ήταν η σειρά της αριστεράς να το φιλοξενήσει στον οργανισμό της. Στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να είναι το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ή και η Χρυσή Αυγή, όλα τους εν δυνάμει δοχεία της ακατέργαστης οργής της μάζας, που δεν φιλτράρεται ποτέ από τη λογική, μόνο συσπειρώνεται στον εκάστοτε πρόσφορο λαϊκιστή για να χυθεί μετά σαν εμετός παντού. Ιδεολόγοι της πλάκας και ευκαιριακά αρρωστάκια του trend ενώθηκαν σε ένα νοσηρό πολιτικό μείγμα χωρίς αρχές και συνοχή, για να διαμαρτυρηθούν, να εξουσιάσουν, και να κάνουν μια τρύπα στο νερό λίγο πριν διαλυθούν και τραβήξει ο καθένας την πορεία του.

Η πτώση του συριζαϊκού ιδεώδους βρίσκει τους θιασώτες του σε γνωστική ασυμφωνία. Το αριστερό μνημόνιο δεν είναι ακριβώς μνημόνιο, αλλά ακόμα κι αν είναι, δεν οφείλεται στην αριστερή κυβέρνηση. Αλλά ακόμη κι αν οφείλεται, δεν φταίνε οι ψηφοφόροι της. Η σωστή στάση στο δημοψήφισμα ήταν το ΟΧΙ που σήμαινε ΟΧΙ στα μέτρα, αλλά τα μέτρα που παίρνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πιάνονται γιατί οφείλονται στους οπαδούς του ΝΑΙ, που μπορεί να μην επικράτησε αλλά υποστήριξε την Ευρώπη. Οι Ευρωπαίοι είναι τοκογλύφοι, εκβιαστές και πραξικοπηματίες, αλλά εμείς μπορούμε να τους ζητάμε λεφτά κι αυτοί οφείλουν να μας τα δώσουν. Αν μας τα δώσουν, φταίνε που τα θέλουν πίσω. Αν δεν μας τα δώσουν, απεργάζονται τον αφανισμό μας βυθίζοντάς μας στη φτώχεια. Πανικός και σύγχυση, τα συμπτώματα του ρεζιλέματος.

Εγκλωβισμένοι σε ένα συμπλεγματικό και άτοπο blame game, προσπαθούν να προσαρμόσουν την πραγματικότητα στα μέτρα τους για να διασώσουν την περηφάνια τους, αντί να έρθουν επιτέλους αυτοί στα μέτρα της πραγματικότητας. Παιδάκια με χεσμένα παντελόνια που αρνούνται ότι χέστηκαν.

Σιγά σιγά, οι Συριζαίοι ψηφοφόροι που δεν προσβλέπουν σε κάποια ευεργεσία του κόμματος, αρχίζουν να αποστασιοποιούνται από αυτό. Έχει πλάκα, γιατί δεν παραδέχονται ευθέως την αστοχία τους, αλλα διεκδικούν σιωπηλά κάτι σαν δικαίωμα στη λήθη – όπως συμβαίνει όταν βγαίνει απ’ τη μόδα ένα ρούχο που φόρεσες και θες να ξεχαστεί απ’ όλους η εικόνα του πάνω σου. Ξαφνικά χάνουν την πολιτική τους ταυτότητα κι αρχίζουν να αυτοπροσδιορίζονται μέσα από την αντιδιαστολή: δεν κραυγάζουν πια τι είναι αλλά τι δεν είναι (η σύγκριση με κάτι εξόφθαλμα κακό αποβαίνει πάντα ευνοϊκή για τον συγκρινόμενο). Η κυβέρνηση που στήριξαν με μανία (θυμάστε άραγε τις πορείες στήριξης της κυβέρνησης στο Σύνταγμα;) ψηφίζει τερατώδη νομοσχέδια στη Βουλή, αλλά αυτοί τώρα ασχολούνται με τη μουσική, τα live τους, τις τέχνες τους, πράγματα απαγορευμένα όσο κυβερνούσαν οι “χουντικοί” προκάτοχοι του ΣΥΡΙΖΑ. Η αγωνιστικότητα έπεσε σε νάρκη, η επανάσταση ματαιώθηκε, η πολυδιαφημισμένη ελπίδα έγινε γαργάρα ανάμεσα στο τρίτο και το τέταρτο ποτό του σαββατιάτικου αράγματος στα Εξάρχεια. Αλλά δεν πειράζει, αυτοί είναι αριστεροί και στο κάτω κάτω “οι άλλοι καλύτεροι ήταν;”».

Με τίτλο «Μην κοροϊδεύετε άλλο τους σανοφάγους», ο Θοδωρής Γεωργακόπουλος έγραψε στην Καθημερινή:

«Η εθνολαϊκή αριστεροδεξιά μας κυβέρνηση είπε ναι σε όλα, ψήφισε μνημόνια, επέβαλε μέτρα λιτότητας, ιδιωτικοποίησε τα λιμάνια, εγκαινίασε τον αγωγό, κάνει ακριβώς ό,τι έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις των μνημονίων (ακόμα χειρότερα), μέτρα με γκρίνια, μνημόνια για πάντα, και ποιο είναι το κυρίαρχο αντιπολιτευτικό αφήγημα; Ότι είναι υποκριτές και ψεύτες, ότι δεν έκαναν αυτά που υπόσχονταν ότι θα κάνουν. 

Βεβαίως, ισχύει. Η υπογράμμιση της εξαπάτησης και της υποκρισίας, η χλεύη απέναντι στους αφελείς ψηφοφόρους, είναι διασκεδαστικά πράγματα, ψυχοθεραπευτικά το δίχως άλλο. Αλλά δε μπορεί να είναι το κεντρικό αντιπολιτευτικό αφήγημα. Σκεφτείτε το εξής:

Αν όντως έκαναν αυτά τα αλαφροϊσκιωτα που έλεγαν ότι θα κάνουν, σήμερα η Ελλάδα θα ήταν εκτός ευρώ, τα λιγοστά προϊόντα στα σούπερ μάρκετ θα ήταν αγορασμένα από τα δισ. της ανθρωπιστικής βοήθειας που υποσχόταν ο Σόιμπλε, εμείς θα ήμασταν απ' έξω στις ουρές με τις ταυτότητες, ενώ πιθανότατα –εικάζω εγώ, μια υπόθεση αστήρικτη κάνω–, ο πρωθυπουργός μας, ο λαοπρόβλητος Γιάνης Βαρουφάκης και οι υπόλοιποι θα ήταν κάπου σε κάποιας μορφής περιορισμό, περιμένοντας το ειδικό δικαστήριο. Άρα είναι πάρα πολύ καλό για όλους μας (και για όλους τους) το ότι δεν τα έκαναν. Το να τους ψέγεις για το ότι δεν τα έκαναν είναι σαν να λες ότι καλύτερα θα ήταν να τα κάνουν. Τότε θα ήταν συνεπείς στις υποσχέσεις που έδωσαν στις ψηφοφόρους τους, ναι, αλλά τότε θα είχε τιναχτεί η χώρα στον αέρα, πράγμα που κανείς εκτός από το συνονθύλευμα όσων απεχθάνονται το δυτικό πολιτισμό (νεοναζί, κομμουνιστές, και παρεμφερείς δυνάμεις) και όσων έχουν βγάλει τα λεφτά τους από τη χώρα και ονειρεύονται δραχμούλα δεν θα ήθελε. Να τους κατηγορήσεις (είναι ψεύτες, είναι υποκριτές, και μάλιστα πάρα πολύ), να τους κοροϊδέψεις κιόλα, θεμιτό, αλλά δεν μπορεί αυτό να είναι το κεντρικό σου αφήγημα.

Βεβαίως, να πω εδώ ότι δεν με ενδιαφέρει καθόλου ποιο είναι το αντιπολιτευτικό αφήγημα οποιουδήποτε κόμματος. Αναφέρομαι στο κεντρικό αφήγημα αντίδρασης που αναπτύσσεται ανάμεσα σε όσους θεωρούν τις πολιτικές της σημερινής κυβέρνησης από λανθασμένες έως και καταστροφικές και εκφέρουν δημόσιο λόγο. Και αυτό το κεντρικό αφήγημα δεν πρέπει να απευθύνεται στους ψηφοφόρους της κυβέρνησης για να τους ντροπιάσει και να τους ξεμπροστιάσει.

Όταν λες ότι η κυβέρνηση κάνει λάθος (και κάνει, ω, τόσα πολλά) απευθύνεσαι σε όλους τους πολίτες, και σε αυτούς που την ψήφισαν και στους πολύ περισσότερους που δεν την ψήφισαν, και τους λες, κοιτάχτε, είναι άσχετοι. Αυτό είναι επιθυμητό, και χρήσιμη υπηρεσία στο δημόσιο διάλογο και τη δημοκρατία.

Όταν όμως λες ότι η κυβέρνηση κάνει άλλα από τις μπούρδες που υποσχόταν, όταν αυτό είναι το κεντρικό σου μήνυμα, και όταν οι μπούρδες, μάλιστα, ήταν τόσο μεγάλες, τότε απευθύνεσαι μόνο στους ψηφοφόρους της, και αυτό που τους λες είναι: Είστε ηλίθιοι.

Αυτό είναι το κυρίαρχο αντιπολιτευτικό μήνυμα σήμερα. Και είναι ανώφελο.

Κάθε φορά που κοροϊδεύουμε ένα φίλο σανοφάγο για όσα πίστευε το 2014 και το 2015, ουσιαστικά τον φέρνουμε μπροστά στην πλάνη του, του τρίβουμε την “αυταπάτη” του στα μούτρα. Οι άνθρωποι που πίστεψαν ότι όντως υπάρχει περίπτωση να σκίσουμε τα μνημόνια και να βγούμε από την κρίση με ένα νόμο κι ένα άρθρο και ότι δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να μας πούνε όχι και ότι δεν θα ξαναπληρώσει κανείς ΕΝΦΙΑ και ότι οι συντάξεις θα ξανα-αυξηθούν και ότι θα αλλάξουμε ολόκληρη την Ευρώπη, ε, δεν είναι και οι πιο φωτεινοί μαρκαδόροι στην κασετίνα, ποτέ δεν ήταν. Οι περισσότεροι ΠΑΣΟΚ ψήφιζαν μέχρι προχτές. Όταν η όποια αντιπολίτευση ή και ολόκληρος ο υπόλοιπος κόσμος τους τρίβει στα μούτρα την αφέλειά τους, δεν τους "ξυπνάει", δεν τους συνετίζει και, βεβαίως, δεν τους προσελκύει. Έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν το “backfire effect”. Για πολλούς ανθρώπους το να έχουν δίκιο είναι πολύ πιο σημαντικό από το να ξέρουν την αλήθεια, οπότε ακόμα κι αν τους τρίψεις την αλήθεια στα μούτρα, αυτοί θα γίνουν ακόμα πιο πιστοί στο ψέμα, ακόμα πιο γατζωμένοι στην “αυταπάτη”. Γι αυτό ακόμα και σήμερα στις δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ φέρεται να κρατά σφιχτά ένα 20-25% αυταπατημένων χορευτών του ΟΧΙ, οι οποίοι δεν πρόκειται ποτέ να παραδεχτούν ότι εξαπατήθηκαν ή ότι είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι της υπόθεσης, όσα κοροϊδευτικά hashtags κι αν τους βγάλουνε στο Twitter.

Οπότε ίσως πρέπει να σταματήσουμε να τους κοροϊδεύουμε για το σανό, κι ίσως τα εκκωφαντικά ψέματα της εθνολαϊκής μας κυβέρνησης να μην είναι το ενδεδειγμένο όπλο εναντίον της.

Ο νέος φορομολώχ των 7.500 σελίδων, ας πούμε, που βάζει τα λουλούδια πάνω στην ταφόπλακα του τάφου της μακαρίτισσας της ανάπτυξης της χώρας (Ανάπτυξη Ελλάδας, 1994 - 2008, RIP), εξασφαλίζοντας ότι το “φυσιολογική λειτουργία σύγχρονης οικονομίας” θα παραμείνει όνειρο για πολλά πολλά χρόνια ακόμη, είναι πολύ προσφορότερο πεδίο κριτικής. Βεβαίως, το να δίνεις έμφαση σ’ αυτή την καταστροφή και σε όλες τις υπόλοιπες είναι λιγότερο διασκεδαστικό απ’ το να γράφεις για την επιστροφή του ΕΚΑΣ των μικροσυνταξιούχων με hashtag #reziLEFTikame. Αλλά νομίζω πως είναι η μόνη αντίδραση που μπορεί να έχει κάποιο, οποιοδήποτε αποτέλεσμα».

Υ.Γ.) Ερώτημα δικό μας: Η υποτιθέμενη φιλοευρωπαϊκή αντιπολίτευση, από την πλευρά της, γνωρίζει ότι ο γάϊδαρος δεν πετάει; Ή θα προσφέρει στους εξαπατημένους μία από τα ίδια;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Γνώμη

Στη μνήμη του Θαλή Κουτούπη

Athanase PapandropoulosΑπό: Athanase Papandropoulos

Ένα από τα βιβλία του Θαλή που είχα προλογίσει, το 1987, ήταν αυτό που είχε τίτλο «Η Διαφήμιση και τα μυστικά της»

Ηλεκτρονική Έκδοση Τρέχοντος Τεύχους: 04/2021 2021

Περιοδικό

Τρέχον Τεύχος

04/2021 2021

Δείτε τα παλαιά τεύχη
Συνδρομή
Διαφημιστείτε
Ηλεκτρονική Έκδοση

Ευρώπη

Οι κρίσιμες Ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024

Οι κρίσιμες Ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024

Ας ξεκινήσουμε με μια θετική αισιόδοξη θεώρηση για το θεσμικό όργανο της Ένωσης, το μόνο που εκλέγεται από το 1979 με άμεση καθολική ψηφοφορία από τους ευρωπαίους πολίτες

Οικονομία

Πάνω από 1,25 δισ.συνδρομητές σε υπηρεσίες περιαγωγής στο 2024

Πάνω από 1,25 δισ.συνδρομητές σε υπηρεσίες περιαγωγής στο 2024

Μια ευρύχωρη δεξαμενή εσόδων για τους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους παραμένουν οι υπηρεσίες περιαγωγής (roaming)

EURACTIV.com - Feeds

All contents © Copyright EMG Strategic Consulting Ltd. 1997-2024. All Rights Reserved   |   Αρχική Σελίδα  |   Disclaimer  |   Website by Theratron