του
Πέτρου Δίπλα*
Στην Ελλάδα χειροκροτούμε και παθιαζόμαστε με κάθε Έλληνα που κάνει κάποια επιτυχία στο εξωτερικό –είτε στις επιστήμες είτε, ιδιαίτερα, στον αθλητισμό. Κερδίζουμε (μια στις τόσες) κάποιο ευρωπαϊκό κύπελλο; Χαμός στο Ελ. Βενιζέλος. Διακρίνεται Έλληνας μπασκετμπολίστας στο ΝΒΑ; Αναστενάζουν τα sites. Χρυσό στους Ολυμπιακούς; Πανικός στις τηλεοράσεις.
Και σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ανοίγουν διάπλατα οι πόρτες του Μαξίμου και του Προεδρικού για την υποδοχή, μαζί με ποταμούς ανακοινώσεων και ευχαριστιών για το πόσο η επιτυχία τους έκανε περήφανη την Ελλάδα και όλον τον ελληνισμό.
Όμως, υπάρχουν μια χούφτα Έλληνες που η εκπληκτική και συνεχής για 50 χρόνια παγκόσμια πρωτιά τους θα έπρεπε να κάνει πολύ, μα πολύ περήφανη την Ελλάδα και όλους εμάς μαζί. Όμως γιατί δεν χαιρόμαστε; Γιατί ο πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν τούς καλεί να τούς ευχαριστήσει και να ορίσει μία ημέρα τον χρόνο όπου μόνιμα (ή έστω για όσο κρατήσει η παγκόσμια πρωτιά) θα τιμώνται στο Προεδρικό;
Γιατί όλοι οι ξένοι, όλων των χωρών, έχουν μόνο λόγια θαυμασμού (και ζήλειας) για αυτούς τους Έλληνες και εμείς εδώ ξινίζουμε τα μούτρα μας;
Και μιλάω για τους παγκόσμιους πρώτους των πρώτων. Γι αυτούς που στο πιο δύσκολο άθλημα παγκοσμίως, στον πιο ανταγωνιστικό τομέα της παγκόσμιας οικονομίας, στις μεταφορές των ωκεανών και των θαλασσών, παίρνουν συνεχώς το χρυσό μετάλλιο σε κάθε Ολυμπιάδα Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας από το 1970 μέχρι σήμερα. Που έχουν καταφέρει να διαθέτουν το 20% του παγκόσμιου στόλου και το 50% του ευρωπαϊκού, με τα 5.000 μεγάλα πλοία τους να διαφεντεύουν όλες τις θάλασσες και όλα τα λιμάνια του κόσμου.
Που έχουν καταφέρει να νικήσουν κατά κράτος τους πλοιοκτήτες των πιο δυνατών οικονομιών του κόσμου. Τους Κορεάτες, τους Νορβηγούς, τους Γιαπωνέζους, τους Κινέζους, τους Ολλανδούς και τους Γερμανούς ανταγωνιστές τους, κάνοντας τον Σόιμπλε να ωρύεται από το κακό του που τα πλοία των πτωχευμένων Γερμανών, οι γερμανικές τράπεζες παρακαλάνε τους Έλληνες να τα πάρουν και να τα δουλέψουν...
Που κατάφεραν να αυξήσουν το στόλο τους κατά 70% (!) μέσα στα 8 χρόνια της πρόσφατης σκληρότατης ναυτιλιακής κρίσης, ενώ οι ανταγωνιστές τους σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Ένα απίστευτο επίτευγμα ικανότητας, την ώρα που και οι ίδιοι υφίστανται μεγάλες ζημιές!!!
Που γι αυτούς, ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι Μουν τόνισε επί λέξει: «Η Ελλάδα έχει την ηγεμονία στην θάλασσα και την πρώτη θέση στην εξυπηρέτηση του διεθνούς εμπορίου».
Που την συνεχή παγκόσμια πρωτιά τους την κατάφεραν χωρίς να μάς έχουν επιβαρύνει στο παραμικρό. Και που κάθε χρόνο, χωρίς να ζητάνε τίποτα απολύτως, φέρνουν δισεκατομμύρια ευρώ στην χώρα μας, δίνοντας επιπλέον καλοπληρωμένη δουλειά σε δεκάδες χιλιάδες Έλληνες (γραφεία και πληρώματα).
Για να αντιληφθείτε το μέγεθος της επιτυχίας αυτών των 500 Ελλήνων σκεφθείτε μερικές ανάλογες επιτυχίες σε πιο γνωστούς σε όλους μας τομείς. Για παράδειγμα: Στο ποδόσφαιρο να κέρδιζε ελληνική ομάδα όλα τα Μουντιάλ από το 1970 μέχρι σήμερα. Ή στο μπάσκετ τα τελευταία 50 χρόνια Έλληνες παίκτες να κέρδιζαν συνεχώς το ΝΒΑ. Ή στην Formula 1 μόνο Έλληνες οδηγοί να βγαίνανε πρωταθλητές κάθε χρόνο. Ή στους τελευταίους 12 Ολυμπιακούς Αγώνες όλα τα αγωνίσματα δρόμου να τα κέρδιζαν Έλληνες. Σκεφθείτε την Λέστερ από εδώ και πέρα όχι μόνο να κερδίζει κάθε χρόνο για τα επόμενα 50 χρόνια το πρωτάθλημα της Βρετανίας, αλλά και το ευρωπαϊκό Τσάμπιονς Λιγκ συνεχώς. Έτσι ακριβώς ξεκίνησε και εξελίχθηκε η ελληνική ναυτιλιακή εποποιία.
Θυμάμαι το 1984, στην μέση της προηγούμενης μεγάλης ναυτιλιακής κρίσης, Βρετανούς –που ακόμα δεν είχαν συνηθίσει την ελληνική πρωτιά– να προβλέπουν ότι η ελληνική κυριαρχία των θαλασσών δεν θα κρατήσει πολύ. Γιατί τότε οι ελληνικοί στόλοι δεν αποτελούνταν από τα νεώτερα και καλύτερα πλοία όπως σήμερα. Δυστυχώς γι αυτούς, οι Έλληνες όχι μόνον άντεξαν αλλά μεγαλούργησαν.
Και αυτούς τους Έλληνες όχι μόνο δεν τους υποδεχόμαστε, όχι μόνο δεν ανοίγουμε τις πόρτες του Προεδρικού, όχι μόνο δεν τους χειροκροτούμε αλλά, αντίθετα, τους συμπεριφερόμαστε σαν να μάς έχουν κλέψει. Και αυτό επειδή δυστυχώς πιστεύουμε (λανθασμένα βέβαια, όπως τόσα άλλα) ότι μάς έχουν πράγματι κλέψει!!!!
Οι Έλληνες πλοιοκτήτες είναι οι πιο παρεξηγημένοι και οι πιο δαιμονοποιημένοι άνθρωποι στην ελληνική κοινωνία, την ώρα που παντού και πάντοτε μάς ωφελούν! Η δουλειά τους είναι στο εξωτερικό, τα πλοία τους βρίσκονται στους ωκεανούς μακριά από την Ελλάδα, η χρηματοδότησή τους γίνεται κατά 90% από ξένες τράπεζες, δεν μάς επιβαρύνουν πουθενά και το μόνο που κάνουν είναι να μάς δίνουν λεφτά χωρίς να μάς ζητάνε τίποτα. Οι εφοπλιστές μας είναι σαν τον θείο μας στην Αμερική που μάς στέλνει κάθε μήνα αγύριστα λεφτά και όταν μάς επισκέπτεται μάς φέρνει του κόσμου τα δώρα –και, για να μην μάς επιβαρύνει, δεν μένει στο σπίτι μας αλλά σε ξενοδοχείο το οποίο πληρώνει αυτός.
Ε, αυτόν τον θείο τον βρίζουμε ότι μάς εκμεταλλεύεται!!
Και επειδή θέλω να απαντήσω σε αυτό που οι περισσότεροι σκέφτεστε (γιατί, επί 30 χρόνια, όποτε κάνω κουβέντα για τους εφοπλιστές μού κάνουν την ίδια και απαράλλαχτη παρατήρηση) ότι «οι Έλληνες πλοιοκτήτες τα καταφέρνουν επειδή δεν πληρώνουν φόρους» τονίζω ότι τα καταφέρνουν γιατί είναι οι πιο ικανοί και οι πιο ανταγωνιστικοί στο διεθνές περιβάλλον.
Και για να γυρίσω στο θέμα της φορολογίας, για να μην νομίσετε ότι το αποφεύγω, φτάνει πια ο μύθος. Ακόμα και στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης οι εφοπλιστές πληρώνουν λιγότερο φόρο απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Και δεν μιλάω για χώρες της ΕΕ, όπως Κύπρο και Μάλτα, όπου εκεί πληρώνουν σχεδόν τα μισά απ’ ό,τι εδώ. Μιλάω για χώρες όπως το Βέλγιο ή την Γερμανία. Όπου και εκεί η τελική φορολογία είναι χαμηλότερη!! Και αφήνουμε βέβαια τις χώρες εκτός ΕΕ, όπως Ντουμπάι, Εμιράτα, Σιγκαπούρη, Παναμάς κλπ, όπου εκεί όχι μόνο δεν φορολογούν τις ναυτιλιακές εταιρίες αλλά τους δίνουν και κίνητρα για να έρθουν.
Να ξεκαθαρίσουμε επίσης και έναν άλλο θέμα γύρω από τη ναυτιλία και την ομοιότητά της με τον τουρισμό.
Όλοι ακούμε συνεχώς για τους δύο τομείς της οικονομίας που βοηθάνε την χώρα. Τον τουρισμό και την ναυτιλία. Υπάρχει όμως μία χαώδης και αβυσσαλέα διαφορά μεταξύ τους. Ο τουρισμός στην χώρα μας οφείλεται αποκλειστικά στις ενέργειες του Θεού που έφτιαξε το ωραίο μας κλίμα, την ωραία μας θάλασσα και τα άπειρα μοναδικά νησιά μας. Η συμβολή η δική μας, η προσπάθειά μας, το μόνο που κατάφερε είναι να προσελκύσει μόνο 27 εκατομμύρια τουρίστες τον χρόνο. Και υπερηφανευόμαστε γι αυτό, αντί να ντρεπόμαστε, αφού στον ευλογημένο αυτό τόπο θα έπρεπε να έρχονται όχι 27 αλλά 127 εκατομμύρια τουριστών.
Αντίθετα, η μεγάλη μας επιτυχία στην παγκόσμια ναυτιλία οφείλεται αποκλειστικά σε εμάς τους Έλληνες, στην ικανότητά μας και στην προσπάθειά μας. Στα χέρια μας και όχι στα χέρια του Θεού.
Και φυσικά διαολίζομαι με αυτό το «εφοπλιστές και βιομήχανοι» που πρέπει στην χώρα μας ως «Διόσκουρους» να τους περιέχει κάθε «σοβαρός» πολιτικός λόγος. Οι δύο αυτές κατηγορίες έχουν τόση σχέση μεταξύ τους όση ο φάντης και το ρετσινόλαδο. Η φράση μπλέκει τις βούρτσες με…
Οι βιομήχανοι έχουν την δραστηριότητά τους στο ελληνικό έδαφος. Χρηματοδοτούνται στην συντριπτική τους πλειοψηφία από ελληνικές τράπεζες (από τα δικά μας λεφτά δηλαδή). Χρησιμοποιούν τους δρόμους, το χώμα, το νερό, το ρεύμα, τις υπηρεσίες, τα υπουργεία της χώρας. Κάνουν αλισβερίσι με τις εξουσίες της χώρας (νόμιμο και παράνομο). Και όταν κλείνουν, δημιουργούν μύρια όσα προβλήματα στους ανθρώπους και στις υπηρεσίες της χώρας.
Οι εφοπλιστές απλά δεν υπάρχουν. Μόνον τα λεφτά που φέρνουν υπάρχουν και οι υπάλληλοι που απασχολούν. Η δραστηριότητά τους είναι στο εξωτερικό. Τα προβλήματά τους είναι στο εξωτερικό. Δεν κάνουν χρήση ελληνικών πόρων. Δεν απασχολούν υπηρεσίες. Σπάνια κλείνουν και όταν κλείνουν ουδείς το αντιλαμβάνεται. Και δεν έχουν πάρε-δώσε με τις ελληνικές εξουσίες. Είναι απλά σαν ξένοι πλούσιοι τουρίστες, που όμως και ξοδεύουν πολλά και δίνουν δουλειά σε πολλούς. Ενώ παράλληλα πληρώνουν και φόρο για την δουλειά τους που δεν βρίσκεται στην Ελλάδα!
Κάθε δύο χρόνια γίνεται στην χώρα μας η μεγαλύτερη ναυτιλιακή έκθεση του κόσμου, τα «Ποσειδώνια», όπου 2.000 εταιρείες από 90 χώρες έρχονται για να υποβάλουν τα σέβη τους στον καλύτερό τους πελάτη, τους Έλληνες. Μεταξύ των εταιρειών είναι και οι μεγαλύτερες και παλαιότερες βιομηχανίες της γης ενώ 20 χώρες έρχονται με τα μεγάλα εθνικά τους περίπτερα για να δελεάσουν τους Έλληνες πλοιοκτήτες.
Προκαλεί θλίψη, αλλά όλα αυτά τα χρόνια, με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι πολιτικοί μας και τα μέλη των κυβερνήσεών μας απέφευγαν να πηγαίνουν στα «Ποσειδώνια» για να μην φωτογραφηθούν και ο κόσμος τούς ταυτίσει με τους «κακούς και πλουτοκράτες» εφοπλιστές. Έτσι επί πολλά χρόνια στα «Ποσειδώνια» συνέβαινε το εξής παράδοξο: Να συναντάς ανάμεσα στα περίπτερα υπουργούς και πρωθυπουργούς ξένων χωρών, αλλά όχι τους Έλληνες!!!! Γι αυτό χάρηκα ιδιαίτερα που ένας αριστερός πρωθυπουργός μιας αριστερής κυβέρνησης αποφάσισε να ξεπεράσει το πολιτικό κόστος, τουλάχιστον όπως ακόμα εμείς επιμένουμε να το προσδιορίζουμε.
*Ειδικός ναυτιλιακός συντάκτης, με θητεία παλαιότερα στην Καθημερινή, το SbcTV και άλλα μαζικά μέσα επικοινωνίας
