του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη στην Ελλάδα υπό τις σημερινές συνθήκες; Μία οικονομία υπερχρεωμένη, αποβλακωμένη από τον οργανωμένο σκοταδισμό και τις υστεροβουλίες του πελατειακού της συστήματος, με ανύπαρκτη περιέργεια για τα τεκταινόμενα εκτός του περίγυρού της, έχει την δυνατότητα να ξεφύγει από τον κλοιό της μιζέριας; Αυτά είναι συνοπτικά μερικά από τα ερωτήματα που προκύπτουν αν ο αναγνώστης του βιβλίου «Ποια Ανάπτυξη; Σχεδιασμένη Δημιουργική Αναρχία» (εκδόσεις Ι. Σιδέρη) κάνει τον κόπο να διεισδύσει στο πνεύμα των συγγραφέων του.
Οι Αντώνης Ζαΐρης και Γιώργος Σταμάτης –άνθρωποι με σημαντική πρακτική εμπειρία στον χώρο του επιχειρείν αλλά και με ισχυρό θεωρητικό υπόβαθρο– καταγράφουν σχολαστικά τα μύρια όσα προβλήματα της οικονομίας, θέτουν ερωτήματα και τελικά προσπαθούν να δώσουν μία αισιόδοξη απάντηση.
Θα πρέπει, όμως, να σημειωθεί ότι η εγκυρότητα της αισιόδοξης απαντήσεώς τους εξαρτάται από το κατά πόσον αυτά που πιστεύουν οι συγγραφείς τα ασπάζονται και κάποια άλλα εκατομμύρια Νεοέλληνες, πολλοί από τους οποίους για πολλά χρόνια συνέδεαν τα δανεικά με την δημιουργία εισοδήματος και την «αρπακόλα» με την επιχειρηματική δραστηριότητα.
«Πιστεύουμε ακράδαντα, γράφουν οι δύο συγγραφείς, ότι:
*Δεν υπάρχει πλούτος χωρίς παραγωγή.
*Δεν υπάρχει κοινωνική φροντίδα χωρίς πλούτο
*Δεν υπάρχει δικαιοσύνη χωρίς ισότητα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.
*Δεν υπάρχει ισότητα χωρίς ελευθερία.
*Δεν υπάρχουν όλα αυτά μέσα σε ένα πελατειακό πολιτικό σύστημα.
Γι αυτό, το μεγάλο στοίχημα για την χώρα μας, ιδιαίτερα σήμερα, προσπαθώντας να βγούμε από την εθνική καταστροφή των τελευταίων χρόνων, είναι η δημιουργία των προϋποθέσεων και του περιβάλλοντος για μία υγιή, δημιουργική και διαχρονική ανάπτυξη, για το καλό όλης της ελληνικής κοινωνίας. Είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον.
Η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι, μέσα από καταστροφές, αλλά και μεγάλες υπερβάσεις, τα καταφέρνει να προχωράει… ίσως τώρα να κλείνει ένας κύκλος και να αρχίζει ένας καινούργιος. Φτάνει να προχωρήσουν οι απαραίτητες θεσμικές αλλαγές, ώστε να απελευθερωθεί ο δυναμισμός, η ευελιξία, η ευφυΐα μας! Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Με ένα αναπτυξιακό πλαίσιο που μάς ταιριάζει: με Σχεδιασμένη Δημιουργική Αναρχία!».
Για να το πούμε πιο απλά, η χώρα πρέπει επιτέλους να απελευθερωθεί από τον οθωμανικό οικονομικό ζυγό και να υιοθετήσει αυτά που έχει υπογράψει ως υποχρεώσεις της, εντασσόμενη στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι απλά.
