του
Τάσου Παπαδόπουλου
Βεβαίως οι σχέσεις του Λονδίνου με τις Βρυξέλλες δεν ήταν ανέφελες. Το αντίθετο θα έλεγε κανείς, ανατρέχοντας στα σαράντα χρόνια αυτής της προβληματικής σχέσης. Το τι μέλλει γενέσθαι είναι κάτι που θα το ζήσουμε στις επόμενες ημέρες, εβδομάδες και μήνες.
Πάντως οι πρώτες αντιδράσεις από ευρωπαϊκής πλευράς δείχνουν ότι οι Βρυξέλλες ζητούν την επιτάχυνση της εξόδου, φοβούμενες τις φυγόκεντρες δυνάμεις που αναπτύσσονται εντός των κόλπων τις Ε.Ε, μια και η βρετανική έξοδος, έδωσε βήμα στους απανταχού ακροδεξιούς και εθνικιστές, που ζητούν ανάλογα δημοψηφίσματα και στις χώρες τους.
Παράλληλα και εντός του Ηνωμένο Βασιλείου υπάρχουν τριγμοί, μια και οι Σκωτσέζοι που ψήφισαν υπέρ της παραμονής ζητούν ανεξαρτησία και σύνδεση με την ΕΕ, ενώ οι Βορειοϊρλανδοί, που επίσης ψήφισαν εναντίον του Brexit, ζητούν την ένωσή τους με την Ιρλανδία και μέσω αυτής, την παραμονή τους στην Ευρώπη.
Η οριακή νίκη του Brexit στηρίχθηκε στον λαϊκισμό της ακροδεξιάς και στα περασμένα μεγαλεία, που συγκίνησαν τους άνω των 60 ετών Βρετανούς. Αντίθετα οι νέοι και οι κάτοικοι του Λονδίνου, που ξεπερνούν τα οκτώ εκατομμύρια, τάχθηκαν υπέρ της παραμονής της Μεγάλης Βρετανίας στην Ε.Ε.
Κι επειδή από λαϊκισμό και μεγάλα ψέματα έχουμε και στη χώρα μας χορτάσει, ιδού μερικά χονδροειδή που ξεχάστηκαν πριν ξημερώσει η επόμενη μέρα. Στην καμπάνια του Φάρατζ και μάλιστα με τηλεοπτικό σποτ, υπήρχε το ποσό που πληρώνει η Αγγλία ετησίως στον κοινοτικό προϋπολογισμό.
Στο σύνθημα έλεγαν ότι το ποσό αυτό ανέρχεται σε 350 εκατομμύρια λίρες την εβδομάδα, δηλ. 18 δις λίρες το χρόνο. Ενώ δεν έλεγαν τι εισπράττει η Αγγλία από τις αγροτικές επιδοτήσεις, καθώς και άλλες επιστροφές από την ΕΕ, υποστήριζαν ότι το ποσό αυτό θα δοθεί, στο σύνολό του, στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας.
Το χοντροκομμένο αυτό ψέμα πέρασε στις χαμηλότερες οικονομικά τάξεις της ενδοχώρας που θεωρούσαν υπεύθυνη την ΕΕ για τις περικοπές στο σύστημα υγείας, με αποτέλεσμα να ψηφίσουν Brexit. Ο εθνικιστής ηγέτης υπέρ της εξόδου, βγήκε τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής στο BBC και είπε ότι η προσφορά δεν ισχύει και ισχυρίστηκε ότι η υπόσχεση ήταν λάθος.
Στην προκειμένη περίπτωση ισχύει αυτό που λέει ο λαός ότι μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Ένα δεύτερο χοντροκομμένο ψέμα από τα πολλά που φόβισαν τους κατοίκους της περιφέρειας στην Αγγλία, ήταν αυτό που έλεγε ότι η χώρα θα κατακλεισθεί από 12 εκατομμύρια Τούρκους μετανάστες το 2020.
Κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να συμβεί, μια και η είσοδος της Τουρκίας στην ΕΕ δεν έχει χρονικό ορίζοντα και το πιθανότερο είναι αυτή η σχέση να περιοριστεί σε μια συνεργασία, ανάλογη με αυτήν της Νορβηγίας προσαρμοσμένη στα ανατολίτικα πρότυπα.
Όμως την βρετανική έξοδο ο Α. Τσίπρας την ερμήνευσε διαφορετικά, μια και την απέδωσε στην υφεσιακή πολιτική που ακολουθεί η ΕΕ και όχι στον μεγαλοϊδεατισμό μιας πρώην αυτοκρατορίας, καθώς και στο μόνο ενδεχομένως εύλογο επιχείρημα αυτό της γερμανικής ηγεμονίας, που θα μπορούσε εύκολα να αντιμετωπίσει από τους Άγγλους,αν δεν ήταν με το ένα πόδι μέσα και με το άλλο έξω.
Και ενώ η ελληνική πλευρά όφειλε να ενσκήψει στην βρετανική αποχώρηση και να δει πως μπορεί να ελαχιστοποιήσει τις απώλειες, το χρηματιστήριο την Παρασκευή 24/6 έπεσε σε ιστορική ρεκόρ απωλειών κατά 13,42%, πέρασε το παιχνίδι σε άλλο γήπεδο, αυτό του εκλογικού νόμου και για να ικανοποιήσει τους δυσαρεστημένους της Κεντρικής του Επιτροπής, εξήγγειλε απλή αναλογική καταργώντας τελείως το bonus, διατηρώντας παράλληλα τις περιφέρειες τέρας, όπως αυτή της Β' Αθηνών, δίνοντας παράλληλα δυνατότητα ψήφου στους δεκαεπτάρηδες.
Η ψήφος στα 17 ισχύει σε χώρες όπως η Βόρια Κορέα, η Ινδονησία, το Ανατολικό Τιμόρ και το Σουδάν.
Είναι προφανές ότι με την κίνησή του αυτή ο Α. Τσίπρας επιδιώκει να κόψει το δρόμο στη ΝΔ στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, όποτε κι αν αυτή γίνει, και ταυτόχρονα να δώσει βορά στα μικρά κόμματα μερικές έδρες προκειμένου να υπερψηφίσουν αυτήν την αλλαγή μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, του εκλογικού νόμου.
Δεν ενδιαφέρεται για την ακυβερνησία που θα προκύψει, ούτε για την κατάσταση της χώρας, που χρειάζεται πολιτική σταθερότητα.
Και βεβαίως το υπάρχον bonus των 50 εδρών είναι καλπονοθευτικό, όμως ένα αναλογικό bonus που θα έδινε 10 έδρες στο 30% συν, 20 έδρες στο 35% συν και 30 στο 40% συν, θα είχε και αξία και θα έπρεπε να το υποστηρίξουν μικροί και μεγάλοι.
Πάντως με τα σημερινά δεδομένα ο Α. Τσίπρας, παρά το τυράκι που έβαλε στη φάκα για τους μικρούς μετά τις συναντήσεις για τα στάχτη στα μάτια που έκανε με τους αρχηγούς των κομμάτων, το διακοσάρι δεν του βγαίνει για να ισχύσουν οι αλλαγές στην προσεχή εκλογική αναμέτρηση. Ακόμη κι αν τον υπερψηφίσουν η Χρυσή Αυγή, το ΠΑΣΟΚ και οι Κεντρώοι, δεν εξασφαλίζεται το μαγικό νούμερο των διακοσίων.
Κι αυτό γιατί αποκλείεται οι 4 ανεξάρτητοι να το υπερψηφίσουν.
Όμως αυτές οι κινήσεις, που διαιρούν και δεν ενώνουν, διόλου δεν βοηθούν την Ελλάδα να ξεπεράσει τις δύσκολες ατραπούς που έχει μπροστά της.
Υπηρετούν μικροκομματικές σκοπιμότητες και κινούνται πάνω στον άξονα του λαϊκισμού και όχι της υπεύθυνης πολιτικής.
Αγνοούν τις ανάγκες της κοινωνίας που πληρώνει τα σπασμένα και πριμοδοτούν το σπάταλο και εχθρικό προς τους πολίτες κράτος, που δεν ακουμπούν, μια και δεν θέλουν επ' ουδενί να ενοχλήσουν την εκλογική τους πελατεία.
