Μεγάλη μπάλα παίζει για μια ακόμη φορά ο Γιώργης ο Κουρής. Αυτός (με τη βέσπα του) κάνει όλο το παιγνίδι στο παρασκήνιο. Για πρωινό τους έχει ο Γιώργης ο Κουρής τους υπόλοιπους εκδότες αλλά και τους πολιτικούς. Και ο Κουρής αποφάσισε ότι δεν πρέπει να κλείσει το συγκρότημα Λαμπράκη. Και η απόφασή του είναι διαταγή.
Γράφει λοιπόν ο Γιώργος Κουρής:
Με το Συγκρότημα Λαμπράκη ήρθαμε πολλές φορές σε άγρια σύγκρουση, πάντοτε όμως με δική μας πρωτοβουλία, γιατί το «Βήμα» και τα «Νέα» ποτέ δεν επιτέθηκαν πρώτα σε καμία εφημερίδα, επειδή λόγω της μεγάλης κυκλοφορίας τους και της τεράστιας πολιτικής ισχύος τους δεν… καταδεχόταν να ανοίξουν πόλεμο με νέες εφημερίδες! Αντιθέτως όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ καμία εφημερίδα στη χώρα, που να μην άρχισε από το πρώτο της φύλλο, επίθεση στον Λαμπράκη…
Η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» το «Έθνος» η «Αυριανή» και όλες οι άλλες εφημερίδες, όταν πρωτοκυκλοφόρησαν, πρωτό στόχος είχαν τις εφημερίδες του Λαμπράκη, που επί πολλά χρόνια κουμάντο έκανε ο Σταύρος Ψυχάρης…
Κάθε νέα εφημερίδα που έβγαινε έσερνε τα εξ αμάξης στο συγκρότημα, με αποκλειστικό σκοπό να… ψαρέψει αναγνώστες!!!
Από το αναγνωστικό κοινό του συγκροτήματος «φτιάχτηκαν» όλες οι λεγόμενες δημοκρατικές εφημερίδες. Όλες κατηγορούσαν, ότι για όλα τα δεινά της χώρας έφταιγε το συγκρότημα! Και δώστου επιθέσεις και δώστου «αποκαλύψεις» για το βίο και την πολιτεία των εφημερίδων του Συγκροτήματος!
Για ό,τι κακό είχε γίνει στη χώρα έφταιγε πάντοτε ο Δημήτρης Λαμπράκης και ο γιος του Χρήστος και μετά ο Ψυχάρης!
Βέβαια, ύστερα από 5-6 μήνες άγριο πόλεμο, οι νέοι εκδότες και κυρίως αυτοί που καθιερώνονταν αρπάζοντας τους αναγνώστες του Λαμπράκη, τα έφτιαχναν μαζί του, γινόντουσαν φιλαράκια και μοιραζόταν μεταξύ τους τις θέσεις στο διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών και ο κόσμος, που τις περισσότερες φορές είναι βαθιά νυχτωμένος, ως προς τα άδυτα διαφόρων «ενώσεων», πίστευε ότι εκεί μέσα στην Ένωση Ιδιοκτητών αποφασιζόταν τα πάντα για τη χώρα! Εγώ που έζησα από κοντά την ιστορία της Ένωσης, σας λέω ότι τελικά οι άνθρωποι αυτοί ούτε δύο γαϊδουριών άχυρα δε μπορούσαν να μοιράσουν και γι΄ αυτό στο τέλος όλοι τους έχασαν και τις εφημερίδες και τα κανάλια τους και την … ψευτοδύναμη, που είχαν στα μάτια της συνήθως υπνώτουσας κοινής γνώμης για να μην πούμε τίποτε χειρότερο…
Βεβαίως, υπήρξαν και εκδότες που με τις εφημερίδες τους, εκβιάζοντας, έφαγαν το καταπέτασμα, αλλά αυτοί ήταν μία μικρή μειοψηφία.
Ο Χρήστος Λαμπράκης, παρά το μύθο που είχε φτιαχτεί γύρω από τη δύναμη και τα πλούτη του, στην ουσία πέθανε φτωχός. Ένα διαμέρισμα είχε στην οδό Αναγνωστοπούλου που έμενε, ένα κτήμα καμιά δεκαριά στρέμματα στον Πόρο και τις μετοχές του καταχρεωμένου ΔΟΛ που δεν άξιζαν τίποτε…
Πιστεύουμε ακόμα, ότι και όλη αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ότι ο Λαμπράκης τάχατες ανέβαζε και κατέβαζε κυβερνήσεις ήταν και αυτό ένα μεγάλο παραμύθι, γιατί ο Χρήστος Λαμπράκης ήταν ένας σεμνός άνθρωπος κυκλοφορούσε μόνος του, χωρίς φρουρούς και επί χρόνια οδηγούσε, πάλι μόνος του, ένα παμπάλαιο σκαραβαίο.
Τον Λαμπράκη το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η μουσική και το «Μέγαρο Μουσικής» που έκτισε, το οποίο πραγματικά είναι ένα σπουδαίο έργο πολιτισμού και φυσικά δεν θα πήρε χαμπάρι για το κλέψιμο που είχε πέσει για την κατασκευή και τον εξοπλισμό του…
Προχθές, ο Σταύρος Ψυχάρης, ένας από τους ισχυρότερους δημοσιογράφους που πέρασαν από τη χώρα αλλά και με αρκετά σφάλματα τα τελευταία χρόνια – ίσως λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει – με κυριότερο την στροφή των εφημερίδων του προς την κεντροδεξιά και την στήριξη των μνημονίων, έχασε και κυκλοφορία και μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας των εφημερίδων του, από τους παλιούς κεντροαριστερούς αναγνώστες που είχε και τους οποίους ασφαλώς είχαν προηγουμένως απογοητεύσει και οι δήθεν «Αριστεροί» πολιτικοί, ανακοίνωσε, ότι αν δεν βρεθεί επενδυτής, μέχρι τις 15 Οκτωβρίου, θα υποχρεωθεί να κλείσει τις εφημερίδες αφού προηγουμένως εξοφλήσει τους εργαζόμενους…
Πρόκειται για μία δραματική εξέλιξη, για μία τραγωδία, στο χώρο των εφημερίδων. Δεν μας ενδιαφέρουν τα λάθη που έγιναν και έγιναν πραγματικά πάρα πολλά.
Το ΒΗΜΑ και τα ΝΕΑ όμως για δεκάδες χρόνια υπήρξαν η σημαία για εκατομμύρια έλληνες αναγνώστες και μέσα στα γραφεία τους έχει γραφεί το μεγαλύτερο μέρος της νεότερης Ελληνικής ιστορίας.
Το ΒΗΜΑ και τα ΝΕΑ όσα λάθη και να έκαναν, για πολλά χρόνια υπήρξαν επίσης η ψυχή εκατομμυρίων ελλήνων δημοκρατικών πολιτών και η ΣΗΜΑΙΑ της Δημοκρατικής Παράταξης, γι΄ αυτό και θα πρέπει να βρεθεί τρόπος για να ζήσουν ότι οι δύο αυτές εφημερίδες, ακόμα και με τη θυσία κάποιων στελεχών τους.
Οι σημαίες αυτές, που σέρνουν πίσω τους αγώνες και ιστορία ποτέ δεν υποστέλλονται! Ξαναφτιάχνονται μόνο, με πιο γερά πανιά, ράβονται με πιο δυνατές κλωστές, για να αντέχουν τους αέρηδες και μπαίνουν σε ψηλότερα κοντάρια για να τις βλέπουν από μακριά οι φίλοι και να τις φοβούνται οι εχθροί!..
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάει κανένας ότι όταν υποστέλλεται μία σημαία, ο «στρατός» διαλύεται!
Σε καμία λοιπόν περίπτωση δεν πρέπει να κλείσει το Συγκρότημα, όσα λάθη και όσες αμαρτίες και να έχει κάνει, γιατί εκτός των άλλων θα μείνουν και άνεργοι, στο δρόμο, εκατοντάδες άνθρωποι, πολλοί από τους οποίους όλα δηλαδή τα στελέχη του Λαμπράκη και του Ψυχάρη είναι και αυτά συνυπεύθυνα για τα λάθη που έγιναν και την αλλαγή πορείας, γιατί εμείς ξέρουμε ότι σε όλα τα μεγάλα συγκροτήματα των εφημερίδων, κάθε μέρα γίνονται πολλές συσκέψεις, στις οποίες αποφασίζεται από κοινού μεταξύ στελεχών και εκδότη η γραμμή των εφημερίδων. Ποτέ δεν παίρνει μόνο του τις αποφάσεις το αφεντικό… Τις αποφάσεις και κυρίως στα κρίσιμα θέματα τις παίρνουν ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ, απόδειξη ότι ποτέ κανένας από τα στελέχη του Συγκροτήματος δεν διαμαρτυρήθηκε και δεν παραιτήθηκε.
Καλούμε λοιπόν την κυβέρνηση να πράξει το καθήκον της όχι απέναντι σε ένα συγκρότημα που την αντιπολιτεύεται, πολλές φορές εντελώς άδικα, αλλά απέναντι στην ιστορία που σέρνουν πίσω τους αυτές οι δύο εφημερίδες.
*δημοσιεύθηκε στην Κυριακάτικη Kontranews
