του
Τάσου Παπαδόπουλου
Οι μέχρι τώρα ενδείξεις φανερώνουν τις σημαντικές διαφορές που έχουν προκύψει, ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία για το θέμα των εγγυήσεων. Η Αθήνα επιμένει, κι αυτό είναι έργο του ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά, ότι το καθεστώς των εγγυήσεων πρέπει να καταργηθεί και παράλληλα να αποσυρθούν τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής.
Στην αντιπέρα όχθη η Άγκυρα. Και οι εγγυήσεις να παραμείνουν θέλει και η όποια μερική απόσυρση να πραγματοποιηθεί μετά από 15 χρόνια. Ζήσε Μάη να φας τριφύλλι που λένε.
Το Λονδίνο, η Τρίτη εγγυήτρια δύναμη κατά την ιδρυτική συνθήκη του 1960, περιμένει να δει που θα κάτσει η μπίλια των δύο βασικών παικτών, προκειμένου να τοποθετηθεί.
Η εκπροσώπηση στην πενταμερή της προσεχούς Πέμπτης παραμένει ασαφής. Οι τελευταίες πληροφορίες από την Άγκυρα αναφέρουν ότι ο Ερντογάν δεν θα παραστεί.
Την Τουρκία θα εκπροσωπήσει ο υπό κατάργηση πρωθυπουργός της χώρας, πράγμα που σημαίνει ότι οι γείτονές μας δεν προτίθενται να κάνουν πίσω στις αρχικές τους θέσεις, μια και ο Γκιλτιρίμ δεν έχει την εξουσία να προβεί σε συμφωνία, που θα προβλέπει απόσυρση από το αναχρονιστικό καθεστώς των εγγυήσεων και φυσικά την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων.
Το επίπεδο της εκπροσώπησης από ελληνικής πλευράς δεν έχει για την ώρα διευκρινιστεί. Όπως και της εκπροσώπησης του Λονδίνου.
Όμως και στην Λευκωσία υπάρχει μια έντονη αντιπαράθεση για την εκπροσώπηση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η επιστολή Αναστασιάδη στον γγ του ΟΗΕ, περί ταυτόχρονης εκπροσώπησης από τον ίδιο με δύο ιδιότητες αυτήν του Προέδρου και αυτήν του εκπροσώπου τη Ελληνοκυπριακής πλευράς, δεν έπεισε, μια και η ίδια η πρόσκληση τον αναφέρει με την ιδιότητα του Ε/Κ διαπραγματευτή.
Υπήρξε όμως και αντίδραση από τον Μουσταφά Ακιντζί, που θεωρεί απαράδεκτη την ιδιότητα του Ν. Αναστασιάδη ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας στην πενταμερή της 12ης Ιανουαρίου. Δηλ. πολύ απλά καταργεί την αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ Κυπριακή Δημοκρατία, που συμβαίνει παράλληλα από το 2004 να είναι πλήρες μέλος της Ε.Ε.
Όλα αυτά δεν προοιωνίζουν καλά αποτελέσματα στις διαπραγματεύσεις των επομένων ημερών. Βεβαίως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, που εμφανίζεται έμμεσα να αποδέχεται και συγκεκαλυμένες εγγυήσεις, αλλά και μεταβατικό πολύχρονο στάδιο παραμονής των στρατευμάτων κατοχής, είναι ένας αστάθμητος παράγοντας, μια και τη νύχτα της 1ης Δεκεμβρίου συμφώνησε μεταξύ τυρού και αχλαδίου, χωρίς να συμβουλευθεί κανέναν στην πενταμερή περιορίζοντας τον ρόλο του, σε αυτόν του εκπροσώπου της Ε/Κ κοινότητας.
Η κόπωση των Ελληνοκυπρίων από την απουσία λύσης εδώ και 42 και πλέον χρόνια και η οικονομική κρίση, που σε επίπεδο νοικοκυριών δεν έχει ξεπεραστεί, ενισχύουν κάποιες απόψεις νέων υποχωρήσεων από την πλευρά των Ε/Κ. Όμως μια λύση με τις λεγόμενες δημιουργικές ασάφειες ευνοεί τον ισχυρό, που συνήθως και ιστορικά είναι αποδεδειγμένο επιβάλει την δική του ερμηνεία σε βάρος του αδυνάτου.
Μπορεί δημοσκόπηση στην Τ/Κ πλευρά να ζητάει με 89% την διατήρηση των εγγυήσεων και των κατοχικών στρατευμάτων στην Κύπρο, σε αυτήν πρέπει να συμπεριλάβει κανείς τους εποίκους, που αποτελούν σήμερα το 60% και πλέον του πληθυσμού στο Βορά και ποιος ξέρει ποιους άλλους, όμως αντίστοιχη έρευνα στην Ε/Κ πλευρά το 92% ζητάει να απαλλαγεί η Κύπρος από κατοχικά στρατεύματα και εγγυήσεις.
Με αυτά τα δεδομένα ο Πρόεδρος της Κύπρου έχει υποχρέωση να επιμείνει και αυτός μαζί με την Αθήνα στην άμεση αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και στην απαλλαγή από κάθε λογής εγγυήσεις.
Μια θέση που οφείλει να στηρίξει και η Ε.Ε. και επιτέλους να πάψει να παίζει τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου, μια και είναι εκτός κάθε θεσμικού πλαισίου τόσο η κατοχή μέρους της Ευρώπης των «28» από στρατεύματα τρίτης χώρας καθώς και εγγυήσεις με επεμβατικά δικαιώματα.
Το τι θα κάνει η Τουρκία του Ερντογάν σφιχταγκαλιασμένη με την ακροδεξιά είναι δικό της θέμα. Ελλάδα και Κύπρος οφείλουν να μην πέσουν στην καλοστημένη παγίδα της Άγκυρας, που επιδιώκει μια λύση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της, μια λύση που θα δώσει η Ε/Κ πλευρά και δεν θα πάρει παρά υποσχέσεις, που εύκολα μπορούν να μην υλοποιηθούν από έναν αναξιόπιστο αντισυμβαλλόμενο.
Με αυτά τα δεδομένα κι επειδή οι διαπραγματευτές χρειάζεται να έχουν γνώση και να είναι ικανοί να ελιχθούν προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον παμπόνηρο ανατολίτη, οφείλει η ελληνική αντιπροσωπεία να κινηθεί από το ΥΠΕΞ και όχι από το Μαξίμου…
