του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Μετά την τελευταία απόφαση του Eurogroup για την δεύτερη αξιολόγηση και τις προπαγανδιστικές δηλώσεις των κυβερνητικών φερέφωνων για τα τεκταινόμενα, αλλά και μέλλοντα να συμβούν, κορυφαίος Βρετανός συνάδελφος με κάλεσε στο τηλέφωνο για να ακούσει τις εκτιμήσεις και τις απόψεις μου.
Στην διάρκεια της συνδιάλεξής μας, μού είπε: «Πιστεύω ότι τον Τσίπρα και το δικό του περιβάλλον δεν πρέπει να τους κρίνει κανείς από αυτά που λένε, αλλά από αυτά που κάνουν. Και από την άποψη αυτή, δύο είναι οι στόχοι τους: η παραμονή στην εξουσία πρωτίστως, και η εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, που είναι και προϋπόθεση για την υλοποίηση του πρώτου στόχου, με οποιοδήποτε κόστος. Το πρόβλημα είναι ότι ο κ. Τσίπρας και οι περί αυτόν ανέβηκαν στην εξουσία χωρίς πείρα και γνώση, και σήμερα είναι αυτοπαγιδευμένοι στην ρητορική που τούς άνοιξε τον δρόμο για την αρχή –και στο επίπεδο αυτό υπάρχει πλέον πρόβλημα, και μάλλον πολύ σοβαρό. Γίνεται δε σοβαρότερο, στο μέτρο που ο Τσίπρας και οι περί αυτόν προσπαθούν να βρουν λύσεις στα αδιέξοδα τους με μαρξιστο-λενινιστικές πρακτικές, άσχετες με τις συνθήκες του 21ου αιώνα».
Στο πλαίσιο αυτό, πρώτο πρόβλημα του κ. Αλέξη Τσίπρα είναι ότι οι θεατρικές παραστάσεις που έδωσε το πρώτο εξάμηνο του 2015 με πρωταγωνιστή τον κ. Γ. Βαρουφάκη, κόστισαν στην χώρα 90 δισεκατομμύρια ευρώ. Το ποσόν αυτό δεν καλύπτεται πλέον με τίποτα. Ακόμα χειρότερα, οι βαρουφάκεις παραστάσεις και προκλήσεις, οδήγησαν στους κεφαλαιακούς ελέγχους, στην κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και στην μονιμοποίηση της υφέσεως, με συνέπεια να είναι αδύνατο σήμερα το πέρασμα της ελληνικής οικονομίας σε περίοδο ανάκαμψης. Που μόνον αυτή μπορεί να εξασφαλίσει κάποια πρωτογενή πλεονάσματα.
Σήμερα, λοιπόν, η συγκυβέρνηση που με στομφο αυτο- αποκαλείται «πρώτη φορά αριστερά» έχει αυτοπαγιδευτεί στα καραγκιοζιλίκια της πρώτης περιόδου και στην πολύ ατυχή έμπνευση να κάνει τον Ιούλιο του 2015 ένα δημοψήφισμα η έκβαση του οποίου έκανε πολύ χειρότερη την κατάστασή της. Γιατί; Μα, διότι υπέγραψε ένα τρίτο μνημόνιο, χειρότερο από αυτό που προεκλογικά έλεγε ότι θα καταργήσει με έναν νόμο. Και αυτό ήταν επόμενο μετά τα όσα είχαν προηγηθεί το πρώτο εξάμηνο του 2015. Το οποίο θα καταγραφεί και ως μαύρη περίοδος για τη χώρα και το κύρος της.
Έτσι λοιπόν, αντί τον Αύγουστο του 2015 ο κ. Τσίπρας να επιδιώξει μία ισχυρή πολιτική συναίνεση για την εκτέλεση του χειρότερου τρίτου μνημονίου, στην πράξη, μετά την εντυπωσιακή ψήφιση του, εξαπάτησε αυτούς που τον βοήθησαν να το περάσει από την Βουλή, προκηρύσσοντας έναν μήνα αργότερα εκλογές. Κερδίζοντας τις εκλογές αυτές με πολύ ισχνή κοινοβουλευτική δύναμη, ο πρωθυπουργός έχει έκτοτε ένα μόνον μέλημα: την παραμονή στην εξουσία υπό οποιοδήποτε υλικό, ηθικό και θεσμικό κόστος.
Για να μπορέσει, όμως, να πετύχει τον στόχο αυτόν, με δεδομένη την λαϊκίστικη τακτική που υιοθέτησε για να αναρριχηθεί στην εξουσία, σήμερα πρέπει απαραιτήτως να χρησιμοποιεί μία ρητορική εξευτελιστική για τους θεσμούς του δημοκρατικού μας πολιτεύματος –το οποίο, έτσι κι αλλιώς, ο ίδιος και οι άνθρωποί του δεν έχουν περί πολλού. Δεν πρέπει έτσι να ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ένα μέρος του βαθέος ΠΑΣΟΚ που τον στηρίζει, γράφουν τους αποκαλούμενους στην δική τους πολιτική διάλεκτο «αστικούς θεσμούς» στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.
Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι στο παρελθον, όταν ήταν ακόμα κομματίδιο, ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε και τροφοδότησε με ιδεολογικά επιχειρήματα το κίνημα «Δεν πληρώνω», αλλά και άλλα αντιδημοκρατικά έκτροπα. Άνθρωποί του χόρευαν και τραγουδούσαν έξω από το ελληνικό Κοινοβούλιο με ανοίκειες εκφράσεις κατά της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Μέλη του ΣΥΡΙΖΑ πήγαν μάρτυρες υπερασπίσεως σε δίκες τρομοκρατών -δολοφόνων και κακοποιών του κοινού ποινικού δικαίου. Θεωρητικοί του ΣΥΡΙΖΑ και δήθεν διανοούμενοι δεν χάνουν ούτε μία ευκαιρία από τις φιλικές προς το κόμμα εφημερίδες να χλευάζουν τους δημοκρατικούς θεσμούς και να εγκωμιάζουν λατινοαμερικανικά καθεστώτα που οδήγησαν τους λαούς τους στην πείνα και την εξαθλίωση. Οι άνθρωποι αυτοί, όπως έχουμε ήδη γράψει, επιδιώκουν να «εξαρχειοποιήσουν» την Ελλαδα. Να την κάνουν σαν τα μούτρα τους με πιο απλά λόγια. Το ζούμε κάθε μέρα αυτό το φαινόμενο και κανείς δεν δείχνει να ασχολείται με το υψηλό κόστος του (εμπρησμοί λεωφορείων, καταστημάτων, κλπ.).
Και όλα αυτά για να είναι αρεστή μια αδιστακτη κυβερνηση σε ένα από την φύση του αντιδημοκρατικό ακροατήριο –το οποίο, όμως, προσπαθεί να παραπλανήσει με τα έργα της. Το θέμα, ωστόσο, είναι ότι ούτε η παραπλάνηση θα τού βγει σε καλό του κ. Αλέξη Τσίπρα. Η εικόνα του καταρρέει και οι κορώνες του μόνον οργή προκαλούν. Ευτυχώς γι’αυτόν όμως, κρατάει στα χέρια του τη θεσμική σωτηρία της νεοελληνικής φαυλοκρατίας, γι’αυτό και κάποιοι τον αφήνουν να βγάζει το φίδι από την τρύπα.
