της
Ευτυχίας Λαμπροπούλου
Τα παλάτια που χτίζονταν και τα όνειρα που γαλούχησαν τις μετέπειτα γενιές γκρεμίστηκαν σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι εκείνη που τοποθετεί την οριστική τελεία στη μεταπολιτευτική Ελλάδα και μάλιστα με τον πιο οδυνηρό τρόπο. Αφού οι ιδεολογίες θυσιάστηκαν στο βωμό του συμφέροντος και τα οράματα εξαργυρώθηκαν από τα ρουσφέτια, ακόμα και η σύμπραξη Ακροαριστερών και Ακροδεξιών μοιάζει με φαρσοκωμωδία στο θέατρο του παραλόγου έτσι όπως εξελίσσεται στη σημερινή πολιτική σκηνή του τόπου.
Σα να μην μας έφταναν όλα, έχουμε πολιτικές τάσεις στην πολιτική αταξία, μια Νέα Δημοκρατία η οποία ζει στην καρακοσμάρα της και τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να αλωνίζουν για τα καλά. Δυστυχώς είναι γεγονός, εκείνο το 18% του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ακλόνητο και σταθερό αποτελούμενο από τους ΣΥΡΙΖΟΠασόκους πρώην βολεμένους Πασόκους οι οποίοι δεν άντεχαν να βρίσκονται χωρίς το μέλι της κρατικής εξουσίας στα χέρια τους… και τους Καραμανλικοσυριζαίους που ανήκουν στην επονομαζόμενη λαϊκή δεξιά και χωρίς καρέκλα και τούτοι δεν ζουν, δύο τάσεις σε ένα σώμα. Αν ζούσε σήμερα ο Αλέκος Σακελλάριος σίγουρα θα είχε χρησιμοποιήσει όλους αυτούς ως χαρακτήρες στην ελληνική ταινία «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες», προσφέροντας μας σκηνές απείρου γέλιου .
Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας τι έκανε; Καρατόμησε πασχαλινά την Κατερίνα Παπακώστα πρόβατο επί σφαγή η Κατερινιώ προς γνώση και συμμόρφωση του Καραμανλικού μπλοκ… κάπου εδώ γελάμε! Ο Αχαιός πολιτικός Φωτήλας στον τομέα της υγείας μας πήρε το ποτάμι μας πήρε ο ποταμός, άνοιγμα προς το κέντρο η επιλογή αυτή σωστή μεν μα ως εκεί. Αφού ο ΣΥΡΙΖΑ ανεβάζει τους τόνους με τις διχαστικές του κορόνες, ενώ η Νέα Δημοκρατία περί άλλων τυρβάζει, ανέμελη και κοιτάει με τι τρόπο θα μπαλώσει τα αμπάλωτα.
Εάν από κάτι έπασχε η Νέα Δημοκρατία εσωτερικά ήταν από τεμπελιά πρώτον και από αρχομανία δεύτερον. Πάντα περίμενε η εξουσία να σκάσει στα χέρια της σαν ώριμο φρούτο χωρίς ποτέ να δουλέψει και όλοι πάσχιζαν τι θέση θα καταλάβουν όταν θα γίνουν κυβέρνηση… Μόνο που στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ υπολογίζουν χωρίς τον ξενοδόχο, εδώ μιλάμε για ένα κόμμα με καθεστωτική αντίληψη και με δίψα για την εξουσία… κάτι που ορισμένοι το έχουν υποτιμήσει… και κακό του κεφαλιού τους. Σε αυτό λοιπόν το χτίσιμο του καθεστώτος υπάγονται οι 2.338 προσλήψεις αρχαιολόγων στη ΔΕΗ με την υπογραφή της Υπουργού Πολιτισμού, ενώ οι προσλήψεις μετακλητών υπαλλήλων έχουν πάρει φωτιά από τη βουλή μέχρι και τον τελευταίο οργανισμό. Το κομματικό κράτος χτίζεται μια χαρά, κανένα απολύτως πρόβλημα.
Όταν ο λαός είναι εξαθλιωμένος το μόνο που κοιτάει είναι την επιβίωσή του, οι νοήμονες και οι πολιτικά σκεπτόμενοι έχουν προτιμήσει να ανήκουν στο κόμμα του καναπέ. Από την άλλη οι άνθρωποι που δεν έχουν που να ακουμπήσουν το κεφάλι τους, τους αρκεί και το ψίχουλο για να ζήσουν που θα τους δώσει η κυβέρνηση, κακά τα ψέματα αν σε κάτι πατάει η σημερινή κυβέρνηση είναι στην εξαθλίωση των πολιτών, άλλωστε δεν είναι τυχαία η μισθολογική εξίσωση των πάντων προς τα κάτω.
Μέσα σε όλη αυτή την ατμόσφαιρα ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ζητάει επιμόνως εκλογές. Σιγά μην ιδρώσει το αυτί των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ 153 μπετόν αρμέ δεν σπάει με τίποτα. Αντί η Νέα Δημοκρατία να φωνάζει για εκλογές καλό θα ήταν να φροντίσει να ανασυγκροτηθεί πολιτικά, να απαντάει σε κάθε πρόσκληση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και να δημιουργήσει εκείνες τις βάσεις έτσι ώστε το στελεχιακό της δυναμικό να λειτουργεί σαν μια γροθιά με πολιτικά χαρακτηριστικά, ενώ θα πρέπει άμεσα να έρθει σε επαφή ουσίας και με άλλες δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις απαγκιστρωμένη από το παρελθόν.
Με παλιά υλικά και με παλιές ιδέες σπιτικό δεν φτιάχνεις νέος αέρας πρέπει να φυσήσει. Τώρα θα μου πει κανείς τι τα γράφεις όλα αυτά αφού ο καθένας κοιτάει την πάρτη του; Δυστυχώς, στη μεταπολιτευτική Ελλάδα διαχρονικά οι πολιτικοί τάιζαν μπόλικο σανό τον λαό και παραμύθι γιατί γνώριζαν καλά πως με αυτά τα συστατικά μένουν στην εξουσία.
Γι’ αυτό και σήμερα με όλον αυτό τον ορυμαγδό δεν ανοίγει ρουθούνι, οι πάντες είναι βολεμένοι από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο συνδικαλιστή και από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο δημόσιο υπάλληλο. Ακόμα και οι άνεργοι ναι-ναι ακόμα και εκείνοι ελπίζουν στο παραμύθι… Άλλωστε το τραγούδι από τις σειρήνες του λαϊκισμού περνάει την ασπίδα του κεριού και μαγεύει.
Πενήντα χρόνια πέρασαν από το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών κι όμως ο πιο «σοφός λαός» μυαλό δεν έβαλε!
