Edition: International | Greek
MENU

Αρχική » Ανάλυση

Προκάτ συμπεράσματα ή κριτική σκέψη;

Τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών στη Γερμανία ήταν άλλη μια ευκαιρία για να ιχνογραφηθούν οι διάφορες απόψεις σχετικά με το παρόν και το μέλλον της ΕΕ

Από: EBR - Δημοσίευση: Παρασκευή, 29 Σεπτεμβρίου 2017

Είτε πρόκειται για διαμαρτυρία κατά της λιτότητας, είτε κατά της μεταναστευτικής πολιτικής, είτε κατά της μείωσης της κοινωνικής πρόνοιας και της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης, το γεγονός είναι πως έχουμε μια καθολική και διάχυτη διαμαρτυρία. Στην πραγματικότητα, έχουμε πολλές και επαναλαμβανόμενες διαμαρτυρίες για τα ίδια, περίπου, ζητήματα, κι από πολλές κοινωνίες κρατών-μελών. Δεν μπορεί, δεν γίνεται να είναι τυχαίο και συμπτωματικό όλο αυτό το φαινόμενο. Δεν αντέχει, επίσης, στη λογική ο ισχυρισμός ότι δεκάδες εκατομμυρίων πολιτών είναι όλοι κατευθυνόμενοι από κάποια σκοτεινά και αόριστα αντιευρωπαϊκά κέντρα. Όπως δεν αντέχει στη λογική και η άποψη ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι επιπόλαιοι και άκρατοι καταναλωτές που απλώς επιδιώκουν την καλοπέραση και δεν αντιλαμβάνονται τα οφέλη του νεοφιλελευθερισμού.
Είτε πρόκειται για διαμαρτυρία κατά της λιτότητας, είτε κατά της μεταναστευτικής πολιτικής, είτε κατά της μείωσης της κοινωνικής πρόνοιας και της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης, το γεγονός είναι πως έχουμε μια καθολική και διάχυτη διαμαρτυρία. Στην πραγματικότητα, έχουμε πολλές και επαναλαμβανόμενες διαμαρτυρίες για τα ίδια, περίπου, ζητήματα, κι από πολλές κοινωνίες κρατών-μελών. Δεν μπορεί, δεν γίνεται να είναι τυχαίο και συμπτωματικό όλο αυτό το φαινόμενο. Δεν αντέχει, επίσης, στη λογική ο ισχυρισμός ότι δεκάδες εκατομμυρίων πολιτών είναι όλοι κατευθυνόμενοι από κάποια σκοτεινά και αόριστα αντιευρωπαϊκά κέντρα. Όπως δεν αντέχει στη λογική και η άποψη ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι επιπόλαιοι και άκρατοι καταναλωτές που απλώς επιδιώκουν την καλοπέραση και δεν αντιλαμβάνονται τα οφέλη του νεοφιλελευθερισμού.

του Κώστα Νεοφώτιστου

Ευρολάτρες που ζητούν την απόλυτη ενοποίηση, Ευρομάχοι που οραματίζονται την επιστροφή στο status quo ante και αφελείς ψηφοφόροι ή παρασιτιζόμενοι της εγχώριας κυβερνητικής κάστας που αναζητούν βολικές μεταφράσεις για τα επόμενα «αφηγήματα» που πρόκειται ν’ ακούσουμε. Το κάδρο συμπληρώνεται με γνωστούς και νέους «αναλυτές» των ΜΜΕ που μεταφράζουν κρίσεις και απόψεις ξένων μέσων, τις πασπαλίζουν με την απαραίτητη τοπική γεύση και τις σερβίρουν έτοιμες για κατανάλωση και αφομοίωση.

Δεν ξέρω πόσοι απ’ αυτούς είχαν την ευκαιρία να ακούσουν τους προβληματισμούς και να γνωρίσουν, έστω και συνοπτικά, την καθημερινότητα και τις ανησυχίες των πολιτών από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Των Γάλλων του Μακρόν, των Ούγγρων του Όρμπαν, των Ισπανών του Ραχόι και της Καταλονίας ή των γειτόνων μας Ιταλών που αναρωτιούνται αν υπάρχει ακόμα ο ίδιος πρωθυπουργός ή αν έχει αλλάξει. Δεν ξέρω καν, πόσοι είχαν τη δυνατότητα ν’ ακούσουν από πρώτο χέρι μερικούς Γερμανούς ψηφοφόρους, απ’ αυτούς που ψαλίδισαν τα ποσοστά της Μέρκελ και του Σουλτς ή που ενίσχυσαν τους Οικολόγους και το AfD. Μπορεί να είναι καλή και γρήγορη λύση η κονσερβοποιημένη άποψη της Bild, της FAZ ή του Focus αλλά δεν βλάπτει και λίγη πρωτογενής πληροφόρηση. Έστω κι αν είναι σε περιορισμένη κλίμακα, εντούτοις ιχνογραφεί καλύτερα τη συνολική εικόνα.

Πέρα από τα ευχολόγια και τις μεγαλοστομίες των Βρυξελών και των δορυφόρων τους, υπάρχει ο καθημερνός ρεαλισμός που αναδύεται από πολλές κοινωνίες-μέλη της ΕΕ και τα μηνύματα που εκπέμπει δεν είναι καλά. Όσο συνεχίζεται η παραγωγή οραμάτων ολοκλήρωσης και προγραμμάτων εκσυγχρονισμού από την νομενκλατούρα της ΕΕ, άλλο τόσο αυξάνουν και οι δυσαρεστημένοι πολίτες των κρατών-μελών. Δεν είναι δυνατόν δεκάδες εκατομμυρίων πολιτών να είναι όλοι ηλίθιοι και να μην βλέπουν την βελτίωση της ζωής τους που – υποτίθεται – επιδιώκουν μερικές εκατοντάδες μανδαρίνοι των Βρυξελών με τους παρατρεχάμενους τους. Κι αν υποθέσουμε πως η σημαντική ενίσχυση του AfD στις γερμανικές εκλογές είναι αποτέλεσμα συνολικής εκλογικής διαμαρτυρίας, δεν είναι δυνατόν να είναι τυχαίο ότι ανάλογα φαινόμενα έχουν ήδη εκδηλωθεί και σε εκλογικά σώματα άλλων χωρών.

Είτε πρόκειται για διαμαρτυρία κατά της λιτότητας, είτε κατά της μεταναστευτικής πολιτικής, είτε κατά της μείωσης της κοινωνικής πρόνοιας και της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης, το γεγονός είναι πως έχουμε μια καθολική και διάχυτη διαμαρτυρία. Στην πραγματικότητα, έχουμε πολλές και επαναλαμβανόμενες διαμαρτυρίες για τα ίδια, περίπου, ζητήματα, κι από πολλές κοινωνίες κρατών-μελών. Δεν μπορεί, δεν γίνεται να είναι τυχαίο και συμπτωματικό όλο αυτό το φαινόμενο. Δεν αντέχει, επίσης, στη λογική ο ισχυρισμός ότι δεκάδες εκατομμυρίων πολιτών είναι όλοι κατευθυνόμενοι από κάποια σκοτεινά και αόριστα αντιευρωπαϊκά κέντρα. Όπως δεν αντέχει στη λογική και η άποψη ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι επιπόλαιοι και άκρατοι καταναλωτές που απλώς επιδιώκουν την καλοπέραση και δεν αντιλαμβάνονται τα οφέλη του νεοφιλελευθερισμού. 

Παράλληλα, εκτός από την διάχυτη διαμαρτυρία που αναπτύσσεται στο εσωτερικό, υπάρχουν και αξιοπρόσεκτα φαινόμενα στις παρυφές και στο εξωτερικό της ΕΕ. Στη Βρετανία του Brexit, κι ενώ το Λονδίνο προσπαθεί να ενισχύσει κι άλλο τα υψηλά ποσοστά του «Ναι» στην ΕΕ, οι σκεπτικιστές αυξάνουν και το αντιευρωπαϊκό κλίμα της αγγλικής επαρχίας ενισχύεται. Κράτη με ειδική σχέση σύνδεσης, όπως η Σουηδία, η Δανία και άλλοι, σφυρίζουν αδιάφορα γιατί, προφθάνω, καθόλου δεν έχουν πειστεί για την σκοπιμότητα της περαιτέρω σύσφιξης των σχέσεων. Αν πρόκειται η σύσφιξη να μετατραπεί σε ασφυκτικό εναγκαλισμό, ας μείνουμε εδώ που είμαστε. 

Κι επειδή καλή είναι η προπαγάνδα περί της ευρωπαϊκής ενοποίησης και ολοκλήρωσης αλλά δεν βλάπτει και λίγη πρακτική κρίση, να θυμίσουμε ότι υπάρχει και η περίπτωση της Νορβηγίας που αναπτύσσεται συνεχώς, που η κοινωνία της και οι πολίτες της έχουν μακράν τις καλύτερες προοπτικές και ποιότητα ζωής, που είναι εκτός ΕΕ και καθόλου δεν συζητά για τα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα. Όσο για τους υποψήφιους προς ένταξη στην «ευρωπαϊκή οικογένεια» είναι κάτι αλλοίμονοι από την πρώην Γιουγκοσλαβια που αποβλέπουν σε αύξηση του ασήμαντου κατά κεφαλήν εισοδήματος των πολιτών και την ενίσχυση των τραπεζικών λογαριασμών των ηγεσιών τους.

Ας είμαστε, έστω για μια φορά, ειλικρινείς και ρεαλιστές. Δεν έπεισε η ΕΕ και εξακολουθεί να μην πείθει. Πέρα από τις αερολογίες των Βρυξελών και την προπαγάνδα των πληρωμένων φερέφωνων τους, πέρα απλό τις  αργυρώνητες κυβερνήσεις και τους αφελείς ευρωλάγνους, υπάρχει και η γήινη πραγματικότητα. Υπάρχει ο σκληρός πυρήνας των αόρατων «αγορών» και των πιστωτικών «ιδρυμάτων» που αφαίμαξε (νόμιμα και παράνομα) τις οικονομίες κοινωνιών και κρατών - μελών, υπάρχουν εκατομμύρια πολιτών που η ζωή τους χειροτέρευσε, οι προοπτικές τους περιορίστηκαν ή εξανεμίστηκαν, και η ανασφάλεια για το μέλλον αυξήθηκε. Κι όλα όσα έχασαν αυτά τα εκατομμύρια των ευρωπαίων πολιτών μεταφράστηκαν σε κεφάλαια που μετακινήθηκαν στις τσέπες της κάθε τοπικής νομενκλατούρας, στα χρηματοκιβώτια των «πιστωτικών ιδρυμάτων», στους τραπεζικούς λογαριασμούς των μανατζαραίων της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και στα θησαυροφυλάκια της Γερμανίας.

Για όσους ξέρουν (ή θέλουν να μάθουν) ιστορία, υπάρχει μια αλληλουχία γεγονότων και σχεδιασμών που προηγήθηκε ώστε να φτάσουμε από το Σχέδιο Funk του 1942 και την ΕΚΑΧ του Robert Schuman, στη ΕΟΚ και την ΕΕ του σκληρού κεφαλαίου και του puppet-Juncker. Mε τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα σχέδια υλοποιήθηκαν, αυτοί που έπρεπε να συγκεντρώσουν πολιτική και οικονομική εξουσία το πέτυχαν, και καθιερώθηκε μια νέα γεωστρατηγική οντότητα.

Σημαντικό τμήμα του σχεδίου ήταν (και παραμένει) ο αποπροσανατολισμός κοινωνιών και πολιτών ώστε να διατηρείται το ξεπερασμένο, πλέον, μοντέλο της πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ αριστερών και δεξιών, νεοφιλελεύθερων και εθνικιστών, Παναθηναϊκών και Ολυμπιακών. Κι αν χρειαστεί, η κατά τόπους προπαγάνδα θα εφεύρει και κάτι πρόσθετα εργαλεία όπως οι Οικολόγοι/Πράσινοι, οι Εναλλακτικοί/Κοκκίνοι, η Χρυσή Αυγή και το Αργυρό Σούρουπο, ο ΠΑΟΚ και ο Σαββίδης. Για να μπερδεύει ακόμα περισσότερο τις κοινωνίες και τους πολίτες, να τους διχάζει βαθύτερα, με απώτερο σκοπό να μην μπορέσουν ποτέ να δραπετεύσουν από την ψεύτικη και προσχηματική αυτή πόλωση, και να δουν ότι – πέρα και πάνω από τις οπαδικές απόψεις – η ουσία βρίσκεται στο «πόσο άνθρωποι» είναι, τι ποιότητα ζωής έχουν και τι προοπτικές θα αφήσουν στις επόμενες γενεές. 

Ο Χανς-Κρίστιαν Άντερσεν, συγγραφέας παραμυθιών από τη Δανία (η οποία διατηρεί πεισματικά την ειδική σχέση με την ΕΕ) είχε γράψει για «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα». Ο σημερνός αυτοκράτορας που ακούει στο όνομα ΕΕ, είναι αυτός που καταπιέζει τους πολίτες και απαιτεί να τον υπακούν τυφλά, να τον δοξάζουν και να θαμάζουν τα καινούργια και φανταχτερά του ρούχα. Και το δυστύχημα είναι πως αμέτρητοι υπήκοοι-ραγιάδες παριστάνουν ότι θαυμάζουν τα ρούχα του αλλά δεν υπάρχει εκείνο το παιδάκι που θα φωνάξει το προφανές: «Ο αυτοκράτορας είναι γυμνός»!

*Το «τι, πραγματικά, συμβαίνει» σε κάθε κοινωνία και το «πως είναι η ζωή και οι προοπτικές», το μαθαίνεις καλύτερα συζητώντας με τους ανθρώπους που ζουν εκεί, κι όχι από τα ΜΜΕ. Οφείλω, λοιπόν, πολλές ευχαριστίες στον Richard και την Alice από τη Βρετανία, στον Pierre και τον Alain από τη Γαλλία, στον Janos από την Ουγγαρία, στον Danielle και τον Ugo από την Ιταλία, στην Edyta από την Πολωνία, στους Herber, Gert & Reinhard από τη Γερμανία, στον Otto από την Αυστρία, στον Petter από τη Δανία, στον Luis από την Πορτογαλία, στον Raymond και την Μαρία από τη Νορβηγία, και στον Bjorn από τη Σουηδία. Πέρα από τις στερεότυπες επαγγελματικές μας συζητήσεις, συνεισέφεραν πολλά και χρήσιμα συμπεράσματα για την πραγματικότητα που ζουν μέσα ή στη σκιά της «παραδεισένιας» ΕΕ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Γνώμη

25η Μαρτίου: Το στοίχημα της Βιωσιμότητας του Ελληνισμού είναι Πολιτισμικό

Από: EBR

Τί αντανακλά η “ΧΑΡΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ” του Ρήγα, σε κάθε εποχή;

Ηλεκτρονική Έκδοση Τρέχοντος Τεύχους: 04/2021 2021

Περιοδικό

Τρέχον Τεύχος

04/2021 2021

Δείτε τα παλαιά τεύχη
Συνδρομή
Διαφημιστείτε
Ηλεκτρονική Έκδοση

Ευρώπη

Οι κρίσιμες Ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024

Οι κρίσιμες Ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024

Ας ξεκινήσουμε με μια θετική αισιόδοξη θεώρηση για το θεσμικό όργανο της Ένωσης, το μόνο που εκλέγεται από το 1979 με άμεση καθολική ψηφοφορία από τους ευρωπαίους πολίτες

Οικονομία

Πάνω από 1,25 δισ.συνδρομητές σε υπηρεσίες περιαγωγής στο 2024

Πάνω από 1,25 δισ.συνδρομητές σε υπηρεσίες περιαγωγής στο 2024

Μια ευρύχωρη δεξαμενή εσόδων για τους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους παραμένουν οι υπηρεσίες περιαγωγής (roaming)

EURACTIV.com - Feeds

All contents © Copyright EMG Strategic Consulting Ltd. 1997-2024. All Rights Reserved   |   Αρχική Σελίδα  |   Disclaimer  |   Website by Theratron