του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Όταν πριν κάποιους μήνες ένας καλός Γάλλος συνάδελφος μού μίλησε για τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες του Αλέξη Τσίπρα και για μία εταιρεία που έχει αναλάβει να «φτιάξει» το προφίλ του, θεώρησαν ότι αστειευόταν και δεν συνέχισα την συζήτηση. Άρχισα όμως να αλλάζω γνώμη μετά την επίσκεψη του Γάλλου προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν στην Αθήνα.
Κάποιες πληροφορίες που έφτασαν στα αυτιά μου γύρω από την συνομιλία που είχε ο πρωθυπουργός μας με τον Γάλλο πρόεδρο ήταν η αρχή ενός κουβαριού που άρχισε να ξετυλίγεται και που για την ώρα είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς μέχρι πού θα φθάσει και πώς.
Υπάρχουν όμως γεγονότα που μάς επιτρέπουν υποθέσεις εργασίας, οι οποίες ωστόσο υπάγονται πάντα στον κίνδυνο μίας απρόβλεπτης εξέλιξης. Όπως, για παράδειγμα, η πολύ σοβαρή υπόθεση του υπουργού Εθνικής Άμυνα Πάνου Καμμένου. Ας δούμε, όμως, τα γεγονότα.
Γιατί τον περασμένο Σεπτέμβριο ο Εμμανουέλ Μακρόν επέλεξε την Αθήνα του Αλέξη Τσίπρα για να μιλήσει για την Ευρώπη και να διατυπώσει το όραμά του γι’ αυτήν; Δεύτερον, ποιοι και γιατί αποφάσισαν να τιμήσουν τον πρωθυπουργό μας με τα βραβεία του «πολιτικού θάρρους» και του «ευρωπαϊκού προσανατολισμού»; Τρίτον, γιατί το Ισραήλ και το εβραϊκό λόμπυ στις ΗΠΑ στήριξε την επίσκεψη Τσίπρα στον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ;
Απάντηση στο πρώτο ερώτημα: Για τις ευρωεκλογές του 2019, ο Εμμ. Μακρόν φιλοδοξεί να δημιουργήσει ένα πανευρωπαϊκό κόμμα που θα το συνθέτουν επιμέρους εθνικά κόμμα και το οποίο θα διεκδικήσει την εκπροσώπησή του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Είναι πολύ πιθανόν ο Αλ. Τσίπρας να έχει ήδη αποδεχθεί συμμετοχή στο σχέδιο αυτό και ο Γάλλος πρόεδρος να τού έχει υποσχεθεί, λόγω ηλικίας, την ηγεσία αυτού του πανευρωπαϊκού πολιτικού φορέα.
Για τον σκοπό αυτόν, το «κτίσιμο» εικόνας για τον Αλ. Τσίπρα προφανώς έχει αναλάβει η εταιρεία συμβούλων Rothschild and Co, την οποία διαχειρίζεται η όντως λαμπρή οικονομολόγος και ειδική σε θέματα ρυθμίσεως δημοσίων χρεών κυρία Anne-Laure Kiechel, γνωστή για τις διεθνείς διασυνδέσεις της.
Επίσης, η κυρία Kiechel συνδέεται στενά με τον ομήλικό της Αυστρο-Αμερικανό επικοινωνιολόγο, γεννημένον στο Παρίσι το 1975, Felix Marquant, ο οποίος από το 2000 έχει επιλέξει ως θρησκεία το Ισλάμ και διευθύνει τρεις εταιρείες διεθνών δημοσίων σχέσεων εξειδικευμένες να «χτίζουν» προφίλ ανθρώπων «επωνύμων» που φιλοδοξούν να αποκτήσουν διεθνή βραβεία, όπως το Νόμπελ για παράδειγμα, ή αξιώματα.
Από την άλλη πλευρά, η κυρία Anne-Laure Kiechel έχει πολύ καλές σχέσεις και με τον Patrick Wasjman, ιδρυτή της μηνιαίας επιθεώρησης «Politique Internationale», περιοδικό το οποίο από τα πρώτα του βήματα στήριξε η οικογένεια Rothschild, τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ. Επισημαίνουμε επίσης ότι ο P. Wasjman –που διδάσκει στο Γαλλικό Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών– υπήρξε την περίοδο Μάρτιος 1993-Μάϊος 1995 υπεύθυνος του γραφείου του τότε υπουργού Άμυνας της Γαλλίας, Francois Leotard, επί προεδρίας Φρανσουά Μιττεράν και πρωθυπουργίας Εντουάρ Μπαλλαντύρ.
Σήμερα ο P. Wasjman στηρίζει τον Εμμανουέλ Μακρόν και φημολογείται ότι είναι και από τους επιφανείς συμβούλους του σε θέματα Μέσης Ανατολής και Ρωσίας. Ισχυρά είναι επίσης τα ερείσματά του και στο εβραϊκό λόμπυ των ΗΠΑ, το οποίο σήμερα στηρίζει και την επικείμενη συνεργασία του Ισραήλ με την Σαουδική Αραβία με σκοπό την αναχαίτιση της ιρανικής επιρροής στον μεσανατολικό χώρο.
Στο πλαίσιο αυτό, λέγεται ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει διαβεβαιώσει τους Ισραηλινούς ότι στηρίζει την πρωτοβουλία τους και έχει παρακαλέσει το εβραϊκό λόμπυ να συνδράμει την ελληνική προσπάθεια για την αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας.
Από αυτά που προηγούνται είναι κατάδηλο ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα προχωρήσει σε εκλογές όταν θα έχει να ανακοινώσει κάποια «επιτυχία» που θα έχει σχέση με το χρέος της χώρας. Σε κάθε περίπτωση δε, ρίχνει μεγάλο βάρος και στο προφίλ του ώστε στους εδώ ιθαγενείς να φανεί ότι είναι ο ανερχόμενος ηγέτης τον οποίο η Ευρώπη έχει περί πολλού.
Ωστόσο, για να εμπεδωθεί ένα παρόμοιο προφίλ θα πρέπει η Ελλάδα να κατέβει κάποια σκαλιά, τόσον οικονομικά όσο και πολιτικά. Ο Αλ. Τσίπρας γνωρίζει καλύτερα από μάς ότι η δύναμη αυταρχικών και νάρκισσων ηγετών βασίζεται στην άγνοια και στην αμορφωσιά. Μία χώρα της οποίας οι κάτοικοι, επειδή τούς έκοψαν τα δανεικά, εκλέγουν στο Κοινοβούλιό τους την Χρυσή Αυγή, τον Λεβέντη και κάνουν εξουσία το σημερινό κυβερνητικό δίδυμο, θα πει ότι είναι ξοφλημένη από χέρι. Για έναν πολύ απλό λόγο: οι κάτοικοί της αγνοούν το παρόν και άρα δεν βλέπουν το μέλλον.
