των
Shada Islam και
Giles Merritt
Μετάφραση: Μαρία Γαλανάκη
Οι διεργασίες του Brexit επισκίασαν ένα μεγάλο μέρος του 2017, αλλά με την ελπίδα ότι οι σχέσεις του Ηνωμένου Βασιλείου και της ΕΕ περιορίζονται στις πολύπλοκες εμπορικές διαπραγματεύσεις κεκλεισμένων των θυρών, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να εστιάσει την προσοχή της κοινής γνώμης σε θέματα-κλειδιά που θα καθορίσουν τις ευρωεκλογές στα μέσα του 2019.
Μπορεί να είναι δελεαστικό να παραδώσει τα κλειδιά του μέλλοντος της Ευρώπης στον Emmanuel Macron και στην Γερμανίδα Καγκελάριο Angela Merkel. Όμως η τελευταία έχει αποδυναμωθεί μετά τις εκλογές και ο Γάλλος πρόεδρος, με όλη του την φρεσκάδα και την ενέργεια, χρειάζεται την υποστήριξη του εκτελεστικού οργάνου της ΕΕ.
Ή τώρα ή ποτέ. Έως το τέλος του χρόνου ο Juncker θα είναι ένας απερχόμενος Πρόεδρος και τόσο η δυναμική όσο και η εξουσία της Επιτροπής θα αποσταθεροποιηθούν. Επομένως, είναι καιρός τώρα να αντιμετωπιστούν τα δυσκολότερα προβλήματα της ΕΕ. Δεν υπάγονται όλα αυτά αποκλειστικά στην Επιτροπή, αλλά είτε υπάγονται είτε όχι σε άλλα θεσμικά όργανα της ΕΕ ή απαιτούν την υποστήριξη των κυβερνήσεων των κρατών μελών, η Επιτροπή Juncker πρέπει να επιδείξει επειγόντως μεγαλύτερη ισχύ και ηγετικό ρόλο.
Η Επιτροπή Juncker δεν έχει ακόμη επιδείξει μία ηγεσία που είναι αρκετά δυνατή για να συγκεντρώσει τη δημόσια υποστήριξη
Αρκετά φλέγοντα θέματα βρίσκονται στην κορυφή της ημερήσιας διάταξης της ΕΕ για το 2018 και μέχρι στιγμής δεν έχουν δείξει κανένα σημάδι επίλυσης. Αντ 'αυτού, έχουν «φουντώσει». Υπάρχει η αβεβαιότητα σχετικά με τη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης για την ενίσχυση του ενιαίου νομίσματος και τη μείωση της αδυναμίας του.
Το ζήτημα της μετανάστευσης που συνεχίζει να φέρνει διχόνοια ανάμεσα στα μέλη της ΕΕ, απειλεί την ελεύθερη κυκλοφορία του της ζώνης Σένγκεν και δηλητηριάζει την εθνική πολιτική σε ολόκληρη την Ευρώπη. Με την ένταξη του Αυστριακού Κόμματος της Ελευθερίας στην κυβέρνηση, οι ηγέτες της ακροδεξιάς της Ευρώπης - είτε είναι σε κυβέρνηση είτε σε αντιπολίτευση - φωνάζουν για περισσότερους περιορισμούς στη μετανάστευση.
Αυτό το έτος πρέπει επίσης να σημειωθεί ουσιαστική πρόοδος για τον επόμενο προϋπολογισμό της ΕΕ. Η μορφή και η κλίμακα του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου της περιόδου 2021-2027 αμφισβητήθηκαν αφενός λόγω Brexit και αφετέρου λόγω των ισχυρών διαφωνιών μεταξύ κρατών της νότιας και της βόρειας Ευρώπης σχετικά με τις πολιτικές λιτότητας και τη φύση της οικονομικής «αλληλεγγύης», καθώς και από τον Ευρωσκεπτικισμό νεοεισερχόμενων χωρών, ιδίως αυτών του Visegrad, στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.
Και στα τρία αυτά ζητήματα, η Επιτροπή δεν έχει ακόμη επιδείξει ηγεσία που να είναι αρκετά δυναμική ώστε να συγκεντρώσει την υποστήριξη του κοινού. Οι θέσεις του Προέδρου Juncker φαίνονται μακρινές και θετικές, αλλά δεν έχουν ακόμη εκφραστεί έντονα και αναμφίβολα. Μη έχοντας τίποτα να χάσει - ο Juncker κατέστησε σαφές όταν ανέλαβε τον Νοέμβριο του 2014 ότι δεν θα επιδιώξει δεύτερη θητεία- ο χρόνος είναι σωστός για ξεκάθαρες κουβέντες.
Αυτό σημαίνει αναγνώριση της δημογραφικής ανάγκης για περισσότερους μετανάστες, όχι λιγότερους, και τερματισμός της παρωχημένης αντίληψης της «λευκής χριστιανικής Ευρώπης». Ο κ. Juncker και οι συνάδελφοί του αγκάλιασαν δυστυχώς τη νέα αυστριακή κυβέρνηση, παρά την ένταξη του Κόμματος της Ελευθερίας, όταν στην πραγματικότητα θα έπρεπε να είναι πιο τολμηροί για να αντισταθούν στους λαϊκιστές και να αρχίσουν να αντικατοπτρίζουν ανοιχτή ευρωπαϊκή προσέγγιση που αναγνωρίζει την ποικιλομορφία των πολιτών της. Τα θεσμικά όργανα της ΕΕ πρέπει επίσης να εξετάσουν προσεκτικά τις δικές τους πολιτικές πρόσληψης προσωπικού για να εξασφαλίσουν μεγαλύτερη εθνοτική ποικιλομορφία στο προσωπικό τους.
Σημαίνει επίσης, την δημιουργία οικονομικής ένωσης υπό έναν «υπουργό οικονομικών» της ΕΕ, εάν το ευρώ πρόκειται να σωθεί από ενδεχόμενη κατάρρευση. Και αυτό σημαίνει να καταδικάζουμε ανοιχτά τις κυβερνήσεις που επιμένουν να συνδέσουν τον προϋπολογισμό της ΕΕ με ένα χαμηλό ποσοστό του 1% του ακαθάριστου εθνικού εισοδήματος (ΑΕΕ) όταν στην έρευνα, την ανάπτυξη και την καινοτομία η Ευρώπη γλιστρά γρήγορα πίσω από τους παγκόσμιους ανταγωνιστές της. Εν ολίγοις, ήρθε η ώρα να τοποθετήσουμε τη σημαία της ΕΕ στην κορυφή και να αψηφήσουμε τους εθνικιστές.
Αρκετά καίρια θέματα βρίσκονται στην κορυφή της ατζέντας της ΕΕ για το 2018 και μέχρι στιγμής δεν έχουν δείξει κανένα σημάδι επίλυσης
Και δεν είναι μόνο αυτό. Στο εσωτερικό, τα μέτρα που ελήφθησαν πέρυσι για την ευρωπαϊκή άμυνα και ασφάλεια πρέπει να εδραιωθούν, ενώ καταβάλλονται περισσότερες προσπάθειες για την αντιμετώπιση της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο και τις υβριδικές απειλές. Και στο εξωτερικό, καθώς οι ΗΠΑ βρίσκονται ακόμη σε οπισθοδρόμηση από την παγκόσμια σκηνή, η ΕΕ πρέπει να προσπαθήσει να στηρίξει μια όλο και πιο εύθραυστη, πολυμερή, διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες.
Αυτό θα απαιτήσει συνεργασία με την Κίνα, την Ιαπωνία, την Ινδία και άλλες ασιατικές χώρες, καθώς και με τον Καναδά. Σημαίνει μια αποφασιστική προσπάθεια να διατηρηθεί η εξουσία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, επιδιώκοντας ταυτόχρονα διμερείς και περιφερειακές εμπορικές συμφωνίες.
Η Μέση Ανατολή και η Αφρική θα απαιτήσουν ιδιαίτερη ευρωπαϊκή προσοχή. Οι επιπτώσεις της αναγνώρισης της Ιερουσαλήμ από την Αμερική ως πρωτεύουσας του Ισραήλ θα εξακολουθήσουν να επηρεάζουν αρνητικά το πολιτικό τοπίο στη Μέση Ανατολή, ενώ η επιτάχυνση της ανάπτυξης της Αφρικής πρέπει να αποτελέσει σημαντικό μέρος της ατζέντας της ΕΕ, όχι μόνο λόγω της πρόκλησης της μετανάστευσης αλλά και του ταχέως αυξανόμενου αριθμού νέων ανθρώπων στην ήπειρο.
Ο Trump, το Brexit και η Καταλονία κυριάρχησαν τα πρωτοσέλιδα πέρυσι, αποσπώντας την προσοχή μας από πολλές από τις πραγματικές, μακροπρόθεσμες ανησυχίες της Ευρώπης. Ο πειρασμός να δοθεί περισσότερη προσοχή στις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, παραμελώντας τα φαινομενικά λιγότερο επείγοντα προβλήματα, θα παραμείνει ισχυρή το επόμενο έτος, αλλά πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Από: Athanase Papandropoulos
