του
Τάσου Παπαδόπουλου
Ο Γκιλτιρίμ είπε στον Τσίπρα ότι δεν ήταν εσκεμμένο το επεισόδιο ο εμβολισμός του πλοίου «Γαύδος» του λιμενικού, από τουρκική ακταιωρό και λίγες ώρες μετά, μιλώντας σε Τούρκους δημοσιογράφους, υποστήριξε ότι «προκληθήκαμε και απαντήσαμε».
Ακολούθησε η ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών που μας έλεγε ότι τα Ίμια είναι τουρκικό έδαφος και η αντίστοιχη ελληνική, που τους καλούσε να μάθουν γεωγραφία. Έτσι φτάσαμε στην Πέμπτη για να ακούσουμε από τον αρμόδιο υπουργό Ν. Κοτζιά, σε τηλεοπτική εκπομπή, ότι τα Ίμια είναι ελληνικές βραχονησίδες.
Τώρα το τι ισχύει στην πράξη είναι γνωστό. Ισχύει αν ισχύει η συμφωνία του 1996, με την μεσολάβηση των Αμερικανών, για το όχι σημαίες, όχι στρατοί στα Ίμια, που χαρακτηρίστηκαν τότε ως γκρίζες ζώνες.
Όμως η Τουρκία με την θεωρία των δυόμιση πολέμων, συνεχίζει τις προκλήσεις, που καλύπτουν το τόξο Έβρος, Αιγαίο και Α. Μεσόγειος.
Στον Έβρο κάνει μεγάλες ασκήσεις στρατιωτικής διέλευσης του ποταμού και τις δίνει στη δημοσιότητα με λήψεις, που θυμίζουν πολεμική ταινία, ενώ στο Αιγαίο στέλνει φρεγάτες να κινούνται από το Κάβο Ντόρο μέχρι τις Κυκλάδες.
Αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο, έχει μπλοκάρει το γεωτρύπανο της ΕΝΙ, που εμποδίζει να φτάσει στο οικόπεδο 3 προκειμένου να προχωρήσει τις έρευνες για υδρογονάνθρακες.
Παράλληλα στην πρόσφατη συνάντηση Ερντογάν - Ζάεφ, ο πρώτος συνέστησε στον δεύτερο να μην κάνει καμιά υποχώρηση στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ και να επιμείνει στο όνομα σκέτο Μακεδονία.
Αλλά χέρι και στην Αλβανία έχει βάλει, η κατά τα άλλα συμμαχική χώρα, επιδιώκοντας να μην εξομαλυνθούν οι σχέσεις Αθήνας - Τιράνων.
Κατά τα άλλα οι Τούρκοι είναι σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ και υποστηρίζουμε ένθερμα την ένταξή τους στην Ε.Ε. Εδώ ισχύει το αν έχεις τέτοιους φίλους τι τους θέλεις τους εχθρούς.
Σε αυτό το κλίμα η Ελλάδα κινείται επιχειρώντας να κλείσει δυο από τα τρία μέτωπα, δηλ. την εξομάλυνση των σχέσεων με τα Τίρανα, που φτάνει μέχρι την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών της ΑΟΖ, και μια συμβιβαστική λύση στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, με αντίστοιχες δεσμεύσεις στο πακέτο που αφορά τα αλυτρωτικά.
Το τρίτο μέτωπο όχι μόνο δεν θα κλείσει, αλλά προβλέπεται να γίνει μόνιμος βραχνάς, τόσο για την ελληνική Διπλωματία, όσο και για τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Οι προκλήσεις αναμένεται να συνεχισθούν και να ενισχυθούν. Οι ασκήσεις σε ολόκληρη την ΑΟΖ της Κύπρου, οι αντίστοιχες στο Αιγαίο και τέλος αυτές που αφορούν την επιχειρησιακή διάβαση του Έβρου, ούτε τυχαίες είναι, ούτε συμπτωματικές.
Είναι εσκεμμένες ενέργειες, που σκοπό έχουν να προκαλέσουν έστω και ατύχημα, προκειμένου να αξιοποιηθούν ανάλογα από τουρκικής πλευράς.
Το διεθνές περιβάλλον μπορεί να μην ευνοεί την Άγκυρα, αλλά ποιος το υπολογίζει. Ο Ερντογάν παίζει το παιχνίδι ισχύος και σε αυτό η απάντηση είναι ετοιμότητα, πρόβλεψη και κινητοποίηση.
Δεν μπορεί η Τουρκία να κάνει ασκήσεις για διάβαση του Έβρου και στην Αθήνα να έχουν τους κανακάρηδες τους υπηρετούν, καθ' υπέρβαση στην Αττική.
Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν στρατόπεδα στην Πελοπόννησο για να συντηρούν καφετέριες, ταβέρνες και ενοικιαζόμενα δωμάτια και να μην στέλνονται στρατεύσιμοι και στελέχη των ΕΔ στη Β. Ελλάδα και στα νησιά του Α. Αιγαίου.
Είναι απαράδεκτο να καλύπτεται μόνο το ένα τρίτο των προβλεπόμενων θέσεων στα νησιά και το ένα τέταρτο στον Έβρο. Κάποτε τα βολέματα πρέπει να σταματήσουν αν θέλουμε να μην ζήσουμε ένα νέο 1974.
Γιατί πέρα από τις πειρατικές ενέργειες στο Αιγαίο και την Α. Μεσόγειο έχουμε και έναν πόλεμο ανακοινώσεων ανάμεσα στα ΥΠΕΞ Ελλάδας και Τουρκίας.
Οι εξ' ανατολών γείτονές μας ενοχλήθηκαν από τα αυτονόητα που άκουσαν, ότι δηλ. δεν θα υπάρξει ξανά τέτοια ειρηνική συμπεριφορά, αν επιχειρήσουν και πάλι να εμβολίσουν ελληνικό πλοίο.
Με απλά λόγια, μας αρνούνται το αναφαίρετο δικαίωμά μας να αμυνθούμε στην τουρκική προκλητικότητα, που δεν σέβεται συνθήκες και διεθνές δίκαιο, και που από τα λόγια περνάει σε εχθρικές πράξεις.
Όμως είναι καιρός να ομονοήσουμε στο εσωτερικό μέτωπο, μια και ο εχθρός, που ονομάζεται στα χαρτιά σύμμαχος, είναι προ των πυλών. Στα θέματα που αφορούν την Εθνική ακεραιότητα της χώρας, δεν επιτρέπονται μικροκομματικά πολιτικά παιχνίδια.
Οφείλει ο Α. Τσίπρας να καλέσει εδώ και τώρα τον Κ. Μητσοτάκη και να συναντηθεί μαζί του, προκειμένου να χαραχθεί μια Εθνική γραμμή αντιμετώπισης της κρίσης.
Να συγκροτηθεί ένα Εθνικό Συμβούλιο και να γίνουν πέρα από τις διπλωματικές κινήσεις και τέτοιες στρατιωτικές, που να προειδοποιήσουν την Τουρκία ότι θα έχει υψηλό κόστος κάθε νέα κίνηση σε βάρος της Ελλάδας.
Αν εξακολουθήσουμε να τρωγόμαστε μεταξύ μας, το κακό δεν θα αργήσει να συμβεί. Η ιστορία άλλωστε μας το έχει διδάξει…
