του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Γνωριστήκαμε στο Παρίσι τον εκρηκτικό Μάη τού ’68. Αυτός ξεσήκωνε κόσμο και φοιτητές με τις χυμώδεις, αλλά εμπρηστικές, ομιλίες του στα αμφιθέατρα και εγώ κάλυπτα για την γαλλο-βελγική εφημερίδα Nord-Eclair τα γεγονότα που απετέλεσαν το σπουδαιότερο μάθημα δημοσιογραφίας στην καρριέρα μου. Πολύ αργότερα ξανασυναντηθήκαμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όταν ο Ντανιέλ ήταν ευρωβουλευτής των Πρασινων και το 2014 στην Αθήνα σε μία συνέντευξη που έδωσε στο βιβλιοπωλείο της κυρίας Γεωργιλή στην Σκουφά.
Επικοινώνησα όμως μαζί του όταν έμαθα ότι εκδίδει ένα βιβλίο για το ποδόσφαιρο, για το οποίο αμφότεροι μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη. Με τον περίεργο τίτλο «Υπό τις σχάρες …η αμμουδιά» («Sous les crampons ….la plage», εκδόσεις Robert Laffont), ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ περιγράφει στην ουσία δύο από τα τρία μεγάλα πάθη του, που είναι η πολιτική και το ποδόσφαιρο –με πρώτο τον έρωτα.
Μιλώντας με τον Γάλλο δημοσιογράφο του TV5, Πατρίκ Σιμονέν, ο πρωτεργάτης τού Μάη ’68 αποκαλύπτει ότι όταν παρακολουθεί έναν ποδοσφαιρικόν αγώνα γίνεται άλλος άνθρωπος. «Η μπάλα με συναρπάζει, με γοητεύει, με κάνει προπονητή, παίκτη και δεν ξέρω τί ακόμα… Βρίσκομαι σε έκσταση, αυτή είναι η μαγκιά της μπάλλας. Το ποδόσφαιρο είναι τέχνη. Πρόκειται για ένα συνολικό θέαμα που ξεσηκώνει, εμένα δε προσωπικά με τρελλαίνει», τονίζει ο πρώην ευρωβουλευτής, ο οποίος έχει παρακολουθήσει 15 παγκόσμια κύπελλα. Σήμερα δε, είναι αθλητικός σχολιαστής, ενώ πριν λίγα χρόνια γύρισε και ένα ντοκυμαντέρ για το βραζιλιάνο ποδόσφαιρο που είναι όπως λέει το «ψώνιο» του.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιος ήταν ο πρώτος ποδοσφαιρικός αγώνας που παρακολούθησες Ντανιέλ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τον ημιτελικό του παγκοσμίου κυπέλλου 1958, στην Σουηδία, ανάμεσα στην Γαλλία –όπου και γεννήθηκα το 1945– και την Βραζιλία. Σε κείνον τον αγώνα οι Γάλλοι, που κανείς δεν περίμενε ότι θα έφθαναν τόσο ψηλά, από κακή τους τύχη λόγω του τραυματισμού του μεγάλου τους τότε σέντερ-μπακ Ρομπέρ Ζονκέ, έχασαν 5-2 από μία Βραζιλία η οποία διέθετε ένα απίθανο επιθετικό τρίο. Ο Πελέ, ο Βαβά και ο Γκαρίντσα, μαζί με τον Ντίντι, ήταν οι παικταράδες που έδωσαν στην Βραζιλία το κύπελλο με το 5-2 κατά της Σουηδίας στον τελικό. Η Γαλλία, πάντως, με τον Ζυστ Φονταίν που αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του κυπέλλου με 15 γκολ, στην ουσία έμεινε και αυτή στην ιστορία.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Επειδή το βιβλίο το συγγράψατε μαζί με τον Πατρίκ Λεμουάν, πρώην αρχισυντάκτη της «Εκίπ», που δεν είναι ιδιαιτέρως φιλελεύθερος, πώς βλέπεις τον σημερινό κατακλυσμό χρήματος στο ποδόσφαιρο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όλα αυτά ξεχνιούνται όταν μπαίνεις στο γήπεδο. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για το χρήμα όταν βλέπει το γκολ του Ρονάλντο με ψαλλίδι και παρατηρεί τους Ιταλούς φιλάθλους να τον αποθεώνουν παρά το ότι είχε σκοράρει κατά της ομάδας τους. Μεγάλη στιγμή όμως και η υπόκλιση του Πορτογάλου στο φίλαθλο κοινό.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Με δεδομένη την απαγόρευση εισόδου που έχεις στην Ρωσία, υποθέτω ότι θα παρακολουθήσεις τηλεοπτικά αυτό το παγκόσμιο κύπελλο…
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ναι, με προσωπική εντολή του Πούτιν δεν μπορώ να πάω στην Ρωσία, εξάλλου, έχω δηλώσει ότι οι δημοκράτες θα πρέπει να σαμποτάρουν αυτό το παγκόσμιο κύπελλο. Ήδη είπα στον Εμμανουέλ Μακρόν ότι αν η Γαλλία φθάσει μέχρι τον τελικό, για λόγους πολιτικής ηθικής και ευπρέπειας δεν θα πρέπει να παραστεί στον αγώνα. Είναι ντροπή όταν βλέπουμε τί γίνεται στην Συρία και με ποιον τρόπο η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία…
ΕΡΩΤΗΣΗ: Άρα πολιτική και ποδόσφαιρο διαπλέκονται;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν υπάρχει καμμία απολύτως αμφιβολία. Όταν έγινε η κλήρωση για τους ομίλους του παγκοσμίου κυπέλλου, αμέσως μετά τον λόγο πήρε ο Πούτιν. Αν αυτό δεν είναι πολιτική πράξη, τότε τί είναι;
ΕΡΩΤΗΣΗ: Συνδέεσαι φιλικά με τον πρόεδρο Μακρόν, τον οποίο και στήριξες στις προεδρικές εκλογές. Κουβεντιάζετε για ποδόσφαιρο μεταξύ σας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Βεβαίως, και πολύ. Ο «πιτσιρικάς» υποστηρίζει την Ολυμπίκ Μασσαλίας, αλλά βέβαια τον ενδιαφέρει και η Εθνική Ομάδα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Με ποια ομάδα είσαι εσύ Ντανιέλ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Έχω στην καρδιά μου την Άϊντραχτ της Φρανκφούρτης, μία πόλη στην οποία έχω ζήσει πολλά χρόνια και όπου για μία περίοδο υπήρξα και δημοτικός σύμβουλος εκπροσωπώντας τους Πράσινους.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιατί κάποιοι που το παίζουν αριστεροί, όπως ο Μελανσόν στην Γαλλία για παράδειγμα, απεχθάνονται το ποδόσφαιρο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Γιατί είναι αρχιϋποκριτές! Ο Μελανσόν ιδιαιτέρως, σιχαίνεται και την ζωή. Δεν ξέρουν να χαίρονται. Εγώ, όταν βλέπω άγνωστους ανθρώπους να αγκαλιάζονται και να φιλιούνται μετά από ένα γκολ που σημείωσε παίκτης της ομάδας του, κυριολεκτικά το χαίρομαι. Πρόκειται για στιγμές έντασης και χαράς που μού αρέσουν. Πέρα λοιπόν από το θέαμα, το χρήμα και την εμπορευματοποίηση, στο ποδόσφαιρο κυριαρχούν άλλα συναισθήματα, που οι υποκριτές δεν καταλαβαίνουν.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πενήντα χρόνια μετά τον Μάη ’68, τί μένει;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Χα, χα, χα, πιστεύω πως τίποτε. Άλλη εποχή τότε, άλλο το σήμερα. Ο κόσμος άλλαξε και όποιος δεν το πήρε χαμπάρι τόσο το χειρότερο γι’ αυτόν. Τον Μάη ’68 η νεολαία ήθελε ελευθερία (σ.σ. Σύνθημα της εποχής ήταν το απαγορεύεται το απαγορεύειν). Σήμερα οι κοινωνίες μας είναι στρεσαρισμένες και αγωνιούν. Το 1968 δεν υπήρχαν οι Πράσινοι και η οικολογία ήταν άγνωστη. Στις μέρες μας, ένας Πράσινος υπήρξε υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας. Παράλληλα, πολύς λόγος γίνεται για την κλιματική αλλαγή και άλλα οικολογικά φαινόμενα. Όλα αυτά είναι νέα φαινόμενα που αλλάζουν τον τρόπο που ζούμε και σκεφτόμαστε.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Και η Ευρώπη; Θα τα βγάλει πέρα στον κόσμο που αλλάζει;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αν δεν ενωθεί πραγματικά, υπό μορφήν ομοσπονδίας, και αν δεν ενισχύσει τους μηχανισμούς αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών μελών, θα έχει πρόβλημα. Θα πέσει θύμα των γελοίων λαϊκιστών που ξεφυτρώνουν παντού και που είναι αδίστακτοι καιροσκόποι. Αν η Ευρώπη χάσει το παιχνίδι της ενοποίησης-ολοκλήρωσης, το 2030 καμμία ευρωπαϊκή χώρα δεν θα είναι στο G20. Ας το έχουμε υπ’ όψη μας…
