Edition: International | Greek
MENU

Αρχική » Οικονομία

Μετά τα μνημόνια και τις αγορές

Aφού ξεπεράσουμε το δίλημμα ναί ή όχι στην προληπτική πιστωτική γραμμή (με ανάλυση κόστους/οφέλους και όχι με προχειρότητα) και το πρόβλημα του πότε να βγούμε στις αγορές, πρέπει σαν χώρα να βάλουμε προτεραιότητες και να ιεραρχήσουμε τα αναγκαία για την οικονομία

Από: EBR - Δημοσίευση: Δευτέρα, 4 Ιουνίου 2018

Ο κόσμος κουράστηκε και ξέρει ότι δεν υπάρχουν γρήγορες, μαγικές λύσεις. Ένα μεγάλο μέρος όμως των ανέργων και της μεσαίας τάξης, πολιτών που έπαθαν οικονομική και κοινωνική καθίζηση απότομα, νέοι άνθρωποι με γνώσεις και σπουδές, ακούνε, διαβάζουν, προβληματίζονται και είναι πιθανό να απέχουν απο τις εκλογές. Και αυτό γιατί πίσω από τον χαμηλό μισθό, πάνω στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ και τα σημειώματα τραπεζών και εφορίας, υπάρχουν οι οδυνηροί αριθμοί της καθημερινότητας, της μηνιαίας ανελαστικής δαπάνης σε εποχές χαμηλού εισοδήματος.
Ο κόσμος κουράστηκε και ξέρει ότι δεν υπάρχουν γρήγορες, μαγικές λύσεις. Ένα μεγάλο μέρος όμως των ανέργων και της μεσαίας τάξης, πολιτών που έπαθαν οικονομική και κοινωνική καθίζηση απότομα, νέοι άνθρωποι με γνώσεις και σπουδές, ακούνε, διαβάζουν, προβληματίζονται και είναι πιθανό να απέχουν απο τις εκλογές. Και αυτό γιατί πίσω από τον χαμηλό μισθό, πάνω στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ και τα σημειώματα τραπεζών και εφορίας, υπάρχουν οι οδυνηροί αριθμοί της καθημερινότητας, της μηνιαίας ανελαστικής δαπάνης σε εποχές χαμηλού εισοδήματος.

του Ηλία Καραβόλια

Κατ'αρχήν απαιτείται να προχωρήσουν νομοθετικές πρωτοβουλίες για δραστική ανακούφιση των χρεών σε νοικοκυριά, επιχειρήσεις. Ταυτόχρονα πρέπει να αρχίσουν οι τράπεζες (τώρα που απέφυγαν τον κίνδυνο κατάρρευσης) τις πιστώσεις σε βιώσιμα και αποδοτικά έργα ιδιωτών.

Αυτό όμως που άμεσα πρέπει να υποστηριχθεί είναι η ανάγκη νέας παραγωγικής στήριξης της οικονομίας από δύο διεθνείς πυλώνες ανάπτυξης: την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και την Παγκόσμια Τράπεζα. Η Ελλάδα είτε με βιώσιμο χρέος μετά το 2030, είτε με ανέφικτους στόχους πλεονασμάτων, πρέπει να προσφύγει στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και στην Παγκόσμια Τράπεζα, ώστε να συνάψει κοινοπρακτικό ομoλογιακό δάνειο Ανάπτυξης και Υποδομών (ειδικής ρήτρας και αποπληρωμής) για συγκεκριμένα παραγωγικά έργα, με επιτόκιο ίσο με τον ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης της χώρας. Δεν νομίζω οτι ζητώντας πχ.4-5 δις (για αρχή) ότι θα το θεωρήσουν παράλογο αίτημα οι θεσμοί αυτοί. Αρκεί να αποδείξουμε την βιωσιμότητα στις αποπληρωμές των δανείων με ορθολογική άνοδο των δημοσίων δαπανών. 

Ποιός είναι ο σκοπός ενός τέτοιου εργαλείου; Σκοπός τέτοιων μακρόπνοων και βιώσιμων έργων υποδομής (σε ενέργεια, μεταφορές, γεωργία, ορυκτοβιομηχανία) πρέπει να είναι η δημιουργία τουλάχιστον 100,000 θέσεων απασχόλησης εντός 3ετών, με την μέθοδο των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) και υπό την επίβλεψη και εποπτεία των δύο ξένων Τραπεζών (και όχι των δικών μας υπουργείων). Αυτό θα σημαίνει τουλάχιστον 3 μονάδες πτώση στην ανεργία (και συνεχή πολλαπλασιαστική επίδραση στην απασχόληση), αύξηση του ΑΕΠ περίπου 3-4% (εκτιμήσεις δικές μου), αύξηση ζήτησης χρήματος για νέες επενδύσεις (αφού γίνει παράλληλα στοχευμένη προσέλκυση επενδύσεων ιδιωτικού τομέα, αφού αρχίσουμε μια 3ετή σταδιακή αποκλιμάκωση των φορολογικών συντελεστών (σημ: υπολογίζω ότι σε βάθος 3ετίας, θα δημιουργηθούν πρόσθετες 50-70,000 θέσεις εργασίας από περίπου 1,5 δις ιδιωτικές επενδύσεις παράλληλες με τις ΣΔΙΤ. Συνολικά το side effect μπορεί να φθάσει τις 200,000 προσλήψεις. Ενδιάμεσα, καθώς θα γεννιούνται θέσεις εργασίας, πρέπει να αυξάνεται τόσο ο κατώτατος όσο και ο μέσος μισθός ώστε να τονωθεί το εισόδημα και να κινηθεί το εμπόριο. Μια λελογισμένη σταδιακή αύξηση κατά 25% των μισθών θα ωθήσει το ΑΕΠ τουλάχιστον 1,5 %, με βάση τους πολλαπλασιαστές που τρέχουν στην Οικονομία.

Μια άλλη αναγκαία περίπτωση δραστικής παρέμβασης για τόνωση της ρευστότητας και της απασχόλησης, είναι η εξής: δεδομένου ότι το Δημόσιο δεν μπορεί να ανταπεξέλθει εφάπαξ στο ύψος των οφειλών του προς επιχειρήσεις, πρέπει να μεριμνήσει ώστε το μαξιλάρι ασφαλείας(capital buffer) να ''σπάει'' ανα 12μηνο και για 3 έτη, καταβάλλοντας ετησίως τουλάχιστον 1-1,2 δις στις περίπου 50,000 επιχειρήσεις που χρωστάει. Να δεσμευτεί η όποια κυβέρνηση ότι θα το κάνει με τον όρο όμως οι επιχειρήσεις αυτές να απορροφούν έστω και έναν άνεργο ετησίως, με τουλάχιστον 6μηνη σύμβαση. Εάν δε κάποιες εξ' αυτών δηλώσουν ότι έχουν την δυνατότητα να προσλάβουν περισσότερους του ενός άτομα, αυτές να έχουν και προτεραιότητα στην αποπληρωμή των οφειλών από το Δημόσιο αλλά και προτεραιότητα σε σταδιακή πτώση φορολογικών συντελεστών (όπως είπα κλιμακωτά προς το 20% εντός 3 ετών πρέπει να είναι ο στόχος) κάτι που πρέπει να ισχύει φυσικά και για νέες επιχειρήσεις. 

Με αυτόν λοιπόν τον συνδυασμό παρεμβάσεων εντός 3 ετών θα απορροφηθούν περίπου 200,000 άνεργοι και θα αυξηθεί η ζήτηση και το ΑΕΠ(περίπου 2,5% υπολογίζω ετησίως) απο κατανάλωση (σταδιακά λοιπόν μπορεί να πέφτει και ο ΦΠΑ σε επίπεδα κάτω του 20%) και κυρίως απο επενδύσεις. Εννοείται ότι θα σταθεροποιηθούν τα δημόσια έσοδα, έστω και στον παράλογο στόχο πλεονάσματος του 3,5%. Με απλά λόγια: θα ''πέσουν'' στην οικονομία 200,000 νέοι μισθοί ώστε να επανεκκινήθει με ρυθμούς ανάπτυξης μεγαλύτερους απο 2,5%. Κάποια όνειρα για 4% ανάπτυξη θα είχαν βάση σε άλλες εποχές, όχι σήμερα. Άλλωστε οι υψηλοί φόροι και οι επικείμενες μειώσεις συντάξεων θα ρίξουν το εθνικό εισόδημα, έστω και οριακά, δυστυχώς.

Εκτός τώρα της μείωσης της σπατάλης στο Δημόσιο πρέπει να τρέξει και η παράλληλη διαφύλαξη του κοινωνικού κράτους, ώστε να μην διαλυθεί ο ιστός της κοινωνικής συνοχής. Σαφέστατα δεν πρέπει να συνεχίζουν οι ελλειμματικοί προϋπολογισμοί σε ΔΕΚΟ και Υπουργεία. Περιγράφω σε παλιότερο άρθρο μου (www.athenspress.gr 19/11/2012) ποιές είναι οι μέθοδοι, χρόνια τώρα, που συνδέονται με τους μεγάλους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες στο Δημόσιο όπου παράλληλα θίγω και τις συνδικαλιστικές συντεχνίες και τα βολέματα στην κρατική μηχανή, απόστημα που πρέπει να σπάσει χωρίς να καταργηθούν τα δίκαια και οχι τα παράλογα των εργατικών κεκτημένων. 

Ένας ανούσιος παρασιτικός συνδικαλισμός λίγων βολεμένων συντεχνιών, που βλάπτουν συχνά πυκνά το κοινωνικό σύνολο διεκδικώντας δήθεν κεκτημένα, πρέπει να παταχθεί πάραυτα. Γιατί μόνο έτσι θα αναχαιτιστεί η προπαγάνδα διχασμού που εκπέμπεται μανιωδώς, εδώ και πολλά χρόνια, και που ωθεί την ελληνική κοινωνία σε μια πολεμικού τύπου διχοτόμηση: στους προνομιούχους του Δημοσίου και στους αδικημένους του ιδιωτικού τομέα. 

Η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν οι καρχαρίες του ιδιωτικού τομέα που άλωσαν το Δημόσιο και τα μικρά συντεχνιακά τρωκτικά, επιβαρύνοντας σήμερα με ανεργία και περικοπές τους υγιείς και ικανούς εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Γι αυτό το λόγο πρέπει να αποτυπωθούν τα αληθινά νούμερα και οι μεγάλες πληγές από οργανωμένα ιδιωτικά συμφέροντα σε Δήμους, Νοσοκομεία, ΔΕΚΟ και Υπουργεία. 

Αλλά οφείλω όμως εδώ να πώ το αυτονόητο: οι απολύσεις πχ. 10-20,000 ανθρώπων απο το Δημόσιο, σε περίοδο ανεργίας 20% και οριακής ανάπτυξης, είναι κινήσεις επιδείνωσης της κατάστασης και μας οδηγούν σε χειρότερο δρόμο. Μιλάμε για σταθερούς μισθούς που θα βγουν από την κατανάλωση, δηλαδή από τους τζίρους στο εμπόριο. 

Μιλάμε για σταθερές καταβολές σε δόσεις δανείων που αν χαθούν θα βουλιάξουν και άλλο τις τράπεζες.
Αυτά είναι δυστυχώς αναγκαία κακά που αν τά σταθμίσουμε ορθολογικά θα δούμε ότι το όφελος είναι μακροπρόθεσμα πολύ λιγότερο από το βραχυπρόθεσμο κόστος στην ήδη σκοτωμένη οικονομία. Ο φόβος του νεοκρατισμού δεν πρέπει να μας ωθεί σε καταστροφικές και ανεπανόρθωτες επεμβάσεις στο κύκλωμα εισοδήματος - ζήτησης-δημοσίων εσόδων. Αυτές οι απολύσεις μπορούσαν να γίνουν σταδιακά ομαλά και σχεδιασμένα στα πρώτα χρόνια της βουτιάς μας στην λιτότητα (κυρίως έπρεπε να γίνουν πριν την κρίση, όταν είχαμε ανάπτυξη).

Αυτά είναι δυστυχώς που δεν λένε τα κόμματα, αυτά είναι που δεν εξηγεί το ολιστικό πρόγραμμα, απεναντίας «δεσμεύεται» για αποκατάσταση αδικιών και επαναφορά εισοδημάτων και κάποιων προνομιών, που ορθώς κόπηκαν, σε μια πιθανή πρότερη κατάσταση που συντηρεί τα ελλείμματα και την κακοδιαχείριση. 

Ο κόσμος κουράστηκε και ξέρει ότι δεν υπάρχουν γρήγορες, μαγικές λύσεις. Ένα μεγάλο μέρος όμως των ανέργων και της μεσαίας τάξης, πολιτών που έπαθαν οικονομική και κοινωνική καθίζηση απότομα, νέοι άνθρωποι με γνώσεις και σπουδές, ακούνε, διαβάζουν, προβληματίζονται και είναι πιθανό να απέχουν απο τις εκλογές. Και αυτό γιατί πίσω από τον χαμηλό μισθό, πάνω στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ και τα σημειώματα τραπεζών και εφορίας, υπάρχουν οι οδυνηροί αριθμοί της καθημερινότητας, της μηνιαίας ανελαστικής δαπάνης σε εποχές χαμηλού εισοδήματος.
 
Καθώς ο πολίτης ακούει για καθαρή έξοδο, για αγορές, για αναδιάρθρωση χρέους,στροβιλίζεται σε έναν κυκεώνα παραπλανητικής και κατευθυνόμενης καθίζησης της λογικής. Αλλά τελικά δεν ξεχνάει την πραγματικότητα, δεν ξεφεύγει από τους μικρούς αριθμούς που διαχειριζόμαστε σε σπίτια, γραφεία, μαγαζιά, χωρίς να κατανοεί -και δικαίως-ότι τα λεφτά λείπουν επειδή πάσχουν οι μεγάλοι αριθμοί, στα δημοσιονομικά που ρυθμίζουν τις ζωές μας. Και φυσικά, ξέρει πλέον ο κόσμος πώς το οικονομικό σύστημα μιας μόνιμης επιτροπείας θα επιτίθεται στην εργασία. 

Ξέρει ο Έλληνας πώς και γιατί ρυθμίζουν κάποιοι λογιστικά τους μεγάλους αριθμούς και γι' αυτό θέλει απο τους πολιτικούς να του βελτιώσουν τα νούμερα της ζωής του, όχι απλά να καταγγέλλουν την μεγάλη κλοπή του ιδρώτα του από τους λίγους. Η μεγάλη μερίδα του πληθυσμού ξέρει ότι το μακροπρόθεσμο αβέβαιο αντάλλαγμα ευημερίας, δεν αντισταθμίζει το βαρύ κόστος του Τώρα, του Σήμερα. Το είπε άλλωστε, πριν πολλά χρόνια και σε καιρό μεγάλης ύφεσης, ο Keynes: το μόνο σίγουρο μακροπρόθεσμα, είναι ότι όλοι θα πεθάνουμε!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Γνώμη

Στη μνήμη του Θαλή Κουτούπη

Athanase PapandropoulosΑπό: Athanase Papandropoulos

Ένα από τα βιβλία του Θαλή που είχα προλογίσει, το 1987, ήταν αυτό που είχε τίτλο «Η Διαφήμιση και τα μυστικά της»

Ηλεκτρονική Έκδοση Τρέχοντος Τεύχους: 04/2021 2021

Περιοδικό

Τρέχον Τεύχος

04/2021 2021

Δείτε τα παλαιά τεύχη
Συνδρομή
Διαφημιστείτε
Ηλεκτρονική Έκδοση

Ευρώπη

Οι κρίσιμες Ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024

Οι κρίσιμες Ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024

Ας ξεκινήσουμε με μια θετική αισιόδοξη θεώρηση για το θεσμικό όργανο της Ένωσης, το μόνο που εκλέγεται από το 1979 με άμεση καθολική ψηφοφορία από τους ευρωπαίους πολίτες

Οικονομία

Πάνω από 1,25 δισ.συνδρομητές σε υπηρεσίες περιαγωγής στο 2024

Πάνω από 1,25 δισ.συνδρομητές σε υπηρεσίες περιαγωγής στο 2024

Μια ευρύχωρη δεξαμενή εσόδων για τους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους παραμένουν οι υπηρεσίες περιαγωγής (roaming)

EURACTIV.com - Feeds

All contents © Copyright EMG Strategic Consulting Ltd. 1997-2024. All Rights Reserved   |   Αρχική Σελίδα  |   Disclaimer  |   Website by Theratron