του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
«Στην πραγματικότητα, η συμφωνία [των πρωθυπουργών Τσίπρα και Ζάεφ] πάει πιο μακρυά από την επίλυση μίας χρόνιας διαμάχης. Δημιουργεί ένα μοντέλο επίλυσης ταυτοτικών συγκρούσεων οι οποίες δεν δημιουργούν αντιπαραθέσεις μόνον στα Βαλκάνια αλλά στον κόσμο ολόκληρο. Είναι δε και μία ηχηρή επίπληξη για την Ρωσία και τους εθνικιστές φίλους της στην Ευρώπη, καθ’ όσον ρίχνει εγκαίρως δόσεις εμπιστοσύνης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και για ολόκληρο το δυτικό σχέδιο για τα Βαλκάνια. Έτσι, η συμφωνία αντιμετωπίζει την ισχυρή αντίθεση των εθνικιστών σε αμφότερες τις χώρες, οι οποίοι κατηγορούν τους ηγέτες τους για προδοσία. Για να αποφευχθεί μια τέτοια εξέλιξη, είναι επείγον οι Τσίπρας και Ζάεφ όχι μόνον να έχουν υποστήριξη, αλλά να τύχουν και παγκόσμιας επιβραβεύσεως».
Αυτά και άλλα πολλά, εξόχως ενδιαφέροντα, γράφει στο γνωστό περιοδικό κα τον ιστότοπό του Foreign Policy ο Edward P. Joseph, επίκουρος καθηγητής Διεθνών Μελετών στο John Hopkins School, ο οποίος χαρακτηρίζει την συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ ιστορική και απολύτως θετική για την παγίωση της διεθνούς ειρήνης. Υπογραμμίζει επίσης ότι η συμφωνία αυτή βάζει φρένο στους βαλκανικούς ταυτοτικούς διχασμούς και αναδεικνύει τους διεθνείς θεσμούς υπέρτερους των στενόκαρδων επιδιώξεων των εθνών-κρατών. Υπό αυτή την έννοια, για την Μόσχα και τους αντισυστημικούς εθνικιστές στην Ευρώπη, η συμφωνία αποτελεί ζημιά, «διότι επαναποκαθιστά το ΝΑΤΟ κα την ΕΕ ως ζωτικές οργανώσεις, οι οποίες ήδη μπορούν να κινητοποιήσουν ευάλωτους ηγέτες προς την κατεύθυνση της σύναψης δύσκολων συμβιβαστικών συμφωνιών», γράφει.
Με βάση τις παραπάνω θέσεις και απόψεις του, ο αρθρογράφος προτείνει τους δύο ηγέτες για το Βραβείο Νομπέλ της Ειρήνης. Ένα βραβείο, εξάλλου, που κατά την γνώμη του θα αποτρέψει και μία πιθανή ακύρωση της συμφωνίας.
Από το κείμενο του Edward P. Joseph προκύπτει ξεκάθαρα η υποστήριξη που έχει ο Έλληνας πρωθυπουργός από τον αμερικανικό παράγοντα και κυρίως από την πλευρά του Δημοκρατικού Κόμματος. Επιβεβαιώνονται επίσης παλαιότερες πληροφορίες μας για τον ρόλο που φιλοδοξεί να παίξει ο Αλέξης Τσίπρας στο επίπεδο της ευρωπαϊκής αριστεράς, με αφετηρία πιθανότατα τις προσεχείς ευρωεκλογές.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί ότι, με αφορμή την συμφωνία, το διεθνές κύρος του Έλληνα πρωθυπουργού έχει ανέβει αισθητά και η εξέλιξη αυτή σίγουρα είναι ένα σοβαρό πρόβλημα για την Νέα Δημοκρατία. Διότι αν ως κυβέρνηση θελήσει να αναθεωρήσει την συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ, θα προκληθεί τέτοια διεθνής κατακραυγή που θα έχει σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις για την χώρα. Πώς, όμως, μπορεί να συμβεί αυτό; Μπορεί να προκύψει αν οι γείτονες δεν αλλάξουν το Σύνταγμά τους και δεν τηρήσουν τις άλλες υποσχέσεις τους. Σε μία τέτοια περίπτωση ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να ακυρώσει την συμφωνία, ενώ ήδη τα Σκόπια θα έχουν κληθεί στο ΝΑΤΟ με παράλληλη δρομολόγηση της σταδιακής ένταξης στην ΕΕ.
Είναι έτσι κατάδηλο ότι πίσω από την συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ υπάρχει ένα ευρύτερο πολιτικό παιχνίδι, τις ποικίλες διαστάσεις του οποίου δεν έχουμε ακόμα δει στο σύνολό τους.
