Του
Κώστα Χριστίδη*
Πριν από τρεις περίπου δεκαετίες ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε δηλώσει ότι ‘’η χώρα έχει μεταβληθεί σε ένα απέραντο φρενοκομείο’’ ! Και είχε, ως συνήθως, δίκιο. Τα συμπτώματα φρενοβλάβειας έκτοτε συνεχίσθηκαν και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εντάθηκαν και έφθασαν σε βαθμό σχιζοφρένειας !
Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι οι πρώην Κνίτες και πυριφλεγείς κατήγοροι των Αμερικανών ως ‘’φονιάδων των λαών’’ αναδείχθηκαν ως η πλέον αμερικανόδουλη κυβέρνηση (‘’το κανίς του Τραμπ’’, κατά την έκφραση της πρώην Προέδρου της Βουλής) των τελευταίων δεκαετιών, παρ’ όλα αυτά δεν διστάζουν να μετέχουν στην πορεία – παρωδία προς την πρεσβεία της ‘’φίλης’’ πλέον και ‘’ανιδιοτελούς συμμάχου Αμερικής’’, κατηγορώντας όσους τους αποδοκιμάζουν ως ‘’φασιστοειδή’’ ; Πάλι καλά που δεν κατηγόρησαν τους μέχρι πρό τινος συνοδοιπόρους τους ως ‘’ακραία νεοφιλελεύθερους’’ !
Δεν είναι, όμως, μόνον η απόλυτη διπροσωπία και ο τυχοδιωκτισμός του Σύριζα που προκαλούν οργή. Η χώρα, εκτός από απέραντο φρενοκομείο καθίσταται και απέραντο φτωχοκομείο, παρά τα κυβερνητικά φληναφήματα περί τέλους των μνημονίων και επιστροφής στην κανονικότητα.
Μερικά οικονομικά στοιχεία είναι χαρακτηριστικά : στο τέλος του 2013 οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία ήταν 53,01 δις ευρώ, ενώ τον Σεπτέμβριο 2018 ανήλθαν σε 103,1 δις ευρώ, δηλ. υπερδιπλασιάσθηκαν ! Στο ίδιο χρονικό σημείο οι οφειλέτες του ελληνικού δημοσίου ανήλθαν στο ύψος – ρεκόρ των 4.312.395 ατόμων. Οι ηλεκτρονικές κατασχέσεις (σύμφωνα με την έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη) από 650.000 το 2015, έφθασαν σε 1.700.000 το 2017.
Κατά την ίδια περίοδο η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας επιδεινώνεται σταθερά. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας Doing Business, η Ελλάδα, ως προς την συνολική αξιολόγηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της, το 2016 κατείχε την 61η θέση μεταξύ 190 χωρών, το 2017 κατήλθε στην 67η θέση και το 2018 υποχώρησε περαιτέρω στην 72η θέση.
Κεντρική αιτία της οικονομικής κακοδαιμονίας της χώρας είναι η υπερφορολόγηση προς δημιουργία δημοσιονομικών πλεονασμάτων, διπλάσιων των επιβαλλόμενων από τους δανειστές, για να δημιουργηθεί η δυνατότητα παροχής επιδομάτων φτώχειας από το φιλεύσπλαχνο, ‘’κοινωνικό’’ (διάβαζε, ‘’πελατειακό’’) κράτος.
Είναι το πλεόνασμα για το οποίο ο κ. Τσίπρας τον Μάρτιο 2014 έλεγε ότι ‘’ … σε αυτό κρύβονται όλες οι συμφορές, όλη η σήψη, όλη η απάτη της σημερινής πολιτικής. Σε αυτό κρύβεται το δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων, η καταστροφή νοικοκυριών και επιχειρήσεων, οι λιποθυμίες παιδιών από ασιτία στα σχολεία, τα εκατομμύρια των ανέργων, η ζωή εν τάφω στα νοσοκομεία, στα ψυχιατρεία και στα άσυλα ανιάτων, οι παγωμένες νύχτες και μέρες χιλιάδων και χιλιάδων συνταξιούχων’’.
Την ίδια εποχή προσέθετε ότι ‘’από τη μία αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι εκατομμυρίων ανθρώπων και από την άλλη τους πετούν κάποια ψίχουλα, για να εξαγοράσουν την στήριξή τους … Αν αυτό δεν είναι ο απόλυτος ξεπεσμός, τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Πρόκειται για μία πράξη βαθιά ανήθικη, που δείχνει τον φόβο τους μπροστά στις κάλπες’’.
Τότε τα έλεγε, ομολογουμένως γλαφυρά. Σήμερα, όμως, ο ίδιος και οι σύντροφοί του μας ωθούν βαθύτερα εντός του φρενοκομείου και εν ταυτώ φτωχοκομείου.
*Νομικός - Οικονομολόγος
