Του
Νίκου Ερρ. Ιωάννου*
Επικαλούμενος το νεαρόν της ηλικίας και το ακαταλόγιστον λόγω πλημμελούς ενημερώσεως, ομολογώ ότι στις αρχές της δεκαετίας του ’60 διαδήλωνα μανιωδώς με την συντριπτική πλειοψηφία του Κυπριακού Ελληνισμού υπέρ της Ενώσεως της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα και μεταξύ των συνθημάτων που, δασκαλεμένοι από τους μεγάλους, φωνάζαμε ήταν και το «Ζήτω η Ένωσις-Έξω το ΝΑΤΟ».
Ομολογώ και πάλιν ότι το εκραύγαζα χωρίς να εννοώ τι εσήμαινε και πόσος παραλογισμός εμπερικλείετο σ’ αυτό.
Από το 1960 εγκαθιδρύθη η Ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά οι πάντες μηδέ του Προέδρου της Δημοκρατίας και Αρχιεπισκόπου Μακαρίου εξαιρουμένου, διετράνωναν με κάθε ευκαιρίαν ότι ο Αγώνας της ΕΟΚΑ δεν εδικαιώθη, σταθερός φάρος παραμένει η Ακρόπολη και αμετακίνητος στόχος η Ένωση.
Το μικρό λοιπόν κρατίδιο με το 80% των Ελληνοφρόνων και τα πληθωρικά δικαιώματα του 18% των Τουρκοκυπρίων (30% στη διοίκηση), είχε 3 εγγυήτριες δυνάμεις, την Ελλάδα και την Τουρκία με στρατιωτικά αποσπάσματα και το Ηνωμένο Βασίλειο με δύο κυρίαρχες στρατιωτικές βάσεις 100 τετραγωνικών μιλίων. Και οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις ανήκαν στο ΝΑΤΟ!
Μετά πάροδον αρκετού χρόνου συνειδητοποίησα πως το σχιζοφρενικό εκείνο σύνθημα εκπορεύετο από τους εμπνευστές του πολιτικού προσανατολισμού προς τους λεγόμενους Αδέσμευτους, στην ουσία δορυφόρων της Σοβιετικής Ενώσεως. Και μην ξεχνούμε ήταν εποχή του ψυχρού πολέμου.
Ο καταλογισμός ευθυνών στο εσωτερικό μέτωπο της Κύπρου για τα αίτια της καταστροφής είναι ανάλογος με την πολιτική τοποθέτηση του εκάστοτε κρίνοντος, αλλά εκείνο που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι ότι όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης. Αθώος δεν είναι κανείς απ’ όσους ενεπλάκησαν στην εσωτερική διαμάχη της οποίας η κορύφωση έδωσε την αφορμή στην Τουρκία να εισβάλει.
Και τότε, έγινε απόπειρα και αίτημα στη Ρωσία, έναντι οιουδήποτε ανταλλάγματος, να συνδράμει την αδύνατη Κυπριακή Δημοκρατία στην αντιμετώπιση του πάνοπλου Αττίλα. Η απάντηση ήταν: «λυπούμαστε πολύ, αλλά είστε στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ».
Έλα όμως που οι ΗΠΑ θεωρούσαν την Κυπριακή Κυβέρνηση αντίστοιχη του Κάστρο στη Μεσόγειο: Θα μας βοηθούσαν εναντίον της Τουρκίας, την οποία τότε θεωρούσαν πιστό και στρατηγικό σύμμαχο;
Μετά τόσα χρόνια ας σκεφτούμε λίγο ψύχραιμα.
Στα βόρεια σύνορα της Ελλάδος ευρίσκεται σε εξέλιξη μία ιστορία που παρουσιάζει πολλές αντιστοιχίες με την Κύπρο της δεκαετίας του ’60.
Η Ελληνική Κυβέρνηση καταστρατηγώντας και ακυρώνοντας ιστορία χιλιετιών, προσφέρει σ’ ένα νεότευκτο υβρίδιο κράτους Μακεδονική Εθνότητα και Γλώσσα.
Μεταξύ των άλλων ακούστηκε το σοφιστικό επιχείρημα «απόδειξη ότι είναι επιτυχία για την Ελλάδα η συμφωνία των Πρεσπών είναι ότι .... δεν την δέχεται ο Λαός των Σκοπίων».
Αυτό είναι που μου θύμισε το δικό μας «Ζήτω η Ένωσις-Έξω το ΝΑΤΟ»...
Η πραγματική αιτία που οι Σκοπιανοί δεν εψήφισαν τη συμφωνία, είναι γιατί δεν θέλουν το ΝΑΤΟ. Κι εμείς επιμένουμε να τους διευκολύνουμε να ενταχθούν δίνοντάς τους και πανοπροίκι Εθνολογικά προνόμια.
Η Μεσόγειος βράζει και η Τουρκία ακροβατεί. Επιτέλους αναπτύσσεται μια μακρόπνοη συνεργασία μεταξύ Αιγύπτου, Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας υπό την σκέπη και προστασία των ΗΠΑ.
Είναι καιρός να σταματήσουν οι «διεκδικήσεις» με κριτήρια αριστερισμού εποχής ψυχρού πολέμου και η Κύπρος να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ μήπως βρει ησυχία και τον ορθό βηματισμό προς την πρόοδο και την Ειρήνη.
*Καρδιολόγος
