του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Πέρα από τα φώτα της ράμπας και τις καθημερινές φιλολογικές συζητήσεις περί ανάπτυξης και αναδιάρθρωσης του χρέους, υπάρχει μία αδυσώπητη ελληνική πραγματικότητα: αυτή της πολυπλόκαμης και παραλυτικής ελληνικής γραφειοκρατίας, η οποία είναι και η μεγάλη κατάρα της χώρας. Διότι, πέρα από διοικητική αγκύλωση, το εγχώριο γραφειοκρατικό σύστημα αποτελεί και ιμάντα που οδηγεί στην φαυλοκρατία.
Πρόκειται δηλαδή για ένα καλά δομημένο σύστημα διαφθοράς, που υπονομεύει κάθε ανάπτυξη και πρόοδο σε τούτη την χώρα.
Σήμερα, λοιπόν, οργανισμοί, όπως λ.χ. ο ΟΟΣΑ, σε επαφές που έχουν με ιδιωτικούς φορείς της επιχειρηματικότητας, προσπαθούν να εντοπίσουν και να καταγράψουν τα πιο κρίσιμα σημεία του εγχώριου γραφειοκρατικού πλέγματος και των εμποδίων που αυτό τελικά παρεμβάλλει στην ιδιωτική επιχειρηματική πρωτοβουλία.
Όπως μαθαίνουμε, οι ειδικοί του ΟΟΣΑ έχουν μείνει έκπληκτοι από το γεγονός ότι η βιομηχανία τροφίμων –ένας καίριος κλάδος της ελληνικής παραγωγής – εποπτεύεται και ελέγχεται από έξι (6) υπουργεία και τις σχετικές υπηρεσίες τους. Συγκεκριμένα, πρόκειται για το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, το υπουργείο Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, το υπουργείο Υγείας, Διατροφής και Άθλησης, το υπουργείο Οικονομικών, το υπουργείο Θαλάσσιων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας, το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.
Επίσης, στους ανθρώπους του ΟΟΣΑ έγιναν γνωστά και τα ακόλουθα:
*Για να ιδρύσει κάποιος μία βιομηχανία σήμερα πρέπει να συγκεντρώσει δεκάδες πιστοποιητικά από 5-6 υπουργεία. Η διαδικασία αυτή μπορεί να πάρει χρόνια.
*Οι συσκευασμένες κάψουλες καφέ δεν μπορούν να πωληθούν στα σημεία πώλησης των οικιακών μηχανών παρασκευής ροφημάτων, δηλαδή σε καταστήματα πώλησης ηλεκτρικών συσκευών.
*Οι αντιπρόσωποι δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουν για την διανομή των προϊόντων μιας επιχείρησης τα δικά τους ΙΧ φορτηγά. Πρέπει απαραιτήτως να χρησιμοποιούν φορτηγά ΔΧ.
*Σύμφωνα με την Αγορανομική Διάταξη 5/2011, απαγορεύεται η διενέργεια προωθητικών ενεργειών για περίοδο δύο μηνών μετά την όποια ανατίμηση προϊόντων.
Τεράστια εντύπωση προκαλούν επίσης στους ανθρώπους του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης αλλά και σε αυτούς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι απίθανες εισφορές υπέρ τρίτων που ισχύουν στην Ελλάδα. Έχουν καταμετρηθεί τουλάχιστον 28 παρακρατούμενοι υπέρ τρίτων φόροι και άλλες εισφορές, πολλοί εκ των οποίων αντίκεινται στο κοινοτικό Δίκαιο. Παραδείγματα αυτών παρατίθενται στον ακόλουθο πίνακα:
-Επιβολή τέλους 2% επί της διαφημιστικής δαπάνης προς όφελος των Δήμων όπου αυτή πραγματοποιείται (Ν. 2753/1999, Άρθρο 25)
-Να καταργηθεί το αγγελιόσημο στην διαφήμιση. Το ύψος του ανέρχεται σε 21,5% επί της τιμολογούμενης διαφημιστικής επένδυσης, επιβαρύνει δε τον διαφημιζόμενο, άρα τα προϊόντα, αντί τους εργοδότες των ΜΜΕ. Από μόνο του το αγγελιόσημο έχει μία μέση επίπτωση 1%-2% στις τιμές των προϊόντων. Πέραν αυτού, σε αναστολή –αλλά όχι διαγραφή– είναι και ο έκτακτος φόρος 20% στην διαφημιστική δαπάνη που έχει συμπεριληφθεί στους προϋπολογισμούς του 2011 και του 2012 (Ν. 2429/1996, Άρθρο 33 –το λεγόμενο αγγελιόσημο)
-Εισφορά υπέρ Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων που βαραίνει τον φόρο κατανάλωσης βύνης (Ν. 2963/1922 ΦΕΚ Α 134), πέραν του ειδικού φόρου κατανάλωσης
-Εισφορά / Δικαίωμα εκτελωνιστικών εργασιών (ΔΕΤΕ), που βεβαιώνεται κατά την εισαγωγή, εξαγωγή και μεταφόρτωση αγαθών και καυσίμων κατά Αριθ. Τ. 4363/1236 ΦΕΚ Β’ 1775/22-9-1999
-Πλήθος χαρτοσήμων και τελών που προβλέπονται στα 75 άρθρα του Προεδρικού Διατάγματος 28/1931 (ΦΕΚ Α 239), «Κώδικας Τελών Χαρτοσήμου», όπως αυτά ισχύουν
-Εισφορές και υπέρ τρίτων επιβαρύνσεις στα τιμολόγια του Εθνικού Τυπογραφείου (Τιμολόγια Εθνικού Τυπογραφείου 36%, Ν.3469/2006, ΦΕΚ Α 131)
-Εισφορά 0,5% του Ν.Δ.3883/1958 (ΦΕΚ Α 181) επί της αξίας όλων των εισαγόμενων εμπορευμάτων που διατίθενται «κατά το ένα τρίτο προς ενίσχυση του Πανεπιστημίου και του Πολυτεχνείου Αθηνών, παρακρατούμενου του ενός δεκάτου τούτου υπέρ της Ακαδημίας Αθηνών, κατά το έτερον τρίτον προς ενίσχυση του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κατά το υπόλοιπον τρίτον δια την προώθηση της εξαγωγής των ελληνικών προϊόντων»
-Τέλος 1 ευρώ/τόνο υπέρ του Δημοσίου, που ισχύει για την διενέργεια φυτοϋγειονομικών ελέγχων και ελέγχων ποιότητας-καταλληλότητας γεωργικών προϊόντων προς εξαγωγή (Ν. 3460/2006, Άρθρο 14)
-Υποχρεωτική εγγραφή σε οικεία Επιμελητήρια και επιβάρυνση των ετήσιων συνδρομών σε αυτά με το τέλος υπέρ της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων (Ν. 2081/1992, ΦΕΚ 154Α, Άρθρο 1, εδάφιο 3)
Έχει αναγγελθεί η κατάργηση κάποιων από τις παραπάνω εισφορές, όμως για την ώρα η κατάσταση παραμένει στο επίπεδο της αναγγελίας. Όπως, βέβαια, το ίδιο ισχύει και με τον περίφημο Κώδικα Βιβλίων και Στοιχειών (ΚΒΣ), με αποτέλεσμα κανείς να μην γνωρίζει ποιες εφαρμογές του είναι σε ισχύ και ποιες όχι.
Κατά τα λοιπά, η καραμέλα της επιχειρηματικότητας και της ανάπτυξης πιπιλίζεται κατά κόρον –για να πεισθούν ποιοι; Όσο για τους γραφειοκράτες, δουλεύουν τους πάντες «ψιλό γαζί», με φούμαρα περί «εθνικής κυριαρχίας» και «ξεπουλημάτων» όταν πρόκειται για ιδιωτικοποιήσεις, που ποτέ δεν γίνονται.
