του Sherman S. KUO*
Σχετικά με το θέμα του καθεστώτος της Ταϊβάν, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις. Δια του παρόντος θα ήθελα να επιβεβαιώσω ότι η Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν) είναι μια κυρίαρχη, ανεξάρτητη χώρα. Η ROC (Ταϊβάν) και η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας δεν είναι υποτελείς μεταξύ τους. Αυτό είναι ένα γεγονός της ιστορίας και του status quo.
Η Ταϊβάν είναι μια πλήρως λειτουργική δημοκρατία με Σύνταγμα και δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες. Τις τελευταίες επτά δεκαετίες, το πολιτικό της σύστημα έχει ωριμάσει και είναι εντελώς διαφορετικό από την κομμουνιστική Κίνα. Η οικονομική και πολιτική ανάπτυξη της Ταϊβάν ήταν αξιοσημείωτη. Είναι μια από τις μεγαλύτερες οικονομίες της Ασίας και ηγέτης στην παγκόσμια βιομηχανία ημιαγωγών.
Αφού η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε το ψήφισμα 2758 τον Οκτώβριο του 1971 για να αναγνωρίσει τη ΛΔΚ ως τον μοναδικό νόμιμο εκπρόσωπο της Κίνας στα Ηνωμένα Έθνη, η ROC (Ταϊβάν) δήλωσε την αποχώρησή της από το σώμα. Έκτοτε, η Ταϊβάν δεν μπορεί να λάβει μέρος στα συστήματα και τις αποφάσεις του ΟΗΕ ως κράτος μέλος.
Το ψήφισμα αφορά μόνο την εκπροσώπηση της Κίνας στον ΟΗΕ. Δεν παρέχει νομική εξουσιοδότηση για τη ΛΔΚ να εκπροσωπεί την Ταϊβάν στο σύστημα του ΟΗΕ, ούτε αναφέρει ότι η Ταϊβάν είναι μέρος της ΛΔΚ. Αυτό το ψήφισμα, επομένως, δεν επιλύει το ζήτημα της συμμετοχής του λαού της Ταϊβάν στον ΟΗΕ. Στην πραγματικότητα, η «αρχή της μίας Κίνας» που υποστήριξε μονομερώς η κινεζική κυβέρνηση αντιπροσωπεύει μια κραυγαλέα προσπάθεια προσάρτησης της Ταϊβάν με το πρόσχημα του νόμου.
Τις τελευταίες επτά δεκαετίες, ο πόλεμος της Κορέας, ο Σινο-ινδικός και ο Σινο-Βιετναμέζικος πόλεμος, αποτελούν μαρτυρία της στρατιωτικής επιθετικότητας της ΛΔΚ. Η επίδειξη δύναμης από τον Κινεζικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό στα στενά της Ταϊβάν μετά την επίσκεψη της πρώην προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, Νάνσι Πελόζι, στην Ταϊπέι, της Προέδρου της Ταϊβάν Tsai Ing-wen και του Αντιπροέδρου Lai Ching-te στην Λατινική Αμερική μέσω των ΗΠΑ, καθιστά ξεκάθαρη την πρόθεση της Κίνας να προσαρτήσει την Ταϊβάν. Η Κίνα επιθυμεί να μετατρέψει την επιθετική της δράση σε ρουτίνα, σε μια καταστροφής του μακροπρόθεσμου status quo στα στενά της Ταϊβάν.
Η Ταϊβάν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης της ελευθερίας και της δημοκρατίας ενάντια στην αυταρχική επέκταση της Κίνας. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το 87 τοις εκατό των Ταϊβανών πολιτών δεν θέλουν να ελέγχονται από την Κίνα και το 73 τοις εκατό είναι πρόθυμοι να συμμετέχουν ενεργά στην στρατιωτική προσπάθεια άμυνας ενάντια σε μια κινεζική εισβολή.
Θα ήθελα να επισημάνω την αναμφισβήτητη σημασία της Ταϊβάν για την παγκόσμια οικονομία ως πηγή του 60% των παγκόσμιων ημιαγωγών και του 90% των τσιπ υψηλής τεχνολογίας, καθώς και τους κινδύνους που εγκυμονεί κάθε επίθεση εναντίον της για τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού.
Ο ΟΗΕ δημοσίευσε μια έκθεση σχετικά με τη μεταχείριση των Ουιγούρων από την Κίνα, δηλώνοντας ότι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν διαπραχθεί με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Εκθέσεις επίσης αναφέρουν ότι εκατομμύρια άνθρωποι στη Σιντζιάνγκ έχουν κρατηθεί σε κέντρα «αναμόρφωσης».
Το γεγονός αυτό μπορεί να συγκριθεί με τις παρατηρήσεις του πρώην πρεσβευτή της Κίνας στη Γαλλία, Lu Shaye, ότι οι Ταϊβανοί πολίτες θα «επανεκπαιδεύονταν» εάν το έθνος ενωνόταν με την Κίνα. Η μοίρα 23,5 εκατομμυρίων Ταϊβανέζων θα είναι πιθανότατα παρόμοια με τα 25 εκατομμύρια των κατοίκων της Σιντζιάνγκ. Σε καθαρά ανθρωπιστική βάση, η Ταϊβάν πρέπει να γίνει δεκτή ως κράτος μέλος του ΟΗΕ.
Όπως είπε ο υπουργός των ΗΠΑ Antony J. Blinken σε πρόσφατο δελτίο τύπου: "Η Ταϊβάν έχει γίνει μια δημοκρατική ιστορία επιτυχίας. Το μοντέλο της υποστηρίζει τη διαφάνεια, τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το κράτος δικαίου – αξίες που ευθυγραμμίζονται με εκείνες των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ)". Η Ταϊβάν είναι κρίσιμης σημασίας για την παγκόσμια οικονομία υψηλής τεχνολογίας και ένας κόμβος ταξιδιών, πολιτισμού και εκπαίδευσης. Η Ταϊβάν αποτελεί έναν πολύτιμο εταίρο και έμπιστο φίλο. Η ουσιαστική συμμετοχή της στο σύστημα του ΟΗΕ δεν είναι πολιτικό ζήτημα, αλλά ρεαλιστικό.
Είναι λοιπόν καιρός, η Ελλάδα και η Ταϊβάν να ενισχύσουν τη συνεργασία σε όλα τα μέτωπα για να διασφαλίσουν ότι η Ταϊβάν θα αποκτήσει το καθεστώς, την αξιοπρέπεια και τη δικαιοσύνη που τους αξίζει ως προοδευτικό έθνος.
*Πρέσβης, Εκπρόσωπος στην Αντιπροσωπεία της Ταϊβάν στην Ελλάδα
