του Γιάννη Ρούντου
Από την πρόσφατη ανακοίνωση της Accenture - Technology Vision για τη μελέτη “Human by Design: How AI Unleashes the Next Level of Human Potential” κράτησα τη διαπίστωση πως “μετά από μια περίοδο εκθετικής καινοτομίας, η τεχνολογία -ειδικά η παραγωγική τεχνητή νοημοσύνη- γίνεται πιο ανθρώπινη στη φύση της. Και καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται ώστε να είναι πιο ανθρωποκεντρική, προσφέρει πρακτικά μεγαλύτερες δυνατότητες στους ανθρώπους να ενισχύσουν τις ικανότητές τους και να επανεφεύρουν τις επιχειρήσεις”.
Σύμφωνα με τη μελέτη της Accenture (https://www.accenture.com/gr-en/insights/technology/technology-trends-2024), η παραγωγική τεχνητή νοημοσύνη έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει το 44% όλων των ωρών εργασίας σε όλες τους κλάδους στις ΗΠΑ, να ωθήσει τη βελτίωση της παραγωγικότητας σε 900 διαφορετικούς τύπους θέσεων εργασίας και να δημιουργήσει οικονομική αξία τουλάχιστον 8 τρισεκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως.
Η ΑΙ δεν είναι μια μονοδιάστατη πραγματικότητα ευκολίας εκ προοιμίου, αλλά μια πρωτόγνωρη πρόκληση για πολλαπλές αναγνώσεις στην εφαρμογή της. Σε αυτή την κοσμογονία, πιστεύω πως δύο θεμελιώδεις τομείς - συγκοινωνούντα δοχεία θα καθορίσουν στην Κοινωνία τη μετάβαση των Σχέσεων Αλληλεπίδρασης (οι εργασιακές σχέσεις αποτελούν μέρος τους) στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, ώστε να επιβεβαιωθεί στην πράξη η -ευκταία βεβαίως-ανθρωποκεντρικότητά της:
?? η Γνώση των ορίων της ΑΙ ως “εργαλείου” στη συνάρτηση των ρόλων υποκειμένου (άνθρωπος) - αντικειμένου (τεχνολογία) χωρίς αντιστροφή στη χρήση και την άσκηση εξουσίας: ο διανοητικός έλεγχος ως αρχή που οδηγεί αποφασιστικά τα πράγματα προς την ανάπτυξη, πέρα από τον φόβο
?? η Ηθική, ως κρίσιμη για την ισχύ κανονιστικών παραδοχών δικαίου και βιώσιμης συνύπαρξης σε κοινωνικά σύνολα που θα γίνονται εφεξής όλο και πιο σύνθετα, με εξαδυνατισμένη τη συνεκτικότητα και συνέχειά τους, αλλά και σε σχέση με την ανάληψη ή αποποίηση της ευθύνης ως ηθικού μεγέθους σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, με άλλοθι την τεχνολογία.
Δεν παρουσιάζει απλώς ενδιαφέρον αλλά απαιτείται να παρακολουθείται και να εκτιμάται διερευνητικά ο μετασχηματισμός της εξελικτικής μετάβασης προς τις “human by design” τεχνολογίες σε αυτά τα δύο πεδία, της Γνώσης και της Ηθικής. Έτσι, είναι δυνατόν να κατανοηθούν οι συμπεριφορές και οι προθέσεις στη “διάδραση μεταξύ ανθρώπου και μηχανής” σχετικά με τις τέσσερεις τάσεις που εντοπίζονται στη μελέτη της Accenture:
??A Match Made in AI: Reshaping our relationship with knowledge
??Meet My Agent: Ecosystems for AI
??The Space We Need: Creating value in new realities
??Our Bodies Electronic: A new human interface.
Επί της ουσίας, βρισκόμαστε μπροστά σε έναν οβιδιακό μετασχηματισμό της βαρύτητας στη σύνθεση άυλων και υλικών αξιών της κοινωνικής και επιχειρηματικής ζωής, σε μια φάση όπου, ενώ ο Άνθρωπος βρίσκεται στον πυρήνα των συζητήσεων αλλά και των οδηγιών, κριτηρίων και στόχων για το μέλλον του κόσμου που θα θέλαμε (Global Compact, UN Sustainable Development Goals - SDGs, ESG), οι διεργασίες στην τεχνολογία της παραγωγικής τεχνητής νοημοσύνης προηγούνται της ευρύτερης κατανόησης και αφομοίωσης και συμβαίνουν, ήδη, ταχύτατα και καταλυτικά για τις εξελίξεις.
