του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Ο Έλληνας φοιτητής στην διάρκεια των σπουδών του,ως γνωστον, επιβαρύνεται οικονομικά με ουκ ολίγες παραεκπαιδευτικές δαπάνες, οι οποίες στην ουσία ακυρώνουν οποιαδήποτε έννοια «δωρεάν παιδείας» και εκ των πραγμάτων δημιουργούν άνισες συνθήκες προσβάσεως στην γνώση. Από την άλλη πλευρά, το εκπαιδευτικό μας σύστημα υπήρξε και εξόχως συναλλαγματοβόρο, διότι σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, χιλιάδες είναι οι Έλληνες που φοιτούν –ή προσποιούνται κάτι τέτοιο– σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα,καταβαλλοντας βεβαιως και το σχετικο κοστος.
Παρ’όλα αυτα όμως, πολλά χρόνια τώρα, το εκπαιδευτικό μας σύστημα παραπαίει, γεγονός που στην σημερινή εποχή γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνο,δεδομενου οτι γιατί οι γνώσεις και, κυρίως, η δια βίου μάθηση, αποτελούν υψίστης σημασίας παραγωγική πρώτη ύλη –και δεν υπερβάλλουμε τονίζοντας ότι είναι ο νέος πλούτος των εθνών.Γιατι όμως τιποτε δεν αλλαζει? Έλληνες πρωθυπουργοί και υπουργοί υπήρξαν και είναι σπουδασμένοι στο εξωτερικό και, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα έπρεπε να έχουν τέτοιες προσλαμβάνουσες παραστασεις από ξενα εκπαιδευτικα συστηματα ώστε, αν ήθελαν την πρόοδο και την ανάπτυξη της χωρας σε βάθος χρόνου, θα προχωρούσαν σε γενναίες και πρωτοποριακές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις. Δεν το έκαναν, όμως, και το ερώτημα είναι γιατί.
Η απάντησή μας είναι: για λόγους πολιτικής ευκολίας και σκοπιμότητος. Μετά την πτώση τη δικτατορίας, οι δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας παρέδωσαν σχεδόν αμαχητί την παιδεία και μέρος της συνταγματικής τάξεως στην αριστερά. Και όχι σε οποιαδήποτε αριστερά, αλλά στο πιο ολοκληρωτικό, αντιδραστικό και οπισθοδρομικό κομμάτι της.Και αυτό το επραξαν με βαση τη λογικη ότι με τον τροπο αυτόν θα εχουν το κεφαλι τους ησυχο. Την ίδια εποχή, πέρα από την παιδεία, η αριστερά είχε καταλάβει και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Συνεπώς, σύμφωνα με τις γνησιότερες συνταγές των Μαρξ και Γκράμσι, είχε υπό τον σχεδόν πλήρη έλεγχό της το κοινωνικό εποικοδόμημα της χώρας ητοι τα μυαλά και την επικοινωνία. Έτσι, στην Ελλάδα της μεταπολιτεύσεως συνέβη σε μικρογραφία αυτό που είχε συμβεί στην Γαλλία του στρατηγού ντε Γκωλ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο,όταν ο στρατηγος επετρεπε την εισοδο του ΚΚΓαλλιας στην παιδεια για λογους κοινωνικης «ησυχιας» Με την διαφορά όμως ότι στην Γαλλία,σταδιακα,απεκατεστάθησαν κάποιες ισορροπίες.
Στην Ελλάδα όμως αυτή η κατασταση «ευκολιας»,οδηγησε σε πολύ πιο δυσαρεστες εξελιξεις. Συνέβη κάτι πολύ χειρότερο. Στην χώρα μας, σιγα-σιγα και κυρίως την περίοδο της «αλλαγής», τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, με κορυφαία την περίπτωση του Πολυτεχνείου, στο όνομα της «προοδευτικής ιδεολογίας», κατελήφθησαν από παράγοντες του οργανωμένου εγκλήματος, οι οποίοι νομιμοποίησαν και το ακαταδίωκτο. Ετσι στις ημερες μας,εμποροι ναρκωτικών, όπλων, τσιγάρων και άλλων τινων λύνουν και δένουν στο Πολυτεχνείο κυριως, παράλληλα δε, για να έχουν και φθηνά κεφάλαια, λεηλατούν κυριολεκτικά και την υπάρχουσα δημόσια περιουσία.Χωρις ποτε κανεις να τους ζηταει καποια αποζημιωση.Ακομα χειροτερα κάθε φορα που επιχειρηθηκε κατι τετοιο,πολιτικοι της αριστερας ταχθηκαν κατά της οποιασδηποτε διωξεως.
Όσοι έχουν την παραμικρή αμφιβολία για τα γραφόμενά μας, ας αναζητήσουν εμπιστευτικές εκθέσεις στο υπουργείο Δημοσίας Τάξεως και θα διαπιστώσουν ότι αυτά που αναφέρουμε είναι ελάχιστα απέναντι στην πραγματικότητα. Και αυτή η τελευταία είναι που κάνει την όποια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην χώρα μας πραγματική επιχείρηση καθαρισμού της κόπρου του Αυγείου.Κατι που θα ηταν αθλος.
Από την άλλη πλευρα,ενω η ανεργία θερίζει στην Ελλάδα, οι σοβαρές επιχειρήσεις της χώρας δεν βρίσκουν τα στελέχη που αναζητούν οταν έχουν ανάγκη. Οι άνθρωποι του ζόφου στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, δεν άφησαν ποτέ αγορά και παιδεία να συμπλεύσουν και να συντονιστούν. Η πρώτη προτεραιότητα των συμμοριών που καταλήστευσαν κοινοτικούς πόρους και πολύτιμη ευρωπαϊκή τεχνική βοήθεια ήταν ο εύκολος και γρήγορος πλουτισμός και η δεύτερη ο ιδεολογικός ευνουχισμός της νεολαίας. Όλα τα αλλα τα γραφουν στα παληα τους τα υποδηματα και καλα κανουν.Σκοπος τους δεν είναι η προοδος της χωρας αλλα η διαλυση της στο ονομα της ιδεολογιας.Αυτης βεβαια που απευθυνεται σε αφελεις.
Ενώ λοιπον έχουμε εισέλθει για καλά στον 21ο αιώνα, οι άνθρωποι αυτοί είναι υπεύθυνοι για μια πραγματική εθνική καταστροφή, αυτή της δημιουργιας μιας μεγάλης μερίδας νεολαίας «καλής για το τίποτε», όπως θα έλεγαν οι Γάλλοι. Είναι ετσι δραματικό και εξοργιστικό να βλέπει κανείς τεράστιες κατηγορίες ανέργων νέων να μην διαθέτουν καμμία δεξιότητα προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις της μεγάλης και ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς εργασίας, τη στιγμη που οι τεχνολογιες προχωρουν ακαθεκτες και η φυση της εργασιας μεταβαλλεται αρδην.
Υπό αυτές τις συνθήκες, το μέλλον της χώρας προδιαγράφεται εξαιρετικά δύσκολο. Το πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό της έχει υποστεί ανήκεστο βλάβη, κάτι που διαπιστώνει κανείς και σε πολιτικές συμπεριφορές οι οποίες αποδεικνύουν ότι κάτι δεν πάει καλά και στο επίπεδο του σκέπτεσθαι. Όπως, επίσης, προβληματισμό θα πρέπει να δημιουργεί το γεγονός ότι το βιβλίο ενός θρασύδειλου δολοφόνου θα παρουσιαστεί στην αίθουσα επίσημου σωματείου των δημοσιογράφων –παρουσίαση που θεωρείται ότι εξυπηρετεί και την ελευθερία του Τύπου!!
Όλα αυτά είναι σοβαρότατα δειγματα παρακμής μιας κοινωνίας η οποία –και είναι αδιάψευστο γεγονός– συνειδητά προκάλεσε και την κρίση που σήμερα την διαπερνά. Δυστυχώς δε, το πρόβλημα της κοινωνίας αυτής είναι ότι έχει αναδείξει σε πρωτοπόρους της μέρος του υποκόσμου της. Γι αυτό και η μάχη για την επιβίωση είναι αδυσώπητη και βεβαίως κρίσιμη.
