Του
Κώστα Χριστίδη
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, τον Μάρτιο του 2013 εκκρεμούσαν 29.319 υποθέσεις στο Συμβούλιο της Επικρατείας, 332.809 στα Διοικητικά Πρωτοδικεία, 37.226 υποθέσεις στο Διοικητικό Εφετείο και 30.365 υποθέσεις δημοσιονομικού ενδιαφέροντος στο Ελεγκτικό Συνέδριο (Εστία, 25.02.14). Ανάλογη και χειρότερη η κατάσταση στα πολιτικά δικαστήρια, χωρίς σημεία βελτίωσης μέχρι σήμερα. Η ουσιαστική κατάσταση αρνησιδικίας όχι απλώς επιβαρύνει την λειτουργία της οικονομίας και την προσπάθεια ανάκαμψης αλλά αναιρεί το κράτος δικαίου.
Σύμφωνα με έκθεση του ΣΕΒ που έχει παραδοθεί σε αρμόδιους υπουργούς, κατά την περίοδο 1975–2005 παρήχθησαν 3.450 νόμοι, 20.580 προεδρικά διατάγματα, 114.905 υπουργικές αποφάσεις, 24.010 αποφάσεις περιφερειών και 8.575 αποφάσεις διοικητικών αρχών, ήτοι 20 ρυθμίσεις ανά ώρα. Κατά την δεκαετία που σχεδόν συμπληρώθηκε μετά το 2005 οι πάσης φύσεως κανονιστικές διατάξεις αυξήθηκαν με αμείωτους ρυθμούς.
Είναι γνωστό ότι το γραφειοκρατικό μόρφωμα κοστίζει στην ελληνική οικονομία 6,8% του ΑΕΠ, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 3,5% (που και αυτός θεωρείται υψηλός από τους Ευρωπαίους εταίρους μας). Η μείωση του κόστους της ελληνικής γραφειοκρατίας στο μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο θα σήμαινε εξοικονόμηση περίπου 7,5 δις ευρώ τον χρόνο, θα επέτρεπε δηλαδή να φτιάχνουμε μία νέα Αττική Οδό, ένα νέο αεροδρόμιο τύπου Ελ. Βενιζέλου και αρκετά χιλιόμετρα νέων γραμμών μετρό κάθε χρόνο.
Στα λόγια, οι πάντες είναι κατά της γραφειοκρατίας και της δίδυμης αδελφής της, της διαφθοράς. Τότε, γιατί ελάχιστα γίνονται για την καταπολέμησή τους ; Γιατί, απλούστατα, η υπάρχουσα κατάσταση εξυπηρετεί πολλούς. Πρώτον, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, το οποίον ήκμασε με τις προσφερόμενες παροχές και εξυπηρετήσεις πελατειακού χαρακτήρα. Δεύτερον, τους πολυάριθμους καρεκλο-κένταυρους, τους πάσης φύσεως σιτιζόμενους από το κρατικό πρυτανείο και, βεβαίως, τους ασύδοτους και αρειμάνιους συνδικαλιστές. Τρίτον, τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και όλους εκείνους που επιλέγουν να καταβάλουν το ζητούμενο ‘’αντάλλαγμα’’ προκειμένου να παραμένουν ανενόχλητοι στην διάπραξη των μικρών ή μεγάλων παρανομιών τους.
Ο συνδυασμός του αριθμού και των κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητων δυνατοτήτων που διαθέτουν οι παραπάνω ομάδες έχει δημιουργήσει μία καθεστωτική γραφειοκρατία και διαφθορά ανάλογη με αυτήν που υπήρχε στις σοβιετικού τύπου οικονομίες και κοινωνίες. Σύμφωνα με τον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κ. Ρακιντζή, ‘’υπήρχαν πολεοδομίες, οι οποίες έκλειναν κάθε Αύγουστο, επικαλούμενες εθιμικό δίκαιο. Τότε γίνονταν και οι περισσότερες παρανομίες’’.
Πρόσφατα, οι διοικητικοί υπάλληλοι του ΕΜΠ και του ΕΚΠΑ όχι απλώς απεργούν αλλά, συνεπικουρούμενοι από μερίδα φοιτητών (από την οποία, πιθανόν, θα αναδειχθούν οι επόμενοι λαϊκιστές πολιτικοί ‘’ηγέτες’’), οδηγούν χιλιάδες φοιτητές σε ενδεχόμενη απώλεια του ακαδημαϊκού έτους, καθώς εκπνέουν τα περιθώρια αναπλήρωσης του χαμένου διδακτικού χρόνου.
Οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ απειλούν με ολοκληρωτικό black – out αν η κυβέρνηση προχωρήσει στην ψήφιση του νομοσχεδίου για την λεγόμενη ‘’μικρή ΔΕΗ’’, που προβλέπει την υπό όρους και προϋποθέσεις μερική ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης. Ο δε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχοντας καταφερθεί κατά των ‘’ιδιωτών – αρπαχτικών’’, απειλεί τους υποψήφιους επενδυτές ότι θα επαναφέρει την ΔΕΗ υπό δημόσιο έλεγχο, σε μία ενιαία επιχείρηση. Μάλιστα, ναι μεν δηλώνει ότι θα υπάρξει ‘’μία κυβερνητική απόφαση εθνικοποίησης, με πλήρη αποζημίωση του επενδυτή που έχει επιλεγεί για την ιδιωτικοποίηση (εδώ, προς στιγμήν, κάποιος θα έλεγε ‘’πάλι καλά’’), στην συνέχεια, όμως, στελέχη της Κουμουνδούρου παρατηρούν ότι ‘’μία κυβέρνηση έχει την ευχέρεια να διαμορφώσει ένα λειτουργικό πλαίσιο τέτοιο με κανονιστικές ρυθμίσεις, ώστε η επιχειρηματική δραστηριότητα μέσω της Μικρής ΔΕΗ να καταστεί ασύμφορη για τους ιδιώτες επενδυτές, που θα αναγκασθούν έτσι να αποχωρήσουν από μόνοι τους’’ Πάει περίπατο, επομένως, και η ‘’πλήρης αποζημίωση’’.
Ανάλογες απειλές διατυπώνει ο κ. Τσίπρας και κατά της επένδυσης στο Ελληνικό, την οποία προτίθεται να κρατικοποιήσει, μεταφέροντας έτσι τις προβλεπόμενες 50.000 νέες θέσεις εργασίας στην θαλπωρή του δημοσίου.
Τα ανωτέρω αναδεικνύουν την περισσή υποκρισία της ποικιλόχρωμης Αριστεράς όταν ισχυρίζεται –εκ πρώτης όψεως, ευλόγως- ότι, εφ’ όσον ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν ασκήσει κυβερνητικά καθήκοντα, δεν ευθύνονται για τα δεινά της χώρας. Τα παλαιοκομμουνιστικά και νεοκομμουνιστικά κόμματα πολέμησαν και εξακολουθούν να αντιτάσσονται σε κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης και εκσυγχρονισμού του κράτους. Υποστηρίζουν αναφανδόν κάθε συντεχνιακή διεκδίκηση και κάθε απεργιακή κινητοποίηση, είτε αυτή προέρχεται από συνδικάτα πλήρως εξαρτημένα από τα κόμματα αυτά είτε από συνδικαλιστικούς φορείς άλλων πολιτικών χώρων , π.χ. έμποροι, ταξιτζήδες, φαρμακοποιοί κλπ., αρκεί να δηλώσουν ‘’αντι-μνημονιακοί’’ για να εξαγνισθούν στην σύγχρονη Κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Την εξουσία, ωστόσο, δεν ασκεί μόνον η εκάστοτε κυβέρνηση απολαμβάνουσα της εμπιστοσύνης της πλειοψηφίας της Βουλής. Η ζωή των πολιτών επηρεάζεται καθοριστικά από την λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και τις αποφάσεις των συνδικαλιστικών φορέων. Όλοι αυτοί είναι ικανοί, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση, να κόβουν το ηλεκτρικό ρεύμα, να οδηγούν φοιτητές σε απώλεια ακαδημαϊκού έτους, να αποκλείουν λιμάνια ή αεροδρόμια, να σταματούν τις συγκοινωνίες, να αναστατώνουν την ζωή των πολιτών. Είναι οι σύγχρονες μορφές απολυταρχίας, εναντίον των οποίων πρέπει να αντισταθεί η κοινωνία.
