Τι προαναγγέλλει η κατάρρευση της Παιδείας

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Ο καθηγητής Joseph Ugras , πρώην πρύτανης του πανεπιστημίου La Salle στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, είναι κατηγορηματικός: «Η παιδεία είναι πλέον ο σημαντικότερος παραγωγικός πόρος σε μια κοινωνία και στο μέλλον η αντιπαράθεση μεταξύ των πρωταγωνιστών της οικονομίας θα γίνεται σε μεγάλο βαθμό στο επίπεδο αυτό. Κατά συνέπεια, όσο περισσότερο μια χώρα επενδύει στον τομέα αυτόν, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η μελλοντική απόδοση της επενδύσεως», επισημαίνει. Από την πλευρά του, ο Γάλλος καθηγητής και φιλόσοφος Λωράν Ταγκιέφ υποστηρίζει ότι οι εχθροί των ανοικτών κοινωνιών και της ελευθερίας έχουν βάλει στόχο την παιδεία γιατί, μέσω της εξαρθρώσεώς της, εξυπηρετείται «ο πιο ποταπός στόχος τους, που είναι η πνευματική καταστροφή».

Ο Γάλλος φιλόσοφος δεν μασάει τα λόγια του. Χωρίς περιστροφές, υποστηρίζει ότι σε χώρες όπως η Γαλλία και η Ελλάδα, «η παιδεία απειλείται από τα κατακάθια της αμετανόητης σταλινικής αριστεράς και τους τραμπούκους της, οι οποίοι, πίσω από μια αντικαπιταλιστική ρητορική, έχουν μοναδικό στόχο τον πνευματικό ευνουχισμό των νέων. Η αποκοπή από την γνώση είναι στις σημερινές συνθήκες βασικό εργαλείο στην διάθεση των εχθρών κάθε ανοικτής κοινωνίας, οι οποίοι σκοπίμως καλλιεργούν την ανομία ως δήθεν αντίδραση στους κανόνες μιας πολιτικής που εντελώς αυθαίρετα βαπτίζεται νεοφιλελεύθερη ».

Με βάση τις παραπάνω παρατηρήσεις, μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια διαπράττεται ένα διαρκές έγκλημα. Συνειδητά, η παιδεία απαξιώνεται και οι αρθρώσεις της έχουν παραδοθεί αμαχητί στους ορκισμένους εχθρούς της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Τα τελευταία γεγονότα, με ξυλοδαρμούς καθηγητών που δεν άρεσαν στους «προοδευτικούς» τραμπούκους, επιβεβαιώνουν τον κατήφορο, που είναι ταυτοχρόνως και πολυδιάστατος. Δεν χωρά έτσι καμμία αμφιβολία ότι η Ελλάδα, εξ αυτού του λόγου, θα αντιμετωπίσει μεσοπροθέσμως και πολύ σοβαρό πρόβλημα ανθρώπινου δυναμικού, με το καλύτερο τμήμα του τελευταίου να έχει εγκαταλείψει την χώρα.

Προφανώς, αυτός είναι και ο στόχος των εσωτερικών εχθρών της ελληνικής κοινωνίας. Θέλουν να την ευνουχίσουν πνευματικά και, για να το πετύχουν, πρέπει να εκδιώξουν τα πιο δυναμικά και δημιουργικά στοιχεία της. Είναι αυτονόητο πως όσο πιο δυναμική, δημιουργική και ελεύθερη είναι μία κοινωνία, τόσο δυσκολότερα μπορεί να γίνει αντικείμενο εξαπάτησης και φθηνής δημαγωγίας. «Η δημοκρατία γίνεται ευάλωτη χωρίς την υψηλή πρόνοια για την πνευματική ετοιμότητα των πολιτών να σηκώσουν το βάρος των απαιτήσεών της», γράφει ο Στέλιος Ράμφος, για να προσθέσει: «Έτσι προκαλούνται διαλυτικά φαινόμενα πολυαρχίας και αναρχίας, που υποθάλπουν με την σειρά τους αυθαιρεσία, διαπλοκή και διαφθορά εις βάρος της κοινωνικής ευθύνης των πολιτών».

Αυτή την ευθύνη, η οποία συνεπάγεται την ύπαρξη κριτικού πνεύματος, προσπαθούν να αναιρέσουν οι εσωτερικοί εχθροί της χώρας. Και σε μεγάλο βαθμό έχουν επιτύχει τους στόχους τους. Παραμένει όμως βασανιστικό το ερώτημα τί θα γίνει στην συνέχεια. Πώς, δηλαδή, θα αντιδράσει στο θράσος και στην ευτέλεια μία χρεοκοπημένη κοινωνία, η οποία οδηγείται σιγά-σιγά στην έξοδο από την Ιστορία.