του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Κάποιοι που είναι κοντά στον πρωθυπουργό τού έχουν προτείνει να προχωρήσει ο ίδιος σε αιφνιδιαστικές εκλογές, με κύριο σύνθημα την «αναζήτηση καθαρών λύσεων» και μέγα διακύβευμα την έκβαση της διαπραγμάτευσης για το χρέος. Επίσης, στο πλαίσιο αυτής της απόφασης, το θέμα για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας θα είναι μία επιπλέον τυπική και ουσιαστική αφορμή. Θεωρείται δε δεδομένο ότι, όποιος χάσει αυτές τις «καθαρές εκλογές», δεν θα τολμήσει να θέσει εκ νέου μέσα σε λίγους μήνες την χώρα σε εκλογική περιπέτεια με αφορμή την προεδρική εκλογή.
Το σενάριο αυτό έχει την στήριξη πολλών κορυφαίων υπουργών και στελεχών της ΝΔ –ανάμεσά τους οι κ.κ. Δημ. Αβραμόπουλος και Ευαγ. Μεϊμαράκης. Οι εν λόγω εκτιμούν ότι, αν οι εκλογές είναι αναπόφευκτες λόγω Προέδρου, θα πρέπει να γίνουν το ταχύτερο δυνατόν, καθώς το διακύβευμα για το χρέος θα κινδυνεύσει να εξουδετερωθεί πολύ εύκολα από την αρνητική επίδραση των υπερσυσσωρευμένων φορολογικών υποχρεώσεων του β’ εξαμήνου της χρονιάς. Επίσης, οι κ.κ. Αβραμόπουλος και Μεϊμαράκης υποστηρίζουν ότι, προς τον Οκτώβριο, μετά από μία καλή τουριστική περίοδο, το κλίμα θα είναι καλό και θα προσφέρει αρκετές δυνατότητες στην ΝΔ να είναι πρώτο κόμμα. Θα έχει έτσι πάλι το πρώτο χέρι στον σχηματισμό συμμαχικής κυβέρνησης.
Ωστόσο, το σενάριο αυτό σκοντάφτει σε πολλά εμπόδια, με πρώτο την άρνηση των δανειστών μας για πρόωρες εκλογές και δεύτερο τις δοκιμασίες που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι τράπεζές μας το φθινόπωρο, με τα stress tests και την ανάγκη τους να βάλουν τάξη στην κεφαλαιακή τους δομή. Το ενδεχόμενο μιας πολιτικής ανατροπής θα είναι ολέθριο για το ευάλωτο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, την ώρα που κορυφαίοι παράγοντές του μελετούν προτάσεις προς την κυβέρνηση για επαναπατρισμό κεφαλαίων.
Όσον αφορά τους δανειστές μας, ο κ. Αντώνης Σαμαράς γνωρίζει από πρώτο χέρι την αρνητική τους στάση σε κάθε κατάσταση που δυνητικά απειλεί την πολιτική σταθερότητα. Ωστόσο, θεωρεί πως αυτή την φορά έχει πολλά επιχειρήματα είτε για να τους πείσει για το αντίθετο είτε, αν δεν πείθονται γι αυτό, ότι πρέπει να προχωρήσουν σε γενναίες πολιτικές και άλλες κινήσεις απέναντι στην χώρα μας προκειμένου η εκλογική περιπέτεια να έχει αίσια έκβαση για τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις ή ακόμα και να αποφευχθεί.
Ένα άλλο σενάριο που αντιμετωπίζεται από τον πρωθυπουργό φέρνει τις εκλογές ως υποχρεωτική κατάληξη των διαβουλεύσεων και των ψηφοφοριών στην Βουλή για τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δηλαδή της βέβαιης αποτυχίας τους. Η εκδοχή αυτή υποστηρίζεται από όσους εκτιμούν ότι έτσι θα εκτεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο κ. Αλ. Τσίπρας περισσότερο από κάθε άλλη έκβαση για υπονόμευση της πολιτικής σταθερότητας χάριν μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Επειδή δε το σενάριο αυτό είναι αρκετά πιθανό, ας δούμε πώς διαμορφώνονται οι αριθμοί που θα παίξουν και τον καθοριστικό ρόλο.
Σύμφωνα με πληροφορίες μας, οι κυβερνητικοί εταίροι συνυπολογίζουν στους σημερινούς 152 βουλευτές που διαθέτουν (125 ΝΔ και 27 ΠΑΣΟΚ) άλλους 12. Πρόκειται για τους Αν.Λοβέρδο (ήδη υπουργός), Χρ. Αηδόνη της Ελιάς, Γρ. Ψαριανό που διαγράφτηκε την περασμένη εβδομάδα από την ΔΗΜΑΡ, όπως και τους Κ.Μάρκου και Β.Οικονόμου που έχουν αποχωρήσει από το κόμμα του κ. Κουβέλη –η πρώτη πρόσφατα και ο δεύτερος σχεδόν αμέσως μετά τις ευρωεκλογές. Επίσης, εκτιμάται βάσιμα –υπάρχουν σχετικές επαφές– ότι και οι Ν.Κακλαμάνης, Β.Πολύδωρας και Ι.Κουράκος θα υπερψηφίσουν την κυβερνητική πρόταση. Το ίδιο ισχύει και για τον διάδοχο του Ν.Σταυρόγιαννη, Γ.Πριάνη, ενώ τον κυβερνητικό υποψήφιο θα υπερψηφίσει κατά πάσα πιθανότητα και ο ανεξάρτητος πρώην βουλευτής της Χρυσής Αυγής Χρ.Αλεξόπουλος.
Στο κυβερνητικό στρατόπεδο εκτιμούν επίσης ότι από την ΔΗΜΑΡ οι Σπ. Λυκούδης, Ν.Φούντα, Ν.Τσούκαλης, Μ.Γιαννακάκη και ίσως και ο Γ. Κυρίτσης πιθανόν να ψηφίσουν Πρόεδρο, ώστε να μην υπάρξει πολιτική αστάθεια. Αντίθετα, αν η θέση της ΔΗΜΑΡ ως κόμμα είναι θετική, τότε εκτιμάται ότι δύο με τρεις βουλευτές (Γ.Πανούσης κ.α.) θα καταψηφίσουν. Όσον αφορά τους ΑΝΕΛ, με δεδομένη την αρνητική θέση του Πάνου Καμμένου, ο οποίος θέλει πρόωρες εκλογές, οι «ελπίδες» αφορούν στην διαφοροποίηση βουλευτών όπως οι Π.Μελάς, Μ.Κόλλια-Τσαρουχά και Π.Χαϊκάλης, εκτός αν προκύψει ευρύτερη διάσπαση.
Από τις παραπάνω εκτιμήσεις προκύπτει αυτή την στιγμή –θεωρητικά, βέβαια– ότι για την υπερψήφιση του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας υπάρχει μία δεξαμενή 170 βουλευτών, ενώ στην άλλη όχθη οι σίγουροι της αρνητικής ψήφου δεν ξεπερνούν τους 104 βουλευτές. Και από αυτούς τους τελευταίους, ουδείς γνωρίζει τί θα πράξουν τελικά οι βουλευτές του ΚΚΕ, όπως και οι διαγραφέντες ή αποχωρήσαντες από τους ΑΝΕΛ (Γ.Νταβρής, Κ. Γιοβανόπουλος και Χρ. Γιαταγάνα). Το ίδιο ισχύει και για τον πρώην Νεοδημοκράτη Νικ. Νικολόπουλο. Άγνωστες παραμένουν επίσης και οι προθέσεις των αποκαλούμενων «ουδέτερων» βουλευτών, όπως οι Βασίλης Καπερνάρος (πρώην ΑΝΕΛ), Μ. Ανδρουλάκης (πρώην ΠΑΣΟΚ), Γ. Κασαπίδης (πρώην ΝΔ), Μ.Ιατρίδη (πρώην ΑΝΕΛ) και Χρ. Μπούκουρας (πρώην Χρυσή Αυγή).
Τέλος, με βάση τις εξελίξεις που προδιαγράφονται, μάς απασχολεί πάντα και το ερώτημα αν έως τον προσεχή Μάρτιο οι ΑΝΕΛ και η ΔΗΜΑΡ θα υπάρχουν ως πολιτικά κόμματα σε μία εποχή όπου, στον χώρο της κεντροαριστεράς κυρίως, η κατάσταση είναι κάτι παραπάνω από ρευστή.
