του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Κάποιοι απόρησαν πώς συμβαίνει και μια ζάπλουτη κυρία όπως η Γιάννα Αγγελοπούλου δηλώνει ξεκάθαρα ότι υποστηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι είναι αντισυστημική και ότι «γοητεύεται» από τον λόγο του κ. Αλέξη Τσίπρα. Βέβαια, με αυτή την τελευταία παρατήρησή της η κυρία Αγγελοπούλου δείχνει πόσο μικρή σχέση έχει με την ελληνική γλώσσα και την ποιότητά της, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Όπως, προφανώς, άλλο θέμα είναι και το γεγονός ότι η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου θεωρεί «ανανεωτικό» της πολιτικής ζωής της χώρας ένα κόμμα στελέχη του οποίου υπήρξαν μάρτυρες υπεράσπισης των δολοφόνων της 17 Νοέμβρη –τρομοκρατικής οργάνωσης η οποία δολοφόνησε θρασύτατα το 1986 στο Κολωνάκι τον Δημήτρη Αγγελόπουλο, αδελφό του πεθερού της.
Βέβαια, από τότε έχουν περάσει 28 χρόνια και ποιος θυμάται άραγε το τραγικό αυτό γεγονός. Εξάλλου, στην Ελλάδα ποιος να θυμάται τους «κακούς» δολοφονημένους, όταν και οι ίδιες τους οι οικογένειες τους ξεχνούν;
Ας επανέλθουμε, ωστόσο, στην αντισυστημική κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου. Είναι γνωστό ότι η πάλαι ποτε «σιδηρά κυρία» της Ολυμπιάδας είναι εξαιρετικά φιλόδοξη, αδίστακτη ως προς τους στόχους που πρέπει να πετύχει και με αναπτυγμένη αίσθηση παντογνωσίας, η οποία απορρέει από τον πλούτο και τις υποθετικές εξουσίες που αυτός παράγει. Συμβαίνει, επίσης, η κυρία Αγγελοπούλου να διατηρεί στενές σχέσεις με την οικογένεια Κλίντον και το Ίδρυμα που ίδρυσε ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ.
Εξάλλου, τον Ιούνιο 2015 το Ίδρυμα αυτό θα πραγματοποιήσει στην Ελλάδα το CGI Mediterranean, έπειτα από πρωτοβουλία της κυρίας Αγγελοπούλου. Σημειωτέον ότι το Ίδρυμα Κλίντον, εκτός από το Ετήσιο Συνέδριο που διοργανώνεται κάθε Σεπτέμβριο στην Νέα Υόρκη, πραγματοποιεί συναντήσεις και συνέδρια τα οποία συμπεριλαμβάνουν τα CGI America και CGI University.
Τα τελευταία δύο χρόνια, η κυρία Αγγελοπούλου έχει στηρίξει πρωτοβουλίες Ελλήνων φοιτητών στο πλαίσιο του CGI University, ενισχύοντάς τους οικονομικά για την υλοποίηση των προτάσεων και πρωτοβουλιών τους. Το CGI έχει επίσης προωθήσει το μοντέλο των πραγματοποιήσιμων Δεσμεύσεων (commitment-making) σε διεθνή πλαίσια, διοργανώνοντας συνέδρια με συγκεκριμένους θεματικούς στόχους, ώστε να ισχυροποιούνται συνεργασίες και να αναπτύσσονται νέες Δεσμεύσεις-Στην-Πράξη (Commitments To Action) σε παγκόσμιο επίπεδο.
Πέρα, όμως, από τις παραπάνω πρωτοβουλίες του, το Ίδρυμα Κλίντον, εμμέσως πλην σαφώς, επιδιώκει να έχει και πολιτική επιρροή σε διάφορα επίπεδα, που εκδηλώνεται συνήθως με έμμεσους τρόπους.
Θα πρέπει να επισημάνουμε λοιπόν ότι, στην παρούσα φάση της γεωπολιτικής συγκυρίας, ο αμερικανικός παράγοντας επιδιώκει να πιεστεί η Γερμανία προς την κατεύθυνση αλλαγής της οικονομικής της πολιτικής, την οποία οι Αμερικανοί θεωρούν βαθύτατα συντηρητική και αρνητική για τα συμφέροντά τους. Επίσης, οι Αμερικανοί φοβούνται ότι η ισχυροποίηση της Γερμανίας στην Ευρώπη θα απομακρύνει την τελευταία από τις ΗΠΑ, πιθανώς προς όφελος άλλων συμμαχιών.
Ο πρώην πρόεδρος Μπιλ Κλίντον έχει αναφέρει σε συζητήσεις του ότι ο κόσμος αλλάζει και ότι μείζον οικονομικό φαινόμενο του 21ου αιώνα είναι ήδη η εντυπωσιακή ανάδυση της Ασίας ως κορυφαίου οικονομικού παίκτη. Αυτό σημαίνει ότι οι ΗΠΑ θα χρειαστεί να κάνουν σημαντικές επιλογές σε μία εποχή όπου η οικονομία τους βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Έτσι, στην προσπάθειά τους να αποκαταστήσουν νέες σχέσεις, δεν θέλουν στην Ευρώπη μία πολύ ισχυρή Γερμανία.
Πιστεύουν, συνεπώς, ότι μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα δημιουργούσε προβλήματα στην Γερμανία –γεγονός που θα έδινε την ευκαιρία στους Αμερικανούς διαπραγματευτές του περίφημου Ευρω-Ατλαντικού Συμφώνου Εμπορίου και Επενδύσεων να ενισχύσουν τις θέσεις τους έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι λοιπόν σαφές ότι η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου έχει συνταχθεί με την πολιτική Κλίντον, η οποία συμπίπτει στον αντιγερμανισμό και με τις «προοδευτικές ανησυχίες» του υιού της Παναγιώτη.
Από την άλλη πλευρά, η οικογένεια Θεόδωρου Αγγελόπουλου πρέπει να εξυπηρετήσει κα σημαντικά εσωτερικά οικονομικά της προβλήματα, που βρίσκονται σε αντίθεση με θέσεις και απόψεις της τρόϊκας. Πρόκειται, δηλαδή, για «αντιμνημονιακά» συμφέροντα, που μπορούν να εξυπηρετηθούν καλύτερα από μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Το αν αυτό είναι θετικό ή αρνητικό για την χώρα, δεν νομίζουμε ότι ως ερώτημα αποτελεί προτεραιότητα στην σκέψη της κυρίας Αγγελοπούλου.
Σημειώνουμε, επίσης, ότι είναι πολύ φυσικό η κυρία Αγγελοπούλου να έχει ιδεολογικές συγγένειες με τον κ. Αλ. Τσίπρα και τις συνιστώσες του. Κατ’ αρχήν, ο πλούτος πάνω στον οποίο κάθεται η κυρία «Αθήνα 2004» δεν είναι δικό της δημιούργημα. Άρα, η ίδια δεν έχει καμμία απολύτως οργανική σχέση με κάτι που άλλοι δημιούργησαν. Εξάλλου, αμφιβάλουμε πολύ αν η κυρία Αγγελοπούλου έχει την ικανότητα δημιουργίας πλούτου.
Αν κρίνουμε από την πορεία της, μάλλον είναι περισσότερο ικανή για το αντίθετο,. Συνεπώς, μπορούμε να πούμε ότι η «σοσιαλιστική» αντίληψη είναι πιο κοντά στην νοοτροπία της από την αντίστοιχη καπιταλιστική. Ως γνωστόν δε, οι σοσιαλιστές μοιράζουν και σπαταλούν τον πλούτο που άλλοι παράγουν. Επίσης, αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι η κυρία «Αθήνα 2004» διαχειρίστηκε στην διάρκεια της θητείας της στον Οργανισμό αυτόν κρατικό χρήμα –το οποίο, επιπροσθέτως, ήταν και δανειακό–, τότε θα ήταν απορίας άξιον αν δεν υποστήριζε ένα κόμμα τύπου ΣΥΡΙΖΑ.
Κατά συνέπεια, πιστεύουμε ότι οι πολιτικές επιλογές της κυρίας Γιάννας Αγγελοπούλου είναι απολύτως συμβατές με την ιδεολογία της, εξυπηρετούν δε παράλληλα και τις επιδιώξεις ενός Ιδρύματος που, πέρα από τους κοινωνικούς στόχους του, έχει και ευρύτερες γεωπολιτικές φιλοδοξίες στην περιοχή μας.
Υπό το φως των όσων προηγούνται, είναι ξεκάθαρα ότι η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου γνωρίζει πολύ καλά και τί λέει και τί κάνει. Και είναι απολύτως θεμιτό για την ίδια να θέλει να δει στην εξουσία το κόμμα του χθες, που θα τής θυμίζει και περασμένα μεγαλεία.
