Οι καλοί, οι κακοί και οι άσχημοι

του Τάσου Παπαδόπουλου

Μια ημέρα αργότερα στη Ρίγα είχαμε το Eurogroup με τον Γ. Βαρουφάκη και τον Β. Σόιμπλε σε πρωταγωνιστικό ρόλο και τέλος την Βουλή που συζητούσε την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και παρά την απουσία της Ζ. Κωνσταντοπούλου, είδαμε και τι δεν είδαμε που μας έκαναν να τρίβουμε τα μάτια μας.

Εν αρχή έχουμε τον Α. Τσίπρα και την συνάντησή του με την Α. Μέρκελ. Την εμπιστευτικότητα της συζήτησης επικαλέστηκε η Καγκελάριος της Γερμανίας αρνούμενη να αποκαλύψει το περιεχόμενό της. Αντίθετα αισιόδοξος δήλωσε ο Έλληνας Πρωθυπουργός, λέγοντας ότι έχει καλυφθεί μεγάλο μέρος της απόστασης.

Όμως πριν αλέκτορα φωνήσαι, η αισιοδοξία αυτή ανατράπηκε, μια και σε ένα μοναδικής έντασης Eurogroup, που ακολούθησε την επομένη, ανετράπη η θετική εικόνα που επικαλείται η κυβέρνηση στην συνάντηση Τσίπρα-Μέρκελ, με τον Γ. Ντάισελμπλούμ να ξεκαθαρίζει ότι μιλάμε για συμφωνία πακέτο και ταυτόχρονα να επιβεβαιώνει ότι ήταν πολύ επικριτικοί οι «18» υπουργοί απέναντι στον Γ. Βαρουφάκη.

Το Bloomberg μιλάει για λέξεις πολύ βαριές που ακούστηκαν  στη μιάμιση ώρα που οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης σφυροκοπούσαν τον Έλληνα ομόλογό τους, όπως είσαι τζογαδόρος, ανεύθυνος και ερασιτέχνης. Από την πλευρά του ο Γ. Βαρουφάκης υποστήριξε ότι του ζητήθηκε να γίνει άμεση μείωση κατά 90% των επικουρικών συντάξεων και να βγάλουν στο σφυρί την πρώτη κατοικία. Αυτό όμως που φαίνεται ότι τον εξόργισε, ήταν η απαίτηση να επανέλθει η τρόικα (Brussels Group) στην Αθήνα και να της δοθεί η δυνατότητα να επισκέπτεται τα υπουργεία.

Από την πλευρά του ο Β. Σόιμπλε με το γνωστό κυνικό του ύφος, μίλησε για λανθασμένες προσδοκίες (από ελληνικής πλευράς) και υπενθύμισε ότι ο χρόνος τελειώνει.

Τέλος στη Βουλή η ένταση κτύπησε κόκκινο. Μόνο που δεν ήρθαν στα χέρια. Ο Ν. Βούτσης με το γνωστό μαύρο του πουκάμισο κατηγόρησε τους βουλευτές της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ότι εκπροσωπούν τους δανειστές, γράφε αλλότρια συμφέροντα και σε ελεύθερη μετάφραση προδότες της πατρίδας, με αποτέλεσμα να ξεσηκωθεί θύελλα διαμαρτυριών από τα έδρανα της αντιπολίτευσης.

Αργότερα τα μικρόφωνα της Βουλής κατέγραψαν το Ν. Βούτση με ανάλογη αυτοϊκανοποίηση, να λούζει κοσμητικά επίθετα τους πολιτικούς του αντιπάλους, προκαλώντας πανδαιμόνιο στη Βουλή, για να ανακαλέσει λίγο αργότερα τις βαριές αυτές κουβέντες του.

Νωρίτερα Λοβέρδος-Λαφαζάνης διασταύρωσαν τα πυρά τους με τον πρώτο να αποκαλεί τον δεύτερο εκπρόσωπο της δραχμής και τον δεύτερο να απαντά λέγοντας τον πεμπτοφαλαγγίτη. Η Πρόεδρος της Βουλής απείχε όλων αυτών των «εχθροπραξιών» προκειμένου να βάλει την δική της πινελιά, μια και πήγε στο Ερεβάν για τα εκατό χρόνια της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Τούρκους. Έτσι απέφυγε και τον σκόπελο να προεδρεύσει μιας συζήτησης για την ψήφιση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου που έχει στο πρόσφατο παρελθόν αποκηρύξει ως κοινοβουλευτική διαδικασία.

Αυτές οι τρεις εικόνες φανερώνουν πραγματική Βαβέλ, που επικρατεί στα δημόσια πράγματα της χώρας. Αντί να ενώνει η πραγματική ανάγκη για λύση του γόρδιου δεσμού, που περιβάλει τη χώρα, βλέπουμε το κοινοβούλιο να εμφανίζεται κατώτερο των περιστάσεων, τον Α. Τσίπρα να επιμένει και να διαψεύδεται σε μια πολιτική λύση και τον υπουργό των Οικονομικών να αντιμετωπίζεται από τους κατά τα άλλα εταίρους αλλά και δανειστές με τρόπο που προσβάλει περισσότερο τη χώρα, παρά το πρόσωπο που την εκπροσωπεί.

Σε αυτό το κλίμα, που μαζεύουν ότι βρουν κι απ όπου βρουν (Δήμοι, Περιφέρειες, Νοσοκομεία, Πανεπιστήμια, Μετρό, Ασφαλιστικά Ταμεία) για να πληρώσουν μισθούς, συντάξεις και δανειστές, που καιρός για να σχεδιάσουν ανάπτυξη, που οδηγεί στο άνοιγμα θέσεων εργασίας. Υπάρχει όμως καιρός να φτιάχνουν νόμους, που αποφυλακίζουν τρομοκράτες και να ακούνε τη νεολαία τους να ζητάει νομιμοποίηση της χρήσης ινδικής κάνναβης.

Βεβαίως όταν υπουργοί ξημεροβραδιάζονται στα παράθυρα των καναλιών, διαψεύδοντας τον εαυτό τους, όταν εξαγγέλλουν εκλογές, πώς να μην ανησυχούν οι πολίτες, που βλέπουν ότι η ελπίδα δεν έρχεται.