Να κηρύξουμε πόλεμο στην μετριοκρατία

του Γιώργου Γκόνου*

Η χώρα μας βρίσκεται σε μία κρίσιμη ιστορική φάση και από τις ενέργειες και τις αποφάσεις της θα κριθεί και η μελλοντική της πορεία στον 21ο αιώνα –με τον τελευταίο να είναι, ως φαίνεται, εποχή σημαντικών ανακατατάξεων και μετασχηματισμών σε όλα τα επίπεδα. Αυτή είναι η πραγματικότητα, την οποία πρέπει να αποδεχτούμε. 

Στην παρούσα φάση, όλοι σχεδόν οι Έλληνες γινόμαστε κάθε μέρα σοφότεροι και φτωχότεροι. Σοφότεροι γιατί κατακλυζόμαστε από αναλύσεις, διαπιστώσεις αλλά και προβλέψεις συχνά αντιφατικές, και ταυτόχρονα φτωχότεροι γιατί τα εισοδήματά μας μειώνονται και οι αποταμιεύσεις μας ροκανίζονται στην πληρωμή της βαριάς φορολογίας. 

Στις πιο κάτω γραμμές θα αποπειραθώ να μοιραστώ με τους αναγνώστες μερικές σκέψεις, φροντίζοντας όσο μπορώ να μην αναμασήσω χιλιοειπωμένες συνταγές.

Η ελληνική οικονομία βαδίζει μέσα από μία τραυματική πορεία στην θέση που τής επιφυλάσσει η ποιότητα της πολιτικής της ηγεσίας και της κοινωνίας της συνολικά. Το χάσμα μεταξύ της επίπλαστης οικονομικής ευμάρειας των προηγούμενων ετών και του χαοτικού ελληνικού οικονομικού μοντέλου θα κλείσει, έστω και αν αυτό γίνει βίαια. Είναι απολύτως άσκοπο να διαμαρτύρονται διάφορες κοινωνικές ομάδες, γιατί το πρόβλημα δεν είναι πλέον αναδιανεμητικό αλλά συνολικό, γιατί το συνολικό πουγκί είναι άδειο.

Στο πραγματικό πρόβλημα θα μπορούσε κανείς να προσθέσει και τον παραμορφωτικό ρόλο των ΜΜΕ, που μερικές φορές οδηγεί στην παράκρουση.

Αφορίζουμε ό,τι είναι χρήσιμο και υιοθετούμε ψεύτικες και επίπλαστες προσεγγίσεις, που το μόνο που καταφέρνουν είναι να μάς βουλιάζουν πιο πολύ. Χρειαζόμαστε άμεσα κήρυξη πολέμου με τον μεγαλύτερο εχθρό μας: τον εαυτό μας του χθες. Κήρυξη πολέμου σε ό,τι μάς βολεύει. Κήρυξη πολέμου σε ό,τι μάς χαϊδεύει τα αυτιά. Κήρυξη πολέμου στην μετριοκρατία, που υποθάλπει  διαφθορά και ανεπάρκεια.

Χρειαζόμαστε έντιμους και ικανούς ανθρώπους, που σήμερα δεν τους έχουμε στα αντίστοιχα πόστα. Στις εταιρείες, που κάποιοι έχουμε την τιμή να διοικούμε, ούτε χαμηλόβαθμες θέσεις δεν θα στελεχώναμε με άτομα που σήμερα ή χθες κατέχουν ή κατείχαν αξιώματα με ιδιαίτερη βαρύτητα.

Χρειαζόμαστε άμεσα μία φιλελεύθερη οικονομική πολιτική. Αυτή θα δημιουργήσει την πίτα για να την μοιραστούμε. Όσο περισσότερο βουλιάζουμε, τόσο πιο φιλελεύθερη οικονομική πολιτική τελικά θα χρειαστεί.

Χρειαζόμαστε άμεσα αυστηρότητα και καμμία ανεκτικότητα στην παραβατικότητα. Πρώτος μας σταθμός σε αυτή την προσπάθεια η ανώτατη παιδεία.

Χρειαζόμαστε βαθειά πίστη στην αριστεία.

Το πρόβλημα του χρέους και των ελλειμμάτων είναι πρόβλημα παράγωγο, δευτερογενές, και θα λυθεί από μόνο του αν αναστηλώσουμε τις χαμένες μας αξίες. Έχουμε συμμάχους. Δεν εννοώ τους εταίρους μας, αναφέρομαι στα δυνατά συστατικά της φυλής μας –την εμφανή ευφυΐα μας, την δημιουργικότητα, την ευελιξία και, πάνω απ’ όλα, το φιλότιμό μας, που ελπίζω και αυτή την φορά να μην μάς αφήσει να βουλιάξουμε. 

* Διευθύνων Σύμβουλος ΝΑ Ευρώπης στην McCain Foods