Αντικίνητρα εναντίον φιλότιμου: Μια άνιση μάχη

του Ηλία Καραβόλια

Οι πάντες γνωρίζουνε πλέον πόσο έχει ποινικοποιηθεί στην χώρα μας το επιχειρείν και το κέρδος. Είναι απίστευτο το ισοζύγιο εσόδων/φόρων/εισφορών που λειτουργεί εντελώς απωθητικά για όσους θέλουν να τολμήσουν μέσα στην κρίση. Η χώρα μετατρέπεται σε αδρανή οικονομία. Με υψηλό ένστικτο αυτοσυντήρησης, οι περισσότεροι Έλληνες κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Δεκάδες ανασταλτικές παράμετροι επωάζονται στο γραφειοκρατικό και αντιπαραγωγικό κράτος. Απέραντη είναι η παρανοϊκή φόρμουλα εναντίον του επιχειρείν. Στοχεύεις σε κέρδος; Μαζί σου κερδίζει και ο μόνιμος συνέταιρος (κράτος) που χωρίς να επενδύσει κερδίζει πάντα. Η οικονομία δεν είναι ακριβώς κρατικοδίαιτη.

Ταλαντεύεται μεταξύ παρασιτισμού και κορπορατισμού. Γλιστράει πάνω στον πάγο του Λεβιάθαν.

Η λέξη φιλότιμο (που δεν την συναντάμε σε άλλες γλώσσες) αρχίζει σιγά-σιγά και έχει λιγότερους οπαδούς. 

Το εμπορικό δαιμόνιο του Έλληνα σκοντάφτει στην δημοσιονομική αστάθεια. Οι περισσότεροι πολιτικοί καρπώνονται τα οφέλη της εξουσίας (μισθοί που δεν τους φαντάζονταν ούτε στα καλύτερα όνειρα τους). Τα δελτία τύπου δίνουν και παίρνουν καθημερινά και το ίδιο συμβαίνει στα social media. Πολλοί βουλευτές, πολιτευτές και αιρετοί της αυτοδιοίκησης, δημιουργούν μια ψευδαίσθηση εντατικοποιημένης δραστηριότητας. Το φιλότιμο δεν χωράει ούτε εδώ. Αλλά τα αντικίνητρα είναι ελάχιστα και απίθανα.

Η θητεία στην βουλή ή στην αυτοδιοίκηση σημαίνει καλά λεφτά και εξουσία .Αρχηγίσκοι, εξουσιομανείς, μανιακοί της προβολής και του ψηφιακού ναρκισσισμού οι Έλληνες πολιτικοί είναι ένα απωθητικό φαινόμενο για να ανθήσει το φιλότιμο επανεκκίνησης της Οικονομίας.

Η Ελλάδα ζει την όψιμη διπολική διαταραχή της: συλλογικότητα και ατομικισμός παλεύουν να ιζηματοποιηθούν στην κοινωνία. Αυτό το δίπολο συνιστά τον πυρήνα ανατροπής της βιοπολιτικής και τροφοδοτεί την άνιση μάχη μεταξύ αντικινήτρων και φιλότιμου. Μια επανίδρυση του Δημοσίου δεν συνιστά βιώσιμη λύση. Η μανιακή χρηματοπιστωτική σφαίρα περιφρουρεί τον ατομικισμό και οι πολλοί αγνοούν ότι υπάρχει και η συλλογικότητα, ο κοινοτισμός, η συνεννόηση.

Μια χώρα που έχει κατοίκους κλεισμένους στο καβούκι τους δεν μπορεί να αξιοποιήσει το συγκριτικό της πλεονέκτημα (φιλότιμο). Αναγκαστικά μαθαίνει να ζει με το σύμπτωμα της αδράνειας της (αντικίνητρα)...