του
Ηλία Καραβόλια
Ο περίφημος Κώδικας Δεοντολογίας της Τράπεζας της Ελλάδος γίνεται ο πολιορκητικός κριός των Ελλήνων.Αν δεν δηλώσει κάποιος όλα του τα περιουσιακά στοιχεία, οι τράπεζες νομιμοποιούνται να τα βρούν απο τις δημόσιες υπηρεσίες( εφορία, κτηματολόγιο,κ.α).
Ο Μεγάλος Αδελφός υπάρχει παντού. Καμία συναλλαγή δεν μένει στο σκοτάδι, καμία περιουσία δεν παραμένει αφανής. Όλα στο φώς, συνεχώς, ακολουθώντας πρότυπα ξένων χωρών που δεν βρίσκονται σε ύφεση πάντως. Και εδώ είναι η διαφορά:
Η ελληνική οικονομία εισέρχεται βίαια στην νέα εποχή της μόνιμης υπερχρέωσης των πολιτών της. Οι τράπεζες εποφθαλμιούν τα πάντα. Ιδρώτα, ακίνητα,έσοδα. Τα κόκκινα δάνεια γίνονται θηλειά στο λαιμό των νεόπτωχων Ελλήνων.
Συμπαιγνία κράτους και τραπεζών στεγνώνει την οικονομία, ρημάζει την κοινωνική συνοχή, αυξάνει τις ανισότητες, γεννά παθογένειες, απόγνωση, απελπισία. Η Ελλάδα μάτωσε για να μην κλείσουν οι τράπεζες και αυτές δεν ανταλλάσουν τα πανωτόκια των δανείων με άτοκα δάνεια ή γενναίο κούρεμα. Η Ελλάδα μάτωσε να μην πέσει έξω το Δημόσιο και αυτό μας κυνηγάει με τον ΕΝΦΙΑ, τους φόρους, τα χαράτσια.
Οι θυσίες συνεχίζονται. Το Πανοπτικόν ελέγχει τις ζωές μας και τροφοδοτεί συνεχώς τους ισολογισμούς των τραπεζών και το δημόσιο χρέος. Η ελληνική κοινωνία ζεί πρωτοφανείς συνθήκες διαβίωσης. Ο εγχώριος τουρισμός σχεδόν εξαφανίσθηκε(τα εξοχικά και οι συγγενείς να είναι καλά)Ο δε ξένος τουρισμός, μοιάζει με ανέκδοτο. Αυξημένες αφίξεις, πολύ μειωμένοι τζίροι παντού. Το Ζ στις ταμειακές μηχανές- που φυσικά και αυτό ελέγχεται απο το
Πανοπτικόν- είναι ο ακριβέστερος μάρτυρας της πραγματικότητας...