του
Νίκου Ερρ. Ιωάννου*
Σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο του Μεσαιωνικού φρουρίου της Κερύνειας έγινε η ανασύσταση και διατήρησή του μέχρι που κατέληξε, το 1974, για δεύτερη φορά αιχμάλωτο, όχι πλέον του βυθού αλλά των Τούρκων κατακτητών.
Από τότε ξεκίνησε ένα καινούργιο ταξίδι, συμβολικό και φορτωμένο με πολλές προσδοκίες. Μια ευάριθμη ομάδα αφοσιωμένων ανθρώπων έφτιαξε, με επιστημονική τεκμηρίωση και ακρίβεια, ένα πιστό αντίγραφό του και το καράβι αυτό ταξίδεψε σ’ όλο το Αιγαίο, έφτασε ακόμα και στη Νέα Υόρκη.
Στα ταξίδια του μετέφερε το ακοίμητο πάθος των Κερυνειωτών, να επιστρέψουν στη θαλασσοφίλητη Πατρίδα.
Σύντομα το σκαρί «ΚΕΡΥΝΕΙΑ», έγινε αγαπημένο θέμα χρυσοχόων, ξυλογλυπτών και το ομοίωμά του, με τους συνειρμούς που το ακολουθούν, κοσμεί τα σπίτια και ζεσταίνει τις καρδιές μας.
Η προσφορά του σαν δώρου, μεταξύ απλών ανθρώπων, αλλά και από αξιωματούχους της Κυπριακής Κυβέρνησης, κουβαλάει ένα βαρύ φορτίο χρέους και μνήμης.
Με αυτή την προϊστορία, αποτελεί ηχηρή παραφωνία, η προσφορά ομοιώματος του πλοίου της Κερύνειας, από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας στον επιτέλους, αποχωρούντα εκπρόσωπο των Ηνωμένων Εθνών στις συνομιλίες.
Η εξόφθαλμη ταύτιση με τις Τουρκικές επιδιώξεις και η μεροληπτική συμπεριφορά του που προκάλεσε προοδευτικά την αντίδραση ακόμα και όσων κάποτε τον εμπιστεύτηκαν, δεν δικαιολογεί με κανένα τρόπο την προσφορά αυτού του δώρου στο πνεύμα τουλάχιστον που εγένετο μέχρι τώρα.
Η μόνη περίπτωση να γίνει κατανοητή αυτή η κίνηση είναι, αν απέβλεπε στο να θυμίζει ότι ο συγκεκριμένος διπλωμάτης επέδειξε εξαιρετική ικανότητα να οδηγεί τις συνομιλίες σε διαδοχικά...... ναυάγια.
*Καρδιολόγος
Από: Athanase Papandropoulos
