Edition: International | Greek
MENU

Αρχική » Γνώμη

Εχθρός ο ορθολογικός ρεαλισμός

Μία κοινωνία που ζούσε υπό συνθήκες επίπλαστης νιρβάνας, είναι φυσικό να στέκεται εχθρικά απέναντι στην πραγματικότητα και άρα να είναι δυστυχισμένη

Από: EBR - Δημοσίευση: Τετάρτη, 24 Ιανουαρίου 2018

Η έννοια της προσωπικής φιλοδοξίας που οδηγεί στην διάκριση και την αριστεία, μέσω του ευγενούς ανταγωνισμού και της σοβαρής δουλειάς, συκοφαντήθηκε και στην θέση της υιοθετήθηκε η αρχή της μετριοκρατίας και της ήσσονος προσπάθειας. Το περίφημο «ακαδημαϊκό πέντε». Η νεοελληνική εκδοχή του Ιστορικού Συμβιβασμού.
Η έννοια της προσωπικής φιλοδοξίας που οδηγεί στην διάκριση και την αριστεία, μέσω του ευγενούς ανταγωνισμού και της σοβαρής δουλειάς, συκοφαντήθηκε και στην θέση της υιοθετήθηκε η αρχή της μετριοκρατίας και της ήσσονος προσπάθειας. Το περίφημο «ακαδημαϊκό πέντε». Η νεοελληνική εκδοχή του Ιστορικού Συμβιβασμού.

του Θεοδόση Μπουντουράκη*

Οργή, άρνηση, θλίψη, αποδοχή. Αυτά είναι κατά σειράν τα τέσσερα διαδοχικά ψυχολογικά στάδια που βιώνει ο άνθρωπος όταν έρχεται αναπάντεχα αντιμέτωπος με μία οδυνηρή αλλά αναπόδραστη και μοιραία πραγματικότητα. 

Κάπως έτσι δείχνει ότι αντέδρασε και σημαντική μερίδα της ελληνικής κοινωνίας από τότε που η οικονομική κρίση χτύπησε την πόρτα μας, πριν μερικά χρόνια. 

Σίγουρα ξεκίνησε νοιώθοντας και εκδηλώνοντας οργή και αγανάκτηση. Θυμηθείτε τους αγανακτισμένους της πλατείας Συντάγματος. Θεώρησε ότι τής στέρησαν ξαφνικά αυτό που θεωρούσε δεδομένο ότι δικαιωματικά τής ανήκει. Ποτέ δεν αναρωτήθηκε αν τής ανήκει επειδή πραγματικά το κατέκτησε, ή αν το απολάμβανε προεξοφλώντας το μέλλον και υποθηκεύοντας τα δικαιώματα και τις προσδοκίες των παιδιών μας.

Της αρκούσε η κολακευτική ρητορεία των λαϊκιστών πολιτικών οι οποίοι εδραίωσαν και καλλιέργησαν την λαϊκή πεποίθηση περί κεκτημένων δικαιωμάτων. Μία πεποίθηση ότι όλοι δικαιούνται μία ζωή εύκολη, προβλέψιμη και συνεχώς βελτιούμενη, ασχέτως προσωπικής προσπάθειας, ικανοτήτων και ατομικών θυσιών. 

Η έννοια της προσωπικής φιλοδοξίας που οδηγεί στην διάκριση και την αριστεία, μέσω του ευγενούς ανταγωνισμού και της σοβαρής δουλειάς, συκοφαντήθηκε και στην θέση της υιοθετήθηκε η αρχή της μετριοκρατίας και της ήσσονος προσπάθειας. Το περίφημο «ακαδημαϊκό πέντε». Η νεοελληνική εκδοχή του Ιστορικού Συμβιβασμού.

Το σύγχρονο λαϊκό ιδεώδες συμπυκνώθηκε στην έννοια του βολέματος και του κεκτημένου δικαιώματος. Στην στασιμότητα και την συντεχνιακή ομαδοποίηση προς προάσπιση των κεκτημένων. Το προφανές και άμεσο όπλο για τη διασφάλιση των κεκτημένων;  Η απεργία! Ο παράδεισος και ο λόγος ύπαρξής τού μετά την μεταπολίτευση συνδικαλιστή-εργατοπατέρα.

Ο μεγαλύτερος και ίσως μόνος εχθρός αυτής της επίπλαστης νιρβάνας είναι η αλήθεια και ο ορθολογικός ρεαλισμός. Γι’ αυτό και οι πάσης φύσεως λαϊκιστές πολιτικοί και οι διάφοροι συντεχνιακοί άρχοντες φρόντιζαν να αποφεύγουν την αλήθεια όπως ο διάολος το λιβάνι. Και να καλλιεργούν και να εδραιώνουν την ψευδή πεποίθηση περί «κεκτημένων δικαιωμάτων».

Στο κάτω-κάτω, την αλήθεια την φτιάχνει κανείς όπως και το ψέμα, προφήτεψε ο μέγας εθνικός μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης, όταν ακόμα ζούσαμε την εποχή της αθωότητας.

Η αγανάκτηση όμως και η οργή που ρίχνει κυβερνήσεις και ευνοεί τους δηλητηριώδεις λαϊκιστές δεν λύνει προβλήματα. Απλώς τα επιδεινώνει! Και οδηγεί σε αδιέξοδα σαν αυτό που ζούμε σήμερα.

Τώρα πια όμως έχουμε ξεπεράσει το στάδιο της οργής. Οι πιο φανατικοί και σκόπιμα εθελοτυφλούντες «οπαδοί» βρίσκονται στο δεύτερο στάδιο. Αυτό της άρνησης. Αρνούνται να πιστέψουν αυτό που τούς συμβαίνει.
Οι υπόλοιποι, αυτοί που δεν σιτίζονται από το κομματικό ή το δημόσιο πρυτανείο, έχουν περάσει στο επόμενο στάδιο, αυτό της θλίψης. Είναι η λεγόμενη εθνική κατάθλιψη –και για μένα αυτό εξηγεί και την πλήρη έλλειψη αντιδράσεων από πλευράς αυτής της κοινωνικής μερίδας.

Αλλά και όσοι ακόμη θέλουν να αντιδράσουν, επιλέγουν την οδό της παραίτησης και της φυγής, αντί της διαμαρτυρίας. Οι αριθμοί των Ελλήνων επιστημόνων που μεταναστεύουν είναι πλέον συγκλονιστικοί. Μόνον οι γιατροί που έχουν φύγει από την χώρα ανέρχονται στους 20.000, τους οποίους οι ξένοι υποδέχονται με ανοιχτές αγκάλες, ενώ οι κυβερνώντες σφυρίζουν αδιάφορα, μια και οι σύγχρονοι αυτοί μετανάστες δεν θα μολύνουν πλέον την υπόλοιπη ληθαργική κοινωνία με το μικρόβιο της φιλοδοξίας και της δίψας για διάκριση.

Η αλήθεια όμως και ο ορθολογικός ρεαλισμός έχουν αποκτήσει στις μέρες μας και έναν καινοφανή εχθρό, όχι μόνον εδώ στην χώρα μας αλλά ίσως και σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι αυτό που στην Αμερική οι σοβαροί αναλυτές πρόσφατα αποκάλεσαν «fakenews» ή ψευδοαλήθεια και την οποία λανσάρισε σε διεθνές επίπεδο το επιτελείο του νεοεκλεγέντος προέδρου Τράμπ.

Η ψευδοαλήθεια διαφέρει από το κατάφωρο ψέμα στον βαθμό που χρησιμοποιεί ένα γεγονός το οποίο είτε μεγαλοποιεί είτε υποτιμά, το διαστρεβλώνει ή το ερμηνεύει κατά τον πλέον συμφέροντα τρόπο. 

Φυσικά οι δικοί μας εδώ, όλα αυτά που οι Αμερικανοί όψιμα διαπίστωσαν με τον Τραμπ, τα γνώριζαν από πριν και φρόντιζαν να τα εκμεταλλεύονται κατά τον πλέον ωμό και απροκάλυπτο τρόπο. Μπορεί το Πανεπιστήμιο να το έβγαλαν με το ακαδημαϊκό πέντε (όσοι το έβγαλαν), αλλά στα θρανία του λενινισμού διέπρεψαν.

«Η συνεχής επανάληψη του ψέματος τελικά το μετατρέπει σε αλήθεια», είπε ο Λένιν. Εξ ου και η αγωνιώδης προσπάθεια να ελέγξουν το τηλεοπτικό τοπίο με το μακιαβελικό σύστημα επιλογής και αδειοδότησης ελεγχόμενων και φίλιων τηλεοπτικών σταθμών.

Πού να φανταζόντουσαν τα πρόβατα της Ιθάκης ότι τα βοσκοτόπια τους θα έδιναν την δυνατότητα στον ελληνικό λαό για αντικειμενική τηλεοπτική ενημέρωση! Ευτυχώς, η ελληνική δικαιοσύνη μάς γλύτωσε απ’ αυτό το δεινό την ύστατη στιγμή.

Δεν ξέρω αν και πότε θα φτάσουμε στο τελευταίο στάδιο αυτής της ψυχολογικής κατρακύλας, το στάδιο της αποδοχής. Ίσως και να έχουμε ήδη εισέλθει σε αυτό και εγώ να μην το αντιλαμβάνομαι. Πάντως, όλο και πιο πολύ βλέπω γύρω μου ότι πολλοί απλοί άνθρωποι, προσπαθώντας να ανακουφισθούν από την επέλαση του ψεύδους και της απαξίωσης των πάντων, αναπτύσσουν μία μορφή ψυχολογικής αυτοάμυνας την οποία θα ονόμαζα «ευεργετική άγνοια». 

Επιλέγουν, δηλαδή, υποσυνείδητα να παραβλέπουν ή να αγνοούν την σκληρή και απέλπιδα πραγματικότητα και να καλλιεργούν αόριστες και ασαφείς ελπίδες για ένα καλλίτερο αύριο.

Μακάρι να επαληθευθούν!

*Οικονομολόγος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Γνώμη

Επίλυση προβλημάτων ή παραγωγή λύσεων;

Από: EBR

Στη σύγχρονη εποχή ένα σημαντικό μέρος της ημέρας μας αφιερώνεται σε πιθανά προβλήματα, οικονομικά, εργασιακά, κοινωνικά, και άλλα

Ηλεκτρονική Έκδοση Τρέχοντος Τεύχους: 04/2021 2021

Περιοδικό

Τρέχον Τεύχος

04/2021 2021

Δείτε τα παλαιά τεύχη
Συνδρομή
Διαφημιστείτε
Ηλεκτρονική Έκδοση

Ευρώπη

Ευρωπαϊκό Γραφείο Τεχνητής Νοημοσύνης δημιουργεί η Ε.Ε.

Ευρωπαϊκό Γραφείο Τεχνητής Νοημοσύνης δημιουργεί η Ε.Ε.

Τη φιλόδοξη στρατηγική της για τη δημιουργία του πρώτου, παγκοσμίως, ασφαλούς οικοσυστήματος για την τεχνητή νοημοσύνη, αρχίζει να υλοποιεί η Ευρωπαϊκή Ένωση

Οικονομία

Τι αυξάνει την τιμή του χρυσού

Τι αυξάνει την τιμή του χρυσού

Η τιμή του χρυσού επηρεάζεται από μια περίπλοκη αλληλεπίδραση παραγόντων, που αντικατοπτρίζει την κατάστασή του ως πολυεπίπεδο περιουσιακό στοιχείο

EURACTIV.com - Feeds

All contents © Copyright EMG Strategic Consulting Ltd. 1997-2024. All Rights Reserved   |   Αρχική Σελίδα  |   Disclaimer  |   Website by Theratron