Ζώσα εκκλησία εθναρχεύουσα
Κάθε Κυριακή, στις Ορθόδοξες Εκκλησίες γίνεται Ανάσταση, που μαζί με το κήρυγμα της Αγάπης είναι τα σημαντικότερα μηνύματα του Χριστιανισμού. Σε περιόδους, δε, κρίσεως και δοκιμασιών η Εκκλησία μπορεί να λειτουργήσει και ως κολυμβήθρα εθνικής αναγεννήσεως
Οι στίχοι από το Προφητικόν στον Δωδεκάλογο του Γύφτου, «και μη έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί να κατρακυλήσεις πιο βαθιά στου κακού τη σκάλα για τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά τα φτερά, τα φτερά, τα πρωτινά σου τα μεγάλα» σαν να συντρόφευαν αρμονικά τις ψαλμωδίες.
του
Νίκου Ερρ. Ιωάννου*
Την αποστολή αυτή φαίνεται ότι ανέλαβε και διακονεί ένας άοκνος και αυτοπροορισμένος ιερέας, ο οποίος, εξ ιδίας πρωτοβουλίας, τελεί ανελλιπώς μνημόσυνα μορφών που ελάμπρυναν την Ελληνική Ιστορία.
Την Κυριακή, 4 Μαρτίου είχα την ευτυχία και το προνόμιο να παραστώ στο μνημόσυνο των Κωστή Παλαμά και Γρηγόρη Αυξεντίου, σε έναν κατάμεστο και έμπλεο λατρευτικής ευωχίας, Ναόν.
Οι στίχοι από το Προφητικόν στον Δωδεκάλογο του Γύφτου, «και μη έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί να κατρακυλήσεις πιο βαθιά στου κακού τη σκάλα για τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά τα φτερά, τα φτερά, τα πρωτινά σου τα μεγάλα» σαν να συντρόφευαν αρμονικά τις ψαλμωδίες.
Και κάπου ακούγονταν στεντόρια η φωνή του Άγγελου Σικελιανού, μεσούσης της Γερμανικής Κατοχής να στέλλει το μήνυμα της Αντίστασης και της προσδοκίας για ελευθερία: «σε αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα».
Με τα φτερά του Παλαμικού Αετού ανέβαινε στους ουρανούς, μέσα από τις φλόγες του πυρπολημένου κρησφύγετού του και ο Γρηγόρης Αυξεντίου.
Ο Ιδανικός Ήρωας, γιατί έλαβε την απόφαση της θυσίας συνειδητά και διέταξε τους συναγωνιστές του να παραδοθούν για να συνεχίσουν αργότερα τον Αγώνα. Λες και γράφτηκαν δεκαετίες νωρίτερα, γι’ αυτόν, οι στίχοι «Στο ωραίο πολύπαθο νησί η αγνή ψυχή δεν έσβησε και ζει».
Παρών στη μυσταγωγία και παλαίμαχος στρατηγός ιερέας που τιμά τον ρόλο του ακόμη και σαν απλός στρατιώτης.
Το γοητευτικά παράδοξον είναι ότι δεν παρίστατο κανένας εξ αίματος συγγενής των μνημονευομένων. Αλλά, στην ουσία, όλοι νιώθαμε πως είμαστε πνευματικοί τους απόγονοι, ευγνώμονες για τις παρακαταθήκες τους και υπόχρεοι να τους τιμήσουμε επαξίως.
Η Απόλυση επεφύλασσε μία συγκλονιστική εμπειρία. Ο τρίτος των ιερέων, φλογερός και μελίρρυτος κήρυκας της Πίστεως και της Ελλάδος απηύθυνε τον Λόγο του Κυρίου υποβαστάζοντας το εξασθενημένο του σώμα με τα χέρια σε έκταση στην Ωραία Πύλη.
Χωρίς να το θέλω σκέφτηκα ότι κοντά στο μήνυμα της Αγάπης, έμπρακτα, ο ταπεινός Λευίτης, ως Εσταυρωμένος, πιστοποιεί το μεγαλείο της θυσίας που θα φέρει την Ανάσταση.
*Καρδιολόγος