.jpg)
Της
Judy Dempsey
Ένας από τους λόγους για τους οποίους η Άγκελα Μέρκελ αποφάσισε να μην διεκδικήσει νέα θητεία στην Καγκελαρία της Γερμανίας, είναι η ανάγκη αναδιοργάνωσης του κόμματος της CDU και η λήψη σημαντικών αποφάσεων για το μέλλον. Κατά μια έννοια, αυτή είναι η αλήθεια.
Από τη στιγμή που ανέλαβε την ηγεσία του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος το 2000, έλεγχε τα πάντα με συνέπεια και αυστηρότητα. Σπανίως έλειπε από τις τακτικές συνελεύσεις των συντηρητικών Κοινοβουλευτών. Όσοι την προκαλούσαν, διώχνονταν από κοντά της. Δεν ενθάρρυνε τις μεγάλες συζητήσεις, ιδιαίτερα εκείνες που οδηγούσαν σε έντονες διαφωνίες.
Σήμερα, όμως, μετά την απόφασή της να μην διεκδικήσει για τέταρτη φορά την Καγκελαρία, δόθηκε επίσημη ανακοίνωση και παρουσιάζει τους τρεις πιθανούς διαδόχους της. Αναμεσά τους και η Annegrel Kramp- Karrebaues. Τον περασμένο Φεβρουάριο, η ίδια η Μερκελ την όρισε γενική γραμματέα της Γερμανικής Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης, μια εκ των ισχυρότερων και με πολλές υποχρεώσεις θέση.
Η πρώην λοιπόν, πρωθυπουργός του Σάαρλαντ, μπορεί να προσεγγίζει ψηφοφόρους εύκολα και να προωθεί τη φιλελεύθερη πλευρά του κόμματος της, εντούτοις είναι πιο συντηρητική από τη Μέρκελ ιδίως σε θέματα που αφορούν τη μετανάστευση η το γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων.
Δεύτερος υποψήφιος είναι ο Jens Spahn. Ο 38χρονος Spahn είναι ιδιαίτερα γνωστός για τις φανερές του φιλοδοξίες. Τον περασμένο χρόνο, ορίστηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο, με εντολή της Μέρκελ Υπουργός Υγείας. Να σημειωθεί ότι υποστηρίζει ανοιχτά τη δεξιά παράταξη CDU. Κατακρίνει όμως έντονα τη στάση της Μέρκελ περί της μετανάστευσης και τις διπλής υπηκοότητας.
Τελευταίος υποψήφιος και πρώην αντίπαλος της Καγκελαρίου, είναι ο 63χρονος Friendrich Merz. Είχε κάποτε την ηγεσία του συντηρητικού συνασπισμού στο κοινοβούλιο, μια εξίσου σημαντική και ισχυρή θέση. Εκείνη την περίοδο μάλιστα φιλοδοξούσε να εναντιωθεί στις αποφάσεις της Μέρκελ, μέχρι που η ίδια ανεπίσημα τον έβγαλε εκτός. Αυτή τη στιγμή σχεδιάζει την επάνοδο του, με την ελπίδα να κερδίσει την στήριξη του επιχειρηματιών.
Αν και κάνουμε λόγο για τρεις διαφορετικές προσωπικότητες, γνωρίζουμε καλά πως όποιος θέλει να γίνει ο επόμενος καγκελάριος της Γερμανίας πρέπει να κερδίσει πίσω τη χαμένη εμπιστοσύνη των εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων, οι οποίοι αναζήτησαν βοήθεια είτε από τους ακροδεξιούς AfD είτε από τους Πράσινους.
Το κόμμα του Spahn σίγουρα θα προσέγγιζε την πολιτική των Δεξιών. Είναι δύσκολο να υποθέσουμε κατά πόσο εύκολα θα μπορούσε ο Merz, ο οποίος δεν είναι και ιδιαίτερα γνωστός στη νέα γενιά, να προσεγγίσει τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους.
Αναφορικά με την Kramp-Karrenbauer (ή ΑΚΚ), την πιο γνωστή από τους υποψηφίους, θα προσπαθούσε να ενισχύσει το κεντρικό τμήμα του κόμματος της αντί να υποθάλπει τους AfD.Αυτό θα σήμαινε την ανάγκη δημιουργίας μιας νέας πολιτικής, ικανής να αντιμετωπίσει την δημοσιογραφική ωρολογιακή έκρηξη της Γερμανίας, την ενοποίηση, την στέγαση, την εκπαίδευση και την έλλειψη δεξιοτήτων που χαρακτηρίζει τη σημερινή βιομηχανία.
Εντούτοις, λαμβάνοντας υπόψιν την τοποθέτηση τους στο ετήσιο συνέδριο των CDU που θα λάβει χώρα στο Αμβούργο στις 7-8 Δεκεμβρίου, εκείνος που θα κερδίσει την ηγεσία του κόμματος, την ίδια στιγμή θα έρθει αντιμέτωπος με τρομερές προκλήσεις. Το άτομο που θα διαδεχθεί τη Μέρκελ και ελπίζει να είναι ο επόμενος καγκελάριος οφείλει να έχει πολύ καλή επίγνωση του ρόλου της Γερμανίας στην Ευρώπη.
Εάν τώρα η ΕΕ πρέπει να πετύχει σαν οικονομικός, εμπορικός και πολιτικός συνασπισμός, η Γερμανία χρειάζεται να παρέχει κατευθυντήριες οδηγίες. Οι ταχύτατοι ρυθμοί με τους οποίους εξελίσσεται η ψηφιοποίηση και η παγκοσμιοποίηση καθώς και η άνοδος της Κίνας δημιουργούν αμφιβολίες τόσο στην ΕΕ όσο και στη Γερμανία για την καλή λειτουργία του παρόντος καθεστώτος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το κατεστημένο, που βασίστηκε στην ιδέα της Δυτικής φιλελεύθερης αρχής, διαμορφωμένο από τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και καθοδηγούμενο από τις ΗΠΑ, ήταν σταθερό και μόνιμο. Αυτό δεν ισχύει πλέον. Το γεγονός αυτό δεν οφείλεται μόνο στην πολιτική του Donald Trump. Αυτό συμβαίνει επειδή η Ευρώπη, και συγκεκριμένα η Γερμανία δεν αναγνωρίζει τις μεταβολές που έχουν πραγματοποιηθεί στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.
Επιπλέον, η ενίσχυση των περιφερειακών και παγκόσμιων δυνάμεων, όπως της Κίνας καθώς και η επιθέσεις κατά της Κυβέρνησης επιφέρουν προβλήματα στις μεταξύ σχέσεις των γεωστρατηγικών συμμαχιών, καθιστώντας έτσι απαιτητική και δύσκολη τη συνεργασία τους.
Η ψηφιοποίηση λοιπόν έχει ήδη επηρεάσει τα κοινωνικά μέσα και τις παραδοσιακές δημοκρατικές τακτικές, οι οποίες θεωρούνταν για μεγάλο διάστημα δεδομένες. Υπάρχει όμως και μια σοβαρή επίπτωση στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού, γεγονός που θα έπρεπε να αποτελεί κύρια ανησυχία της Γερμανίας, σαν κορυφαίος εξαγωγέας και της ΕΕ σαν συνόλου.
Είναι γεγονός πως οι Γερμανοί πολιτικοί έρχονται αντιμέτωποι με δύσκολα και περίπλοκα ερωτήματα. Η παγκοσμιοποίηση εν μέρει διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην προστασία του δικτύου εφοδιασμού και στην προώθηση της ψηφιοποίησης, προβάλλοντας έτσι μια νέα διάσταση στη διεθνή και αμυντική πολιτική.
Στην ουσία στοχεύουμε στην προστασία των αξιών και των δημοκρατικών ιδρυμάτων που λειτουργούν σήμερα υπό πιεστικές συνθήκες.
Η Μέρκελ υποχώρησε σ’ αυτά τα θέματα. Καθώς η ίδια ετοιμάζεται να αποχωρήσει, δεν είναι σίγουρο ακόμη αν κάποιος από τους υποψηφίους θα πετύχει να κινήσει τα νήματα της συζήτησης..
