Μια αγορά η οποία υπερβαίνει το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια δημιουργήθηκε στις ΗΠΑ. Πώς λειτουργεί και γιατί την επιλέγουν οι επενδυτές. Η σύγκριση με τα ομόλογα και ο φόβος ότι τα δεδομένα αλλάζουν.
Αυξάνουν οι ανησυχίες για την τεράστια αγορά μοχλευμένων δανείων η οποία έχει φτάσει στα επίπεδα του 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων!
Τι είναι τα μοχλευμένα δάνεια; χορηγήσεις προς «επικίνδυνες» εταιρείες, τις περισσότερες φορές όσες έχουν ήδη μεγάλα δανειακά βάρη και κακό πιστωτικό ιστορικό. Οι τράπεζες δανείζουν χρήματα σε αυτές και στη συνέχεια πουλάνε τα συγκεκριμένα δάνεια σε επενδυτές, όπως ασφαλιστικά ταμεία και διαχειριστές κεφαλαίων.
Οι αγοραστές τα αποκτούν γιατί το επιτόκιο που πληρώνεται αυξάνει ή μειώνεται ευθυγραμμισμένο με άλλα βραχυπρόθεσμα επιτόκια, σε αντίθεση με την σταθερή απόδοση που προσφέρει, για παράδειγμα, ένα ομόλογο.
Τα συγκεκριμένα δάνεια έχουν προτεραιότητα έναντι των ομολόγων σε περίπτωση χρεοκοπίας, κάτι που θεωρητικά τα κάνει πιο ασφαλή μέθοδο δανεισμού μιας χαμηλής ποιότητας επιχείρησης.
Η συγκεκριμένη επένδυση ήταν ιδιαίτερα ελκυστική τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ, καθώς η FED ανέβασε τα επιτόκια. Εχοντας όμως φτάσει το 1 τρισ. δολάρια, η συγκεκριμένη αγορά πλέον ξεπερνά αυτή των ομολόγων υψηλής απόδοσης.
Τα παραπάνω έχουν παρενέργειες. Η ζήτηση έδωσε το πάνω χέρι στις εταιρείες, επιτρέποντάς τους να αντλούν ρευστότητα με ευνοϊκότερους όρους αίροντας μάλιστα κάποιες από τις δικλείδες ασφαλείας των επενδυτών.
Τα παραπάνω έχουν αναγκάσει τις ρυθμιστικές αρχές να προειδοποιήσουν για τους κινδύνους που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Οι επενδυτές δείχνουν λιγότερο ανήσυχοι και εκτιμούν ότι τα χρέη θα αποπληρωθούν. Σε κάθε περίπτωση η αβεβαιότητα στις αγορές έχει αυξήσει τη μεταβλητότητα και αρκετοί αποσύρουν χρήματα από επενδύσεις υψηλότερου ρίσκου.
Μια κάμψη του ρυθμού ανάπτυξης των ΗΠΑ θα οδηγήσει την FED να σταματήσει τις αυξήσεις επιτοκίων, μειώνοντας την ελκυστικότητα των μοχλευμένων δανείων.
Το περίεργο είναι ότι αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν καλά θα απαιτηθεί περισσότερος χρόνος για να πτωχεύσουν οι επιχειρήσεις, καθώς δεν δεσμεύονται από αυστηρά στάνταρτ. Αν, όμως, εν τέλει καταρρεύσουν, οι επενδυτές πιθανότατα θα εισπράξουν λιγότερα απ’ όσα να δικαιούνταν αν οι ασφαλιστικές δικλείδες ήταν σε ισχύ.
*Αναδημοσίευση από euro2day.gr
Από: Athanase Papandropoulos
