Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΙΑΚΩΒΙΝΩΝ …

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Με τον κ. Βασίλη Παπαγεωργόπουλο –τον οποίον ως δήμαρχο Θεσσαλονίκης είχα συναντήσει τρεις φορές– δεν μπορώ να πω ότι είχαμε τις καλύτερες των σχέσεων. Ούτε ποτέ και κάποιες πολιτικές του απόψεις με βρήκαν σύμφωνο. Γνωρίζοντας δε πώς λειτουργούσε ο Δήμος Θεσσαλονίκης στην διάρκεια της θητείας του, δεν έχω καμμία αμφιβολία ότι στην περίπτωσή του είναι αδύνατον να υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά.
Όλα αυτά, όμως, απέχουν πολύ από το να με βρίσκει σύμφωνο και χειροκροτητή η καταδίκη του σε ισόβια. Και τούτο διότι προσυπογράφω αυτά που έγραψε ο καθηγητής κ. Νίκος Μαραντζίδης.

Δηλαδή, αν ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος αξίζει ισόβια, τότε πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται τα αδικήματα κατά της ζωής, οι φόνοι με άλλα λόγια. Ποια τύχη πρέπει να έχουν οι απαγωγείς, οι παιδεραστές, οι βιαστές και άλλοι τινες; Θα λυντσάρονται δημοσίως για παραδειγματισμό; Αναρωτιέμαι επίσης αν τα 1,6 εκατ. ευρώ που μπορεί να καταχράσθηκε ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος αξίζουν της ίδιας ποινής με τα εγκλήματα του Κουφοντίνα, του Γιωτόπουλου και του Ξηρού.

Πολύ φοβάμαι ότι, με τις σκέψεις και πράξεις τους, κάποιοι νέοι Ροβεσπιέροι, τελούντες εν πλήρει αγνοία της ιστορίας, ανοίγουν τις πόρτες διάπλατα σε νέους Ναπολέοντες. Η επίδειξη εύκολης εξουσίας σε μία κοινωνία όπου κυριαρχεί η ανευθυνότητα και η ισοπέδωση και στην οποία η είδηση διαμορφώνεται έτσι ώστε να τέρπει ένα αδηφάγο κοινό, έναν νέου τύπου τηλεοπτικό και διαδικτυακό όχλο, αποτελεί αντιδημοκρατική κερκόπορτα…

Πόσοι όμως το καταλαβαίνουν;