του
Κώστα Νεοφώτιστου
Τον κοιτούσα αποσβολωμένος, προσπαθώντας να καταλάβω αν πράγματι πιστεύει όσα λέει και κάνει ή αν, εκτός από μας, κοροϊδεύει και τον εαυτό του. Τελικά, συμπέρανα πως μόνον εμάς κοροϊδεύει, κι όλα τα υπόλοιπα είναι μέρος μιας φτηνής παράστασης. Όσο για την παντελή απουσία αξιοπρέπειας και τον εξευτελισμό του, αυτό ήταν μια δική μου, απόλυτα λανθασμένη, εκτίμηση.
Όταν, χάριν της εξουσίας, γίνεσαι πρόθυμος και κατ’ επανάληψιν οσφυοκάμπτης, δεν πρόκειται για αυταπάτη. Ένας σκέτος αριβισμός είναι, μια πώληση της αξιοπρέπειας σε τιμή ευκαιρίας, βαφτίζοντας το φτύσιμο "ψιχάλισμα".
Ο δικός μας άνθρωπος χρωστάει παντού. Λογαριασμούς, φόρους, αγορές καθημερινής ανάγκης, τα πάντα. Ζει με δανεικά, παίρνοντας από δεξιά κι αριστερά, κι έχοντας υποθηκεύσει, εκτός από τα δικά του περιουσιακά στοιχεία, και τις περιουσίες που – υποτίθεται – θα δημιουργήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια του. Έχει βγάλει την οικογένειά του ολόκληρη στο κυνήγι για έσοδα, που πρέπει να του τα δίνουν ώστε να εξυπηρετεί τα ανανεούμενα δάνεια.
Καρφάκι δεν του καίγεται για τις άθλιες συνθήκες με τις οποίες εργάζονται όσα από τα παιδιά του δεν είναι άνεργα, αρκεί να εισπράττει το μερίδιό του. Ακόμα και μερικά απ’ αυτά, που μετανάστευσαν για μια καλύτερη ζωή, τα κυνηγάει μήπως βρει τον τρόπο να αρπάξει κι απ’ αυτά μέρος των εσόδων τους.
Ο δικός μας άνθρωπος, εκτός από την "τύποις οικογένεια", έχει και την αυλή του. Είναι οι "κολλητοί", η παρέα τους, οι γκόμενες τους και τα "κονέ" που έχει όλος αυτός ο συρφετός των αυλικών. Είναι ο κλειστός κύκλος της εξουσίας, που ζει εις βάρος της δικής του οικογένειας, αυτής που εκμεταλλεύεται γιατί ποτέ δεν την είδε σαν κάτι διαφορετικό, εκτός από μια αγελάδα για να την αρμέγει. Μια σκέτη ιερόδουλη, για να μπορεί αυτός, σαν προαγωγός της, να αναρριχηθεί και να παραμείνει στην εξουσία.
Ο δικός μας άνθρωπος είναι και καιροσκόπος. Πήρε την λιμουζίνα του και πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στο σπίτι του μεγαλο-ολιγάρχη. Δεν πειράζει που πριν την ανάδειξη του σε μεγαλο-ολιγάρχη τον είχε "στολίσει’’ με διάφορους χαρακτηρισμούς. Αυτά είναι λεπτομέρειες που δεν έχουν σημασία στο χώρο των δημοσίων σχέσεων. Εκείνο που μετράει είναι να φανούμε σαν συνομιλητές του ισχυρού, και να αποσπάσουμε έστω κι ένα μικρό μερίδιό από το χρήμα που περνάει από τα χέρια του. Για να πούμε μετά στους σκλάβους που έχουμε στο σπίτι μας "δείτε πόσο σημαντικές επαφές έχουμε και τι κέρδη θα αποκομίσουμε" και να τους παραμυθιάσουμε για την ανάγκη να συνεχίσουν να ζουν σαν είλωτες, με την προσδοκία ενός καλύτερου αύριο που "να, έρχεται, στη γωνία είναι, φτάνει σε λίγο!".
Ο δικός μας άνθρωπος είναι και γελοίος. Πρώτα λοιδόρησε και σχολίασε δεικτικά όλους εκείνους από τους οποίους εξαρτάται οικονομικά, και μετά άρχισε να τους χτυπάει την πόρτα ζητώντας νέα δανεικά. Δεν έχει σημασία αν οι όροι δανεισμού ήταν χειρότεροι, αρκεί που οι σκλάβοι του τον θεώρησαν "μάγκα" και "καταφερτζή". Το ίδιο "μάγκας" μοστράρεται και για τις ανοησίες που δήλωσε θέλωντας να δικαιολογήσει μια επίσκεψη ζητιανιάς σ ‘αυτόν που πρόσφατα λοιδορούσε. Τι πιο φυσιολογικό για έναν τέτοιο τύπο από το να γλείφει τα σάλια που λίγο πριν έφτυσε. Το ζητούμενο είναι να τον αποδέχονται οι ιθαγενείς σαν διαχειριστή της σκλαβιάς τους και στο βωμό αυτής της εξουσίας επιτρέπονται όλων των ειδών οι θυσίες.
Ο δικός μας άνθρωπος είναι και αδίστακτος. Πήγε μέχρι την πόρτα του μεγαλο-ολιγάρχη για να του ζητήσει υποστήριξη, επενδύσεις και διαμεσολάβηση με τους άλλους δανειστές. Κι έφυγε παίρνοντας διάφορα γενικόλογα κομπλιμέντα, άφθονες αοριστολογίες και φωτογραφίες, 2-3 επίσημα δείπνα και μερικές τσάμπα διανυκτερεύσεις. Για όλα αυτά, συμφώνησε να πληρώσει κι ένα γενναίο "πανωπροίκι" σε αγορές που πρέπει να κάνει γιατί έτσι επιτάσσουν τα συμφέροντα του ολιγάρχη.
Την ίδια ώρα, κανείς δεν ξέρει τι επιπτώσεις μπορεί να έχει η επίσκεψη του και οι συμφωνίες του, στις σχέσεις με τους υπόλοιπους δανειστές που δεν έχουν αναπτύξει τέτοια "κολλητηλίκια" με τον μεγαλο-ολιγάρχη. Κι όλο αυτό το πακέτο, θα το φέρει σαν δώρο στους ιθαγενείς σκλάβους του σαν επιτυχία, για να χαρούν με κάτι τέτοια καθρεφτάκια και χάντρες.
Ο δικός μας άνθρωπος είναι ένας από μας, γι’ αυτό και κατάφερε να βρεθεί στη σημερινή θέση, και γι’ αυτό θα μείνει εκεί για καιρό. Είναι ένας γνήσιος σημερινός ελληνάρας, "μάγκας και σατράπης" στο σπίτι και την οικογένειά του και "κότα λειράτη" στον περίγυρο. Είναι ένας "καταφερτζής" και "κομπραδόρος" στα λόγια και την φτηνοπολιτική και ανεπρόκοπος μέχρι άχρηστος στην παραγωγικότητα και τον εκσυγχρονισμό της πολιτικής και της κοινωνίας. Και, σαν γνήσιος Έλληνας, πουλάει παντού φούμαρα για πολιτισμό, δημοκρατία και δικαιώματα, λειτουργώντας χωρίς ίχνος πολιτισμού και κουλτούρας, με απόλυτα αντιδημοκρατικές διαδικασίες και εις βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο δικός μας άνθρωπος θα παραμείνει στη θέση του για όσο χρόνο θέλει, γιατί είναι σαν κι εμάς, συμπεριφέρεται σαν κι εμάς και αυτό, τελικά, μας αρέσει. Ζούμε με εικασίες και αυταπάτες (όπως κι εκείνος), μας αρέσουν τα μεγάλα λόγια αλλά όχι τα έργα (όπως κι εκείνος), θέλουμε ν ‘ακούμε μόνον θετικά και ευχάριστα πράγματα, λατρεύουμε τα ευχολόγια και αλλοίμονο σε εκείνον που θα τολμήσει να μας πει πως είμαστε γυμνοί, πως εμείς οι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν διαφέρουμε από τον Καραγκιόζη.
Ο δικός μας άνθρωπος θα συνεχίσει να μας διαχειρίζεται επικοινωνιακά, γιατί αυτό επιλέξαμε κι αυτό κάναμε σ’ όλη τη ζωή μας εδώ και χρόνια. Πετάξαμε στα σκουπίδια την ουσία, κρατήσαμε σαν φιλοσοφία ζωής κάτι γελοία επικοινωνιακά "τσιτάτα" και πολλές σαχλαμάρες περί "θετικής σκέψης", "αφηγημάτων", "success stories" και κάθε άλλου είδους story που μας αρέσει, και πορευόμαστε έτσι.
Προς τα που; Δεν έχει σημασία. Εμείς δεν ενδιαφερθήκαμε ποτέ για την κατάληξη που μπορεί να έχει αυτή η πορεία. Όσο για τον δικό μας άνθρωπο, αφού εμάς δεν μας ενδιαφέρει, γιατί θα πρέπει να ενδιαφέρει αυτόν? Καιροσκόπος ήταν, έτσι θα παραμείνει, καλά περνάει κι αυτός και η παρέα του, συνεπώς "ποιος τους χ@#ει τους χαχόλους;"
Δικός μας άνθρωπος, κι άξιος ο μισθός του!
[Υστερόγραφο: H προηγούμενη ιστορία είναι εντελώς φανταστική. Οποιαδήποτε ομοιότητα με καταστάσεις και πρόσωπα της καθημερινότητας είναι απολύτως τυχαία και δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα]
