Του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
«Ο τραγικός και αδιευκρίνιστος –έως την στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές– θάνατος ενός 16χρονου μαθητή το βράδυ του Σαββάτου από αστυνομικά πυρά, είναι ταυτοχρόνως προϊόν και αποτέλεσμα καταστάσεων που διαρκούν πολλά χρόνια και οι οποίες, αφ’ ενός, δεν αντιμετωπίζονται και, αφ’ ετέρου, υποθάλπονται από πολιτικές δυνάμεις.
Από τα μέσα της δεκαετίας τού ’80, με αφορμή αρχικά την επέτειο των γεγονότων του Πολυτεχνείου, ομάδες αυτοαποκαλούμενων αναρχικών –που ζήτημα είναι αν έχουν διαβάσει έστω και μία γραμμή από βιβλία των θεωρητικών του αναρχισμού– άρχισαν να προκαλούν επεισόδια τα οποία, με το πέρασμα του χρόνου, εξελίχθηκαν σε χιονοστιβάδα.
Παράλληλα, οι ομάδες αυτές –πολλά μέλη των οποίων είναι γόνοι ευκατάστατων οικογενειών– δημιούργησαν ένα πραγματικό κεντρικό επιτελείο στα Εξάρχεια, μία περιοχή στην καρδιά της Αθήνας στην οποία το εμπόριο ναρκωτικών γνωρίζει ημέρες δόξας. Από αυτό, εξάλλου, τροφοδοτείται σε μεγάλο βαθμό και η επιβίωση των «αναρχικών», οι οποίοι ενσυνειδήτως προτιμούν αυτό το μέσον πλουτισμού από οποιαδήποτε άλλη μορφή εργασίας.
Με τον καιρό ετσι, ανδρώθηκαν στα Εξάρχεια πραγματικές συμμορίες, οι οποίες για ψύλλου πήδημα επιδίδονται σε λεηλασίες και άλλα αδικήματα –που κατά κανόνα παραμένουν ατιμώρητα.
Τον τελευταίο καιρό, τάγματα κουκουλοφόρων ληστεύουν σούπερ-μάρκετ, καταστρέφουν τράπεζες, πυρπολούν εμπορικά καταστήματα, προκαλούν την κοινωνία, ποδοπατούν την δημοκρατία, βιάζουν ανθρώπινα δικαιώματα –για δε τις πολιτικές εξουσίες, πέρα βρέχει.
Ένα πραγματικό αντιδημοκρατικό καρκίνωμα έχει προκύψει για την χώρα μας, το οποίο δεν έχει απολύτως, μα απολύτως καμμία σχέση με φαινόμενα τα οποία παρατηρούνται στην Γαλλία των 6,6 εκατομμυρίων μεταναστών, νομίμων και παρανόμων. Στην Ελλάδα, ο εσμός των κουκουλοφόρων είναι προϊόν μίας αντιδημοκρατικής ανοχής, η οποία, πριν απ’ όλα, παραβιάζει και τραυματίζει τους κανόνες και τις λειτουργίες του κράτους δικαίου.
Επλήρωσαν ποτέ κουκουλοφόροι ζημιές δισεκατομμυρίων σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας και στο διαλυμένο πλέον Πολυτεχνείο; Καταδικάστηκε ποτέ ένας εξ’ αυτών για φθορά ξένης περιουσίας και άλλες παράνομες πράξεις; Φυλακίσθηκε ποτέ ένας εξ’ αυτών για επιθέσεις σε τράπεζες, καταστήματα και αθώους πολίτες; Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά, και σε άλλα πολλά, είναι αρνητική.
Διαχρονικά, από την μεταπολίτευση και μετά, οι ελληνικές κυβερνήσεις άφησαν το προϊόν «κουκουλοφόροι» να αναπτύσσεται και να πληθαίνει στο όνομα του πολιτικού κόστους. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, βλέποντας την Αριστερά να υποστηρίζει και να συμπαρίσταται στα «καϋμένα τα παιδιά», δεν θέλησαν ποτέ να αντιδράσουν στα έκτροπά τους και στις ασέλγειές τους.
Την ίδια στάση κράτησε και η Νέα Δημοκρατία, στο όνομα της πολιτικής της του «μεσαίου χώρου». Το ίδιο συνέβη και όταν εκδηλώθηκαν επιθέσεις με σημαντικές υλικές καταστροφές κατά αστυνομικών τμημάτων. Η πολιτεία αρκέσθηκε σε ευχολόγια και διάφορες αμπελοφιλοσοφικές θεωρίες περί δημοκρατίας.
Φθάσαμε έτσι στο μοιραίο Σάββατο της 6ης Δεκεμβρίου 2008, το οποίο πολύ φοβούμεθα ότι θα αποτελέσει αφετηρία νέων δεινών για την χώρα. Μία χώρα στην οποία η έννομη τάξη έχει καταλυθεί εδώ και πολύ καιρό. Διότι, έννομη τάξη δεν είναι οι συλλήψεις μικροπωλητών και μικροπαραβατών.
Έννομη τάξη είναι η προστασία των πολιτών, η διαφύλαξη της αξιοπρέπειάς τους και της σωματικής τους ακεραιότητας. Έννομη τάξη είναι η προστασία των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, τα οποία αποτελούν και έναν από τους θεμέλιους λίθους της δημοκρατίας. Ασφαλώς δε, έννομη τάξη είναι και η προστασία του δικαιώματος της ζωής.
Υπό αυτή την έννοια, θα συμφωνήσουμε πλήρως με τον πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή και τον υπουργό κ. Προκόπη Παυλόπουλο ότι, για την απώλεια της ζωής ενός 16χρονου εφήβου, πρέπει να λάμψει η αλήθεια, να αποδοθούν ευθύνες και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι υπεύθυνοι.
Το ίδιο, όμως, θα πρέπει να ισχύσει και για όσους καταεξευτέλισαν την χώρα, κατέστρεψαν περιουσίες και έστειλαν αθώους εργαζόμενους στην ανεργία. Επίσης, αντιγράφοντας πρόσφατη πρόταση του δημοσιογράφου και πρώην ευρωβουλευτού της ΝΔ κ. Γιάννη Μαρίνου, προτείνουμε η κουκουλοφορία να ενταχθεί στον ποινικό νόμο ως ιδιώνυμο αδίκημα, όπως και η οπλοφορία, και να τιμωρείται ως αποδεικνύουσα πρόθεση και προετοιμασία για διάπραξη εγκληματικών πράξεων, χωρίς ο δικαστής να μπορεί να τους απαλλάξει. Άλλωστε, είναι αυταπόδεικτο ότι μόνον γι αυτόν τον λόγο φορούν κουκούλες όσοι το πράττουν. Θα το τολμήσει η παράλυτη πολιτεία μας;»
Για όσους έχουν ασθενη μνήμη, υπενθιμίζουμε οτι οι συμμοριες αυτές και τα ενεργούμενα τους, εκαιγαν ζωντανους ανθρωπους και μωρα στη «Μαρφιν»,δυόχρόνια αργότερα.Για τη στυγερή αυτή δολοφονία εν ψυχρω,δεν εχει υποπέσει στην αντίληψη μας κάποια ,οχι διαδήλωση διαμαρτυρίας,αλλά εκφραση απλης συμπάθειας.
