Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Με κάποιες εξαιρέσεις, κυρίαρχη πολιτική ιδεολογία στην Ελλάδα είναι αυτή της μάσας, του διορισμού, της καταπάτησης και της κομπίνας –μικρής ή μεγάλης, ανάλογα με τις ευκαιρίες και τις περιστάσεις.

Υπό αυτή την έννοια, στις τελευταίες εκλογές τα δύο μεγάλα κόμματα ηττήθηκαν κατά κράτος όχι γιατί οι Έλληνες απεφάσισαν να απορρίψουν τον δικομματισμό, αλλά διότι δεν περίμεναν τίποτε απολύτως από το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ. Ούτε διορισμοί μπορούν να γίνουν, ούτε θαλασσοδάνεια είναι εφικτά, ούτε η κρατική κραιπάλη μπορεί να συνεχιστεί. Από την άλλη πλευρά, η πρωτοφανής ανοχή της πολιτείας στην βία των κουκουλοφόρων και στην εγκληματικότητα των μεταναστών συνέβαλε ώστε ακροδεξιοί πολιτικοί σχηματισμοί να φθάσουν σε ποσοστά πάνω από 20% –ποσοστά εντυπωσιακά για ευρωπαϊκή χώρα.

Έτσι, οι δυνάμεις του λαϊκισμού, του μίσους και του παραλογισμού αντιπροσωπεύουν το 50% όσων ψήφισαν στις εκλογές της 6ης Μαΐου, γεγονός που από πολλές πλευρές είναι εξόχως επικίνδυνο για την χώρα, αλλά και για τον «σοφό» λαό που έκανε τις σχετικές επιλογές. Επειδή, λοιπόν, κάποιοι θεωρούν ότι ο λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτελέσει την λύση στα προβλήματά τους, κρίνουμε σκόπιμο να παραθέσουμε στην συνέχεια και τις θέσεις του κόμματος αυτού για την εξωτερική πολιτική, όπως τις καταγράφει ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας, κ. Μάνος Καραγιάννης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εναντιώθηκε σε όλες τις στρατιωτικές επεμβάσεις της Δύσης που έγιναν τα τελευταία χρόνια, ακόμα και στην περίπτωση της Λιβύης όπου υπήρχε σχετικό ψήφισμα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Το κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς θεωρεί, επίσης, ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική «είναι συνένοχη για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν», αφού η ελληνική ειρηνευτική δύναμη –η οποία στελεχώνεται κατά κύριο λόγο από μηχανικούς και ιατρικό προσωπικό – συμμετέχει σε μία αποστολή που «συνιστά επέμβαση του ιμπεριαλισμού στα ξένα εδάφη» (βλ. Εκλογικό Πρόγραμμα).

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εκδηλώσει έντονο ενδιαφέρον για την διπλωματική διελκυστίνδα μεταξύ Ιράν και Δύσης, υιοθετώντας φιλοϊρανική στάση. Τόσον ο προηγούμενος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όσο και ο σημερινός, είναι τακτικοί συνομιλητές της ιρανικής πρεσβείας στην Αθήνα (εφ. «ΤΟ ΒΗΜΑ» 15/1/2009, εφ. «ΗΜΕΡΗΣΙΑ» 8/10/2010). Ωστόσο, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει έως τώρα σχολιάσει την πρόσφατη απόφαση της Τεχεράνης να διακόψει την εξαγωγή πετρελαίου προς τα ελληνικά διϋλιστήρια.

Αξιοσημείωτη είναι και η θέση του ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά στην ελληνοϊσραηλινή συνεργασία. Έχει ασκήσει δριμεία κριτική στις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου για την σύναψη της «ιδιαίτερα επικίνδυνης στρατιωτικής συμμαχίας με το επεκτατικό Ισραήλ» (βλ. Εκλογικό Πρόγραμμα), αδυνατώντας προφανώς να κατανοήσει τα γεωπολιτικά οφέλη που προκύπτουν από την σύμπλευση των ελληνικών και ισραηλινών συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο. Δεν είναι τυχαία, λοιπόν, η καλή σχέση που έχουν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η κ. Σοφία Σακοράφα, με την ισλαμιστική οργάνωση Χαμάς.

Επιπρόσθετα, η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά –μία από τις πολλές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ– έχει μεμφθεί την αριστερή κυπριακή κυβέρνηση Χριστόφια για την συνεργασία της με το Τελ Αβίβ, διότι «θα λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης προς την Τουρκία για επιβολή ελληνοκυπριακών θέσεων» στο Κυπριακό (Διεθνιστική Εργατική Αριστερά, 25/4/2012).

Το πιο ενδιαφέρον, ωστόσο, στοιχείο της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για την εξωτερική πολιτική είναι το αίτημα για άμεση αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και τις στρατιωτικές αποστολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα Βαλκάνια και αλλού (βλ. Εκλογικό Πρόγραμμα). Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τις δραματικές συνέπειες που θα έχει μια τέτοια απόφαση για την θέση της Ελλάδας στο διεθνές και περιφερειακό σύστημα: η χώρα θα απομονωθεί από τους συμμάχους της, την ώρα που η Τουρκία ακολουθεί μία αναθεωρητική πολιτική στο Αιγαίο και την Κύπρο και η ελληνική ισχύς μειώνεται δραματικά.

Αν και επισήμως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέτει θέμα αποχώρησης από την ΕΕ, ορισμένες συνιστώσες, όπως η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ), που εξέλεξε πρόσφατα τρεις βουλευτές, μιλούν ξεκάθαρα για «μία άλλη Ελλάδα, σε μία άλλη Ευρώπη, δηλαδή σε μία Ευρώπη χωρίς Ευρωπαϊκή Ένωση» (ΚΟΕ, 7/11/2011). Εξάλλου, η αμφιθυμία του ΣΥΡΙΖΑ για την ΕΕ επιβεβαιώνεται και από τις ευρωσκεπτικιστικές δηλώσεις στις οποίες έχουν προβεί κατά καιρούς τα υψηλόβαθμα στελέχη του.

Συμπερασματικά, η προτεινόμενη εξωτερική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ βασίζεται στο ιδεολόγημα του αριστερού απομονωτισμού. Πίσω από το φιλοευρωπαϊκό προσωπείο κρύβονται βαθειά αντιδυτικές και αντιευρωπαϊκές απόψεις, που θέτουν σε κίνδυνο την συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Από όλα αυτά γίνεται ηλίου φαεινότερον ότι, όσοι πιστεύουν πως ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ εκδικούνται το ΠΑΣΟΚ, στην ουσία απλώς σκάβουν τον λάκκο τους.