του Γιάννη Μαρίνου
Το έγκλημα σε βάρος της ανώτατης εκπαίδευσης έχει την αφετηρία του στη Μεταπολίτευση του 1974. Η παράδοση του φοιτητικού πληθυσμού στην κομματικοποίηση έφερε τα δεινά της στον χώρο των πανεπιστημίων. Κομματικές παρατάξεις σε συνεχείς αντιπαραθέσεις, ρύπανση των πανεπιστημιακών χώρων με τοιχοκολλήσεις, αναγραφή συνθημάτων και γενικά μπαχαλοποίηση των πανεπιστημιακών χώρων εν ονόματι της ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Οξύτατος ανταγωνισμός των κομματικών παρατάξεων που έφθασαν να εξευτελίσουν και τη δημοκρατική διαδικασία των εκλογών, αφού η κάθε κομματική παράταξη επικαλείται διαφορετικά εκλογικά αποτελέσματα, καθώς απουσιάζουν οι δικαστικοί αντιπρόσωποι που θα παρείχαν εγγύηση της αξιοπιστίας της καταμετρήσεως των ψήφων.
Εννοείται ότι η μακρά λειτουργία του κομματισμού στα ΑΕΙ παρήγαγε πλείστα όσα νοσηρά φαινόμενα, όπως εμπορία απαντήσεων σε εξεταζόμενες ασκήσεις, διασφάλιση καλών βαθμών από καθηγητές που κομματίζονται, διευκόλυνση της αντιγραφής στις εξετάσεις, κ.ο.κ. Εννοείται ότι η κομματικοποίηση της πανεπιστημιακής ζωής καλλιέργησε συμπεριφορές απάδουσες στην πανεπιστημιακή διαδικασία. Η παρεχόμενη από τα κόμματα προστασία στους συνδικαλιζόμενους και κομματιζόμενους φοιτητές τούς έχει αποθρασύνει τόσο ώστε να συμπεριφέρονται με αυθάδεια στους καθηγητές, να προκαλούν συνεχώς επεισόδια, να διακόπτουν το μάθημα, να απαιτούν υποταγή των καθηγητών στις απαιτήσεις τους, να συμπλέκονται μεταξύ τους κατά τον κομματικό ανταγωνισμό, να προβαίνουν σε καταλήψεις χώρων για εξωπανεπιστημιακές ενασχολήσεις, να ρυπαίνουν τους πανεπιστημιακούς χώρους με συνθήματα και χυδαιότητες. Ποτέ δεν θα ξεχάσω το σοκ που αισθάνθηκα όταν καλεσμένος ως ομιλητής σε κάποια εκδήλωση σε αίθουσα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών πριν από αρκετά χρόνια διάβασα με φρίκη σε όλο το μήκος του απέναντι προς την έδρα τοίχου «ο καθηγητής τάδε είναι πούστης» και το ακόμα χειρότερο ότι κανένας δεν αισθάνθηκε την υποχρέωση ή δεν τολμούσε να το σβήσει, συμπεριλαμβανομένων και των καθηγητών της πρυτανείας και των υπηρεσιών καθαριότητας του χώρου. Αναπόφευκτη συνέπεια των προαναφερθέντων τα κατά καιρούς έκτροπα σε Πολυτεχνείο, Οικονομικό Πανεπιστήμιο και ιδιαίτερα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης όπου και λόγω χώρου ανθούν όλα τα άνθη του κακού, συμπεριλαμβανομένου του εμπορίου ναρκωτικών. Τα συνεχή αναρχικά φαινόμενα, οι καταστροφές της πανεπιστημιακής περιουσίας και οι καθημερινές σχεδόν συμπλοκές με την αστυνομία, η οποία δεν τολμά να τις καταστείλει με συλλήψεις και παραπομπή στην αυτόφωρη διαδικασία έστω και ελάχιστων από τους βιαιοπραγούντες, περιοριζόμενη να εκτοξεύει χημικά και να κραδαίνει κλομπ. Αλλωστε και να τους παραπέμψει στη Δικαιοσύνη, η τελευταία είτε αναβάλλει επ’ αόριστον την εκδίκαση είτε επιβάλλει ποινές φυλάκισης οι οποίες δεν εκτίονται ποτέ λόγω παρεχόμενης αναστολής των ποινών.
Ενα θετικό βήμα εξόδου από αυτόν τον φαύλο κύκλο είναι η εισήγηση της υπουργού Παιδείας κυρίας Κεραμέως για την εφαρμογή ενιαίου ψηφοδελτίου στις φοιτητικές εκλογές, που όμως δεν τολμά να απαγορεύσει την παρουσία κομμάτων στη φοιτητική ζωή. Και να δούμε τι θα επιτύχει η έναρξη της λειτουργίας της πανεπιστημιακής αστυνομίας, αν και όταν επιτέλους λειτουργήσει. Ας σημειωθεί ότι και η σημερινή κυβέρνηση, όπως και όλες οι προηγούμενες, δεν τολμά να τα βάλει με την κυρίαρχη δύναμη στα πανεπιστήμια που είναι οι ενταγμένοι στο ΚΚΕ. Συνεχώς στηλιτεύει τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν τολμά να καταδικάσει την ασύδοτη συμπεριφορά του ΚΚ στα πανεπιστήμια, όπως άλλωστε στις διάφορες πορείες και διαμαρτυρίες.
*πρώτη δημοσίευση: www.ot.gr
