Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Όσο πιο γραφειοκρατικό είναι ένα καθεστώς, τόσο πιο ανεύθυνο, πιο εγκληματικό και πιο αναποτελεσματικό είναι. Βρίθουν τα παραδείγματα που επιβεβαιώνουν του λόγου μας το ασφαλές και η κάθε αναφορά σε αυτά είναι απώλεια χρόνου.
Ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των γραφειοκρατιών είναι η ανευθυνότητα. Στο καφκαϊκό και δυσώδες περιβάλλον τους δεν υπάρχουν υπεύθυνοι. Διότι αν υπήρχαν τότε δεν θα είχε λόγο ύπαρξης η γραφειοκρατική δομή.
Στην Ελλάδα, έτσι, την πιο γραφειοκρατική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ανευθυνότητα συνιστά την πιο απεχθή μορφή δικτατορίας. Και από την άποψη αυτή οι νεκροί στο Μάτι, στην Ηλεία παλαιότερα και στη Μάνδρα Αττικής, μας θυμίζουν τι εστί δικτατορία της ανευθυνότητας.
Όπως γράφει και η Μελίνα Δασκαλάκη σε παλαιότερο άρθρο της στον ιστότοπο liberal.gr, η δικτατορία της ανευθυνότητας βρίσκεται πίσω από κάθε παραμόρφωση του δημόσιου βίου της χώρας μας.
«Αυτή η δικτατορία», γράφει, «…είναι που οδήγησε στα σημερινό χάλι των σχολείων, στην απόλυτη παραίτηση της Αστυνομίας από την αστυνόμευση, στο να χάσουμε τα Εξάρχεια, την Ομόνοια και την Τριλογία, να χάσουμε τo Πεδίον του Άρεως, και τώρα να χάνουμε τον Φιλοπάππου, την Διονυσίου Αρεοπαγίτου και την Αποστόλου Παύλου και σταδιακά να υποχωρούμε στις γειτονιές και τα σπίτια μας, παραδίδοντας την πόλη στο χάος, την βία και την ανομία.
Η Αστυνομία δεν έρχεται όταν την καλείς, αυτό αποτελεί πλέον κοινό μυστικό των πολιτών. Αυτά που συμβαίνουν στον Φιλοπάππου, καθημερινές επιθέσεις, απειλές και ληστείες, είναι γνωστά εδώ και μήνες. Σήμερα ήδη θρηνούμε νεκρό.
Η Αστυνομία έχει λέει σχέδιο, που όμως δεν αποδίδει τίποτα, αλλά κανείς δεν θα δώσει λόγο γι’ αυτό. Εκτός από το σχέδιο, αστυνόμευση με περιπολίες, όπως σε όλες τις χώρες του κόσμου δεν έχει, ούτε εκεί, ούτε στο Πεδίον του Άρεως, ούτε στο Αρχαιολογικό Μουσείο, ούτε στο Πανεπιστήμιο, πουθενά.
Αλλά και να είχε, δεν θα επαρκούσε μάλλον το προσωπικό, όπως στην περίπτωση του Βυζαντινού Μουσείου που με 20 άτομα στην βάρδια δυο τρελές βανδάλισαν εκθέματα ανυπολόγιστης αξίας με babyoil. Προφανώς η λύση σύμφωνα με τον αόρατο δικτάτορα βρίσκεται στο να προσλάβουμε κι άλλους φύλακες, κι άλλους αστυφύλακες, κι άλλου, κι άλλου, μέχρι να προσληφθούμε επιτέλους όλοι, και όχι φυσικά στο να απολυθούν οι ανίκανοι…
Στo παρελθόν ο ίδιος αόρατος δικτάτορας καθάρισε να μην ανοίξει ρουθούνι για την κλοπή του Πικάσο στην Πινακοθήκη, για τις κλοπές και βανδαλισμούς αγαλμάτων και μνημείων σε όλη την Αθήνα, σε όλη την Ελλάδα. Πολύ πρόσφατα ο ίδιος αόρατος και πανταχού παρών δικτάτορας διέταξε να καλυφθούν οι ευθύνες για τον θάνατο 100 ανθρώπων και την καταστροφή εκατοντάδων οικογενειών από τις πυρκαγιές σε Μάτι και Νέο Βουτζά. Δεν τιμωρείται κανείς. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος. Κανείς δεν είναι χρεωμένος με ένα καθήκον το οποίο έπρεπε να φέρει εις πέρας.
Αυτό ακριβώς εξέφραζε η κα Δούρου όταν είπε: έκατσε στραβή στη βάρδιά μου. Η νοοτροπία της Δικτατορίας της Ανευθυνότητας έχει βρει εδώ την καθαρή ιδεολογική της έκφραση: σήμερα ήταν η δική μου βάρδια, αύριο θα είναι η δική σου. Πρόκειται για απλή σύμπτωση και δεν θα πάρω εγώ την ευθύνη.
Η ευθύνη διαχέεται σε όλους διαχρονικά και μετατρέπεται σε ομερτά: ένας για όλους και όλοι για έναν στην ανευθυνότητα. Αυτό που υπαινίσσεται σαφώς είναι ότι τα ίδια ακριβώς θα είχαν συμβεί και με άλλη διοίκηση, με άλλη Κυβέρνηση. Μην τα βάζετε με εμένα, γιατί οποιοσδήποτε και να ήταν στην θέση μου δεν θα του είχε ζητηθεί λογαριασμός. Mε τον τρόπο της η κα Δούρου λέει μια αλήθεια: Μέχρι σήμερα όλες οι Κυβερνήσεις, άλλες απρόθυμα και άλλες ένθερμα, υποτάχτηκαν στον Δικτάτορα της Ανευθυνότητας.
Η σημερινή κυβέρνηση ανήκει αναντίρρητα στους δεύτερους. Δεν υποτάσσω απλώς, στηρίζει, ενισχύει και καλλιεργεί την υποταγή στην Δικτατορία της Ανευθυνότητας….».
Και από την κατάσταση αυτή, ήτοι από την άκρατη γραφειοκρατία και την αδιαφορία της, μοναδικοί κερδισμένοι δεν είναι άλλοι από τους πλουσίους. «…Αυτοί οι τελευταίοι», προσθέτει η Μελίνα Δασκαλάκη, «…ευνοούνται από τη γραφειοκρατία, γιατί έχουν τη δυνατότητα να παρακάμπτουν το κράτος. Διότι για υπηρεσίες υγείας, παιδείας, ασφάλειας και άλλοι τινά, προσφέρουν στον ιδιωτικό τομέα, όπου υπάρχει ως γνωστόν ευθύνη και καταλογισμός...».
Κατά συνέπεια, η δικτατορία της ανευθυνότητας είναι και μεγίστη πηγή ανισοτήτων, πράγμα λίγο δύσκολο να το καταλάβουν ανίατοι κρατολάτρες. Αυτοί που θεωρούν ύπατο τρόπο ζωής την ζητιανιά κάποιων ψυχών από την εξουσία.
