Ο φιλελεύθερος σοσιαλισμός και η ανάπτυξη της ελεύθερης οικονομίας

Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου

Το ανθρώπινο κεφάλαιο υπάρχει, ικανοί επιχειρηματίες είναι ήδη παρόντες, κεφάλαια θα βρεθούν και η γεωπολιτική στήριξη είναι δεδομένη.

Κύριο και σοβαρό πρόβλημα της χώρας είναι οι φαιοκόκκινες δυνάμεις που μονίμως απεργάζονται την παρακμή της.

Οι δυνάμεις αυτές είναι η βασική αιτία της χρεoκοπίας μας και πάντα υπήρξαν ισχυρός αντιμεταρρυθμιστικός πόλος.

Σήμερα, αυτές οι δυνάμεις, έχουν συσπειρωθεί στον Σύριζα και εντελώς παραπλανητικά επικαλούνται ένα κεντροαριστερό ιδεολόγημα για να θολώσουν τα νερά.

Και αυτό δεν είναι τυχαίο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας κυβέρνησε με τη στήριξη της ελληνικής αντιδραστικής δεξιάς.

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε όταν ο Στάλιν συμμάχησε με τον Χίτλερ. Ο Γερμανός Κάιζερ ήταν αυτός που έστειλε τον Λένιν στη Μόσχα για να ανατρέψει τη δημοκρατική σοσιαλιστική κυβέρνηση του Αλέξανδρου Κερένσκι.

Ο Μουσολίνι ανέβηκε στην εξουσία με στήριξη των Ιταλών σκληρών κομμουνιστών, αυτών που πρόδωσαν τον Κάρλο Ροσέλι (1899-1937), συγγραφέα του περίφημου βιβλίου «Ο Φιλελεύθερος Σοσιαλισμός» (εκδόσεις Πόλις και Κούριερ).

Αυτός ο «Φιλελεύθερος Σοσιαλισμός» μοιάζει παράταιρος αλλά είναι ο μεγάλος εχθρός της φαιό-κόκκινης αντίδρασης. Πολλοί πιστεύουν ότι ο φιλελευθερισμός είναι στον αντίποδα του σοσιαλισμού. Όχι, λέει ο Ροσέλι.

Όπως γράφει στον πρόλογο του, οι δυο αυτές έννοιες προέρχονται από τον αρχαιοελληνικό ορθολογισμό και τον μεσσιανισμό του Ισραήλ, δύο κυρίαρχες και πολλές φορές αλληλοσυγκρουόμενες πτυχές του δυτικού πολιτισμού.

«Ο ένας», δηλαδή ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός, γράφει ο Ροσέλι, «ενέχει την αγάπη για την ελευθερία, τον σεβασμό της αυτονομίας, μια αρμονική και αποστασιοποιημένη αντίληψη της ζωής. Ο άλλος μια δικαιοσύνη εντελώς επίγεια, τον μύθο της ισότητας, ένα πνευματικό μαρτύριο που απαγορεύει οποιαδήποτε επιείκεια». Το τρίπτυχο, λοιπόν, της Γαλλικής Επανάστασης «Ελευθερία, Ισότητα. Αδελφότητα», δεν γέννησε την αντίφαση στον δυτικό πολιτισμό. Απλώς τη συνόψισε.

Τον τελευταίο καιρό υπάρχει και στην Ελλάδα μια σύγκλιση Φιλελευθέρων και Σοσιαλιστών κάτω από τη σημαία του εκσυγχρονισμού της ελληνικής κοινωνίας. Αυτή η σύγκλιση την φαιό- κόκκινη διαπλοκή την ενοχλεί. Της αφαιρεί προνόμια και εξουσίες.

Γνωρίζουν οι δυνάμεις της διαπλοκής ότι μια συνεργασία σοσιαλδημοκρατών και φιλελεύθερων στην Ελλάδα θα ήταν ριζική ανατροπή.

Όχι μόνον πολιτική και οικονομική αλλά και φιλοσοφική. Ο φιλελευθερισμός δεν είναι οικονομικό σύστημα αλλά πολιτική φιλοσοφία.

Αυτό που πρωτίστως τον ενδιαφέρει είναι, κατά τον αείμνηστο Μάρκο Δραγούμη, το «πρωτείο του ατόμου».

Η πολιτική φιλοσοφία του φιλελευθερισμού είναι επικεντρωμένη στην ανάπτυξη του ανθρώπου και της ζωής του επί της γης και όχι στο … υπερπέραν.

Υπό αυτήν την έννοια ο φιλελευθερισμός, από οικονομικής πλευράς, αποτελεί πολιτική και φιλοσοφική προϋπόθεση του καπιταλισμού, πλην όμως δεν συγχέεται με αυτόν.

Είναι άλλο πράγμα το «πρωτείο του ατόμου» και άλλη διαδικασία η παραγωγή και συσσώρευση του πλούτου.

Μπορεί έτσι ο φιλελευθερισμός να κάνει δυνατή την ανάπτυξη της ελεύθερης οικονομίας, πλην όμως σε πολιτικό επίπεδο, σοσιαλδημοκρατία είναι το σύστημα που έκανε πιο δίκαιη την κατανομή του παραγόμενου πλούτου.

Η σύζευξη έτσι φιλελευθερισμού και δημοκρατικού σοσιαλισμού είναι αυτή που ανέβασε την Ευρώπη στην κορυφή της παγκόσμιας κοινωνικής ευημερίας. Είναι αυτή που σήμερα μπορεί να αποτελέσει ελπίδα για τη χώρα.

*Αναδημοσίευση από lykavitos.gr