του Νίκου Παππά*
Πριν από λίγες εβδομάδες συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να ολοκληρώσει έναν μακρύ και δύσκολο δρόμο, τακτοποιώντας τα δημοσιονομικά της χώρας και κρατώντας την κοινωνία όρθια.
Τα επιτεύγματα αυτής της συλλογικής προσπάθειας είναι ορατά και αδιαμφισβήτητα. Η Ελλάδα κατέγραψε 9 συνεχόμενα τρίμηνα ανάπτυξης, το χρέος μας ρυθμίστηκε και τα επιτόκια των 10ετών ομολόγων έπεσαν σε ιστορικά χαμηλά, οι Ξένες Άμεσες Επενδύσεις διπλασιάστηκαν σε σχέση με το 2014, σημειώνοντας παράλληλα ρεκόρ 12ετίας. Σε τέσσερα χρόνια μειώσαμε την ανεργία κατά 10 μονάδες, αυξήσαμε τις νέες θέσεις εργασίας κατά 400 χιλιάδες, ολοκληρώσαμε τους μεγάλους αυτοκινητοδρόμους, δρομολογήσαμε την ανάπτυξη δικτύων νέας γενιάς, κ.ά.
Η ημέρα εξόδου από τα μνημόνια δεν αντιμετωπίστηκε από την κυβέρνησή μας ως μια απλή ημερομηνία, κάτι που θα άφηνε τη χώρα μετέωρη, να κινδυνεύει να επιστρέψει σε μια «κανονικότητα», όπως αυτή που είχαν δημιουργήσει η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ στην προ κρίσης εποχή. Η ημέρα εξόδου από τα μνημόνια αντιμετωπίστηκε ως σημείο εκκίνησης της νέας εποχής της Ελλάδας, επισημοποίησης της αναγέννησης της δημιουργίας και της παραγωγικότητας και καθιέρωσης της χώρας ως πρωταγωνιστή του διεθνούς στερεώματος.
Το σχέδιο στο οποίο δουλέψαμε ήταν σαφές. Μεταξύ άλλων:
Ισχυροποιήσαμε τις διεθνείς μας σχέσεις και συνεργασίες, θεμελιώνοντας παράλληλα νέες με την επίλυση ιστορικών εκκρεμοτήτων, όπως το Μακεδονικό. Με την υλοποίηση της συμφωνίας που επετεύχθη με τους βόρειους γείτονές μας δίνουμε πρωταγωνιστικό ρόλο στη Βόρεια Ελλάδα και τις επιχειρήσεις της στον χώρο των Βαλκανίων. Με αυτή την εθνικά υπεύθυνη στρατηγική συντάχθηκε εσχάτως και η Ν.Δ., βγάζοντας οριστικά και επίσημα τη στολή του μακεδονομάχου.
Ενισχύσαμε νοικοκυριά και επιχειρήσεις με τη νομοθέτηση των πρώτων φορολογικών ελαφρύνσεων, κερδίζοντας «χώρο» από τη μείωση των στόχων των πρωτογενών πλεονασμάτων από το 3,5% στο 2,5%. Δυστυχώς, ο κ. Μητσοτάκης έσπευσε να ακυρώσει τη μείωση αυτή, επιμένοντας στους υψηλούς στόχους, οι οποίοι αποτελούν εργαλείο επιβολής νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Είναι σαφές πως αυτή η επιλογή του γκρεμίζει το προεκλογικό του αφήγημα περί φοροελαφρύνσεων, με την πλάνη εις βάρος των πολιτών να αποκαλύπτεται σύντομα, τόσο στη ΔΕΘ όσο και στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό.
Καταρτίσαμε -μετά από διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες και θεσμούς- ένα ολιστικό αναπτυξιακό σχέδιο, το οποίο όχι μόνο ενισχύει τις παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας αλλά την καθιστά και παγκόσμιο κόμβο τηλεπικοινωνιών, μεταφορών, εμπορίου και
ενέργειας. Η Βόρεια Ελλάδα με κέντρο τη Θεσσαλονίκη αναβαθμίζεται σημαντικά μέσω του ακολουθούμενου σχεδιασμού.
Το αναπτυξιακό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κείμενο πολύ καλά δομημένο για το τι πρέπει να γίνει σε κάθε κλάδο της οικονομίας, τι στόχοι επενδύσεων πρέπει να τεθούν, ποια έργα υποδομών πρέπει να προχωρήσουν.
Σε αυτή την αναπτυξιακή πρόταση, η οποία συγκροτήθηκε για πρώτη φορά στη χώρα, η Ν.Δ. όχι μόνο δεν έχει να αντιτείνει το παραμικρό σχέδιο, αλλά δεν μπήκε καν στη διαδικασία αξιοποίησης ή συζήτησής του. Αυτό που προτάσσει είναι μια μανία ιδιωτικοποιήσεων, κάτω από την οποία υποκρύπτεται η ιδέα ότι δεν χρειάζεται να έχει η Πολιτεία στρατηγική για την ανάπτυξη, προτεραιότητες και αρχές για το πώς πρέπει να γίνονται οι επενδύσεις, αλλά όλα αυτά μπορούν να ανατεθούν στην ιδιωτική πρωτοβουλία.
Ως σήμερα, έχει ρίξει το βάρος της σε έναν περιορισμένο αριθμό έργων, τεσσάρων ή πέντε, όπως το Ελληνικό με τις γνωστές παλινωδίες των τελευταίων εβδομάδων, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν συγκροτούν από μόνα τους ένα συνεκτικό σχέδιο ανάπτυξης.
Αυτό που έχει ανάγκη η χώρα και η κοινωνία δεν είναι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων αγαθών και υποδομών, μια πολιτική που δοκιμάστηκε διεθνώς, απέτυχε και πολλές φορές οδήγησε στην ανάγκη επαναφοράς τους στο Δημόσιο. Αυτό που έχει ανάγκη η Ελλάδα είναι η συνέχιση μιας πορείας προς τη δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη, όπως την είχε χαράξει και υλοποιούσε η δική μας κυβέρνηση.
Μάλιστα, η νεοφιλελεύθερη αντίληψη της Ν.Δ. κρίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη τώρα που το διεθνές οικονομικό περιβάλλον δείχνει δυσμενές και το οικονομικό μέλλον αβέβαιο. Σε μια τέτοια συγκυρία χρειάζεται ισχυρή δημόσια παρέμβαση, η οποία θα ανασχέσει αρνητικές συνέπειες που προκύπτουν από το διεθνές περιβάλλον.
Η Ελλάδα μπορεί να σταθεί όρθια σε μια τέτοια συγκυρία, αξιοποιώντας μια σειρά από πλεονεκτήματα.
Βρίσκεται στο κέντρο μιας αγοράς 800 εκατ. ανθρώπων σε Ευρώπη και Αφρική. Τα εμπορεύματα, καθώς φτάνουν στα ελληνικά λιμάνια, μπορούν να μεταφερθούν προς κάθε προορισμό της ευρύτερης περιοχής εντός μίας ή δύο ημερών.
Οι οδικοί άξονες που ολοκληρώθηκαν επί δικής μας διακυβέρνησης και η ανάπτυξη των αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου, ορισμένοι εκ των οποίων διατρέχουν τη Βόρεια Ελλάδα, μας δίνουν νέες αναπτυξιακές προοπτικές.
Τα δίκτυα νέας γενιάς, η κατασκευή των οποίων δρομολογήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, θα συμβάλουν στην ψηφιοποίηση της οικονομίας μας.
Τα αναπτυξιακά εργαλεία που έχει έτοιμα η χώρα, όπως ο ψηφισμένος νόμος για την αναπτυξιακή τράπεζα και το έτοιμο νομοσχέδιο για τις μικροπιστώσεις, πρέπει να αξιοποιηθούν.
Επίσης, κεντρικό ρόλο σε μια συμπαγή στρατηγική για την ανάπτυξη πρέπει να έχει και η ταχεία και ισόρροπη διάχυση των νέων τεχνολογιών στην παραγωγή και τη δημόσια διοίκηση.
Στη νέα εποχή που ξεκίνησε μπορούμε και οφείλουμε να επιδιώξουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση και τη δίκαιη ανάπτυξη, σήμερα για όλους.
*τομεάρχης Οικονομίας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ
